Սիրով` ԱՆՈՍ-ի ծննդյան 20-ամյակին

Սարի վրա հենված ժայռի ծայրին թռած ծաղիկը շատ էր գերող և գեղեցիկ: Եվ նայողին թվում է, թե հեշտ է, դյուրին այն պոկելը: Երբ մեկնում ես ձեռքդ նրան, ցուցամատդ է միայն հասնում, շոշափում ես քո այդ մատով հոտը նրա: Թվում է քեզ, եթե ձգվես մի փոքր էլ, և ծաղիկը քոնը կլինի: Սակայն մի պահ, և ուղեղդ ասում է քեզ` եթե ձգվես մի փոքր էլ, անդունդը քեզ շատ մեծ սիրով իր գիրկը կառնի: Սարի վրա հենված ժայռի ծայրին թռած ծաղկին դու թո՛ղ հանգիստ: Թեպետ շատ է գերող, բայց իմացի՛ր, ամեն գերող հայացք չէ, որ սեր է դառնում:
Կարճ տևեց մեր հանդիպումը: Երկու ուրբաթ, մեկ կիրակի: Դեռ չէր եկել ուրբաթը նոր, պատահական մի դիպվածով ես հասկացա, թե ով ես դու: Հանդիպմանը դու ասացիր՝ շտապում եմ, մայրս տանն է, շտապում եմ: Առանց խոսքի, քեզ տվեցի քո ուզածը, կարևոր չէ հիշել չափը քո խնդրածի: Անգամ հրաժեշտի մի պաչ չտվեցի, բայց ասացի՝ պատրաստ եմ քեզ ամեն հարցում ձեռք մեկնելու, միայն թե շիտակ եղիր, մի խաբիր ինձ: Հազիվ էինք մենք հեռացել, ներքին մի ձայն հուշում էր ինձ, թե քեզ խաբեց: Ես ճշտեցի, մայրդ շատ էր հեռու, հեռու գյուղից դեռ ճանապարհ նա չէր ելել:
Զանգեցի քեզ և ասացի, դու իսկ և իսկ Ֆանտինա ես: Համարիր դու, որ քեզ համար ես էլ չկամ: Դու փորձեցիր արդարանալ, բայց քեզ ոչինչ ես չասացի, անջատեցի հեռախոսը:
Չզայրացա և ոչ էլ փոշմանեցի՝ ինչ արել եմ նրա համար: Միայն ասի, փառք քեզ, Աստված, վերջին պահին խենթ սիրողիս դու խելք տվիր: Ընդամենը երկու ուրբաթ, մեկ կիրակի, ճանաչեցի մեր օրերի քսանամյա Ֆանտինային:
Մեղք չէ սիրել, այն էլ, երբ դու մի վեհ տղամարդ ես և լավ գիտես արժեքն այդ վեհ բառի: Մեղավոր չեմ, ոչ էլ ամաչում եմ իմ տարիքից, քանզի սիրո լամպի համար վերուստ տրված ճարպայուղը Աստծո կամքով չի սպառվել իմ վեհ հոգում: Ճիշտ է, քեզ կարող են դատապարտել, անարգանքի սյունին գամել և տարիքդ աչքդ խոթել, և երբեմն էլ ասել` ապուշ բիձա, չես ամաչո՞ւմ քո տարիքից: Հպարտ դու տար, Աստծո զավակ, անարգանքի ամեն մի բառ, որ կուղղեն քեզ: Հպարտացիր և աղոթիր Աստծո համար և միշտ սիրիր Աստծո նման: Աստված սեր է, մի ամաչիր սիրո համար:
Քո հանդեպ սերը պատահական եկավ, երբ առաջին ուրբաթ օրը քո փոքրիկ սենյակում սուրճի բաժակի շուրջ սկիզբ առած պարզ ու անկեղծ զրույցի պահին ասացի քեզ՝ դու ինձնից մի վախեցիր: Անգամ եթե քեզ հետ անկողին մտնեմ, քո նուրբ մարմնով հպվես մարմնիս, հավատա դու ինձ, և երբ առավոտյան անցած կլինի գինովցած պահը, ախր դու պաշտում ես գինին, գուցե զարմանաս, որ խենթ ծերուկը քեզ չի խաթարել, և դու նույնն ես մնացել: Դու մի զարմանա, քանզի սերս քո հանդեպ հոգևոր է և ոչ մարմնական: Մարմնական սերեր անչափ եմ տեսել:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Նիկոլին «քարշ տալու» սրբազան գործը դրված է հայ ժողովրդի վրա
• Ո՞վ է Գագիկ Ջհանգիրյանը
• Երբ այլևս չես լի­նի իշ­խա­նու­թ­յան, զին­վո­րա­կան տրի­բու­նա­լը վեր կհա­նի մեզ պար­տադր­ված պար­տու­թ­յան բո­լոր պատ­ճառ­նե­րը
• Հիմ­նա­կան մե­ղա­վո­րը հայ կա­ռա­վա­րող­ներն են
• Իմ գնա­լուց ա­ռաջ թող Հա­յաս­տա­նում ջր­հե­ղեղ լի­նի
• Ո՞րն է քո մատ­նու­թ­յան գի­նը, դա­վա­ճան պա­պի` ֆա­շիստ­նե­րին ծախ­ված ե­նո­քա­վան­ցի Նի­կոլ Փա­շի­ն­յա­նի դա­վա­ճան թոռ
• Խրախ­ճանք ժան­տախ­տի պա­հին
• Ո՛վ մարդ­կա­յին ար­դա­րու­թ­յուն, թո՛ղ ես թք­նեմ քու ճա­կա­տիդ
• Զոհ­ված­նե­րի ա­ր­յու­նը երկն­քից կան­չում է` պա­տե­րազ­մը հասց­նել հաղ­թա­կան ա­վար­տի
• «Պրո­ֆե­սիո­նալ» «իմ­քայ­լա­կան­նե­րը» կե­րան իմ 800 հակ յոն­ջան և …
• Նի­կոլ, իսկ դու ար­դա­րաց­վե՞լ ես, մաքր­վե՞լ ես քո քրեա­կան ան­ց­յա­լից
• Վե­հա­փա՛ռ, կրկ­նեք Գևորգ Հին­գե­րոր­դի օ­րի­նա­կը, ժամն է գոր­ծե­լու
• Պատ­մա­կան դեպ­քե­րի և դեմ­քե­րի հա­մե­մա­տա­կան վեր­լու­ծու­թ­յուն
• Որոշ բա­շի­բո­զուկ­ներ փոր­ձում են զրո­յաց­նել մեր կես­դա­ր­յա պայ­քա­րի ի­մաս­տը
• Արտա­կարգ և լիա­զոր դես­պան Ար­ման Նա­վա­սար­դ­յա­նին
• Վեր­նա­գի­րը վեր­ջում թող ընտ­րի ըն­թեր­ցո­ղը (պա­խա­րա­կե­լի՞ է, որ ո՛չ գո­միկ են, ո՛չ էլ տրանս­գեն­դեր)
• ՈՒ՞ր է մեզ տա­նե­լու այս գաղջ մթ­նո­լոր­տը
• Ո՞վ դուրս թո­ղեց Ղա­րա­բա­ղը բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցից
• Ձեր հերթն էլ կգա
• Ես` որ­պես ՀՀ քա­ղա­քա­ցի, հայ­տա­րա­րութ­յուն եմ տա­լիս ժա­մա­նա­կին հորդ կա­տա­րած հան­ցա­գոր­ծու­թ­յան մա­սին

Մեկնաբանություններ