Ընդդիմությունը պետք է հստակ ձևակերպի իր պահանջները

ԱԺ այսօրվա արտահերթ նիստի մեկնարկին գրանցվել է 76 պատգամավոր. քվորումն ապահովվել է: ԱԺ նախագահ Գալուստ Սահակյանը հարցրել է. «Էս «Ժառանգությունը» բոյկոտը դադարեցրե՞լ է»՝ նայելով դահլիճում նստած Զարուհի Փոստանջյանի ուղղությամբ:

Իհարկե, միայն Զարուհու ներկայությունը բավարար չէր, որ խորհրդարանի նախագահը հեռուն գնացող ենթադրություններ աներ, սակայն Սահակյանը հեգնել է ու դրա համար, ինչքան էլ ցավալի է, ունի հիմքեր:
Մեր այսօրվա ընդդիմությունը չունի քաղաքական, վարքագծային ընդհանրություն: Օրինակները բազմաթիվ են. ստեղծում են միասնական ֆորմատ, սակայն իրական գործընթացները յուրաքանչյուրն իրականացնում է առանձին՝ իր օրակարգով: ԲՀԿ-ն կենտրոնացած է բացառապես շտաբային, գրասենյակային գործունեության վրա ու հրապարակ վերադառնալ չի ցանկանում, որովհետև այս պահին իր օրակարգում իսկապես չունի արտահերթ ընտրությունների խնդիր, ՀԱԿ-ը մանևրում է արտահերթ ընտրությունների պահանջի ու «քաղաքագիտական վերլուծության» միջև, «Ժառանգության» առաջնորդը խոսում է եռյակի միասնական օրակարգի անհրաժեշտության մասին, սակայն եկեք սեպարատ ու անկեղծ լինենք՝ չստացված հավաքներ է անցկացնում՝ միասնական երթից առաջ:
Եռյակի անդամ բոլոր կուսակցությունները խոսում են համապարփակ իշխանափոխության անհրաժեշտության մասին, բայց հենց փորձում ես կոնկրետացնել՝ ինչ է դա, մի տխուր պատկերի ես հանդիպում, որովհետև լսում ես միանգամայն տարբեր պատասխաններ: ՈՒ խիստ բնական, օրինաչափ, քաղաքականապես հիմնավորված է, որ Նիկոլ Փաշինյանի մեկ նախաձեռնությունը ու դրան հաջորդած եռյակի արձագանքը կարող էին կասկածներ ծնել, հասարակական կասկածներ, որ օրվա հարթակային ընդդիմությունն իրականում ձգտում է իշխանափոխության:
Կամ երեկվա բոյկոտը: Եթե եռյակի պատգամավորները դա անում էին՝ արտահերթ նիստի առիթով, ապա խորհրդարանական նիստերի բոյկոտը պետք է սկսեին իրենց նախաձեռնության տապալումից հետո ու շատ ավելի հստակ և կոնկրետ քաղաքական պահանջով: ՈՒ որ ամենակարևորն է՝ այդ պահանջը պետք է մարսված ու հասկանալի լիներ, առաջին հերթին, ընդդիմությանը մաս կազմող պատգամավորների համար, այլապես՝ այսօր Զարուհին, վաղը ոչիշխանականներից մեկ ուրիշը կարող է մասնակցել ԱԺ նիստին՝ անսպառ դարձնելով Գալուստ Սահակյանի կսմթոցը:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Եվրոպա գնացող բոլոր ճանապարհները տանում են… Մոսկվա
• ՀՅԴ ուղեգիծը կմնա անփոփոխ
• Մեր դիվանագիտությո՞ւնն է անորակ, թե՞ մենք չունենք դաշնակիցներ
• Եթե չենք ուզում հայ-ռուսական հակադրություն, պետք է վերանայվեն այսօրվա հարաբերությունները
• Երեք ինքնահավան նախագաների պատանդ, Հայաստանս
• Եվրասիականության թուրքական բաղադրիչը
• Պատերազմ է, որին ներկա է միայն բանակը
• Մեր կառավարությունը զուրկ է կանխատեսելու, պլանավորելու ռեսուրսից
• Խորհրդարանն ալեկոծ էր, բայց նոր ոչինչ չիմացանք
• Պուտինի խոսնակի վերջակետը. մեր պահանջը մերժված է
• Հայաստանի տնտեսության զրոյական վիճակը
• Անտարբերության վիրուսը
• Աղքատության ու նվաստացման հետևանքը
• Ո՞վ է դատելու ոճրագործին
• Այնքան թանկ ու կորսված կյանքը
• Ճգնաժամի փաստը խոստովանվում է, լուծումներ չկան
• Անօրակարգ խորհրդաժողով՝ կոնկրետ նպատակով
• Մեր սգի ու խեղճության շաբաթը
• Մնանք սպասող Բյուրոյի խաբարին
• Ցինիզմի դրսևորում

Մեկնաբանություններ