Թող ողբան նոճիները, քանզի մայրիները տապալվեցին, և մեծապես թշվառացան մեծամեծ ծառերը։ Ողբացե՛ք, ո՛վ Բասանի կաղնիներ, քանզի քանդվեց ծառախիտ անտառը։ Ահա հովիվների ողբալու ձայնը. նսեմացել է նրանց մեծությունը։ Ահա առյուծների մռնչալու ձայնը. ամայացել է Հորդանան գետի վեհությունը։ Այսպես է ասում Ամենակալ Տերը. «Արածեցրո՛ւ քո հոտերը, որ մորթոտելու համար են. նրանց գնողները կոտորում էին նրանց, վաճառում էին նրանց և ասում. «Թող օրհնյալ լինի Տերը. մենք հարստացանք»։ Իսկ նրանց հովիվները բնավ չէին ցավում ոչխարների համար։
Զաքարիա 11. 2-5