«Ես, իհարկե, Բեթհովենը չեմ, բայց համոզված եմ, Դուք էլ Ձեզ Նապոլեոն չեք զգում»

Իսրայելի Կնեսետի նախկին խոսնակ Ռուվեն Ռիվլինը միշտ հորդորում էր ընդունել Հայոց ցեղասպանությունը: Այս տարի, երբ նա ընտրվեց Իսրայելի նախագահ, ես շնորհավորեցի նրան և ի երախտագիտություն նվիրեցի ցեղասպանությանը նվիրված իմ «Սիփանա քաջեր» Իսրայելում լույս տեսած պարտիտուրը:
Վերջին ժամանակներս նա հրաժարվեց իր հայանպաստ որոշումից՝ պատճառաբանելով Թուրքիայի հետ բարեկամական հարաբերությունների նշանակությունը: Ես խնդրեցի նրան վերադարձնել իմ պարտիտուրը:
Ահա նրան հղած նամակս:
Նուբար ԱՍԼԱՆՅԱՆ
Հայֆա

Հ. Գ.- «Սիփանա քաջեր»-ը կկատարվի հունվարի 30-ին, Երևանում:
Հարգանքներս:

Իսրայելի նախագահ պարոն
Ռուվեն Ռիվլինին
Շալոմ
«Ալ տիհիե ցոդեկ, տիհիե խախամ-հանիդոն» («Մի եղիր ճշմարտացի, եղիր խելացի»):

Պարոն նախագահ:
Այս տողերը գրելուց առաջ ես հասկանում եմ, որ դեմոկրատական երկիր Իսրայելում յուրաքանչյուրն ունի խոսքի և մտքի արտահայտության իր իրավունքը, անկախ նրա անձից և զբաղեցրած պաշտոնից: Ես նկատի ունեմ Ձեր վերջին հայտարարությունը Ձեր կողմից ժամանակին ընդունված, իսկ այսօր մերժված Հայոց ցեղասպանության հարցում: Հասկանում եմ՝ ոչ ոք իրավունք չունի բռնանալու որևէ մեկի կարծիքի վրա: Այսօր Դուք այդպես եք ուզում: Երեկ՝ այլ բան: ՈՒրիշ հարց են Ձեր մեջ բերած դրդապատճառները, որոնք, ըստ իս, ընդամենը պատրվակ են խուսափելու ճշմարտությունն ասելուց, ճշմարտություն, որից այնքան վախենում է Իսրայելի քաղաքական գործիչների մեծ մասը, հատկապես վարչապետները: Վախենում են, որ հոլոքոսթին համազոր «մի բան էլ» մեջտեղ գա, մոնոպոլիան կկորչի: Իսկ Հիտլերը չվախեցավ ճշմարտությունն ասելուց. «Ո՞վ է հիշում այսօր հայերի կոտորածները»: Եվ արեց այն, ինչն այսօր կոչվեց հոլոքոսթ: Կոչվեց, որովհետև հրեաները տեր ունեին, հայերն անտեր էին։ Մինչև այսօր: Եվ ցավոք, մինչ այսօր շատ քաղաքական անձինք Իսրայելում Հայոց ցեղասպանության ընդունման հարցում գերադասում են լինել խախամ և ոչ արդարացի (և եթե ճիշտը խոսենք, իրար աչքերի նայելով, ոչ միայն Հայոց ցեղասպանության հարցում): Ես զարմանում եմ՝ ինչպես կարող է հրեա տաղանդավոր և խելացի ժողովուրդը, որի առջև խոնարհվում եմ, այդպիսի քաղաքական գործիչներ ծնել։
Պարոն Ռիվլին, կարծում եմ՝ Ձեզ ծանոթ պիտի լինի Բեթհովենի Երրորդ՝ «Հերոսական սիմֆոնիայի» ստեղծման պատմությունը: Համենայն դեպս, հիշեցնեմ։ Հրապուրվելով Նապոլեոնի բուրժուական հեղափոխությամբ, Բեթհովենը ձեռնամուխ եղավ Երրորդ սիմֆոնիայի ստեղծմանը և պարտիտուրի տիտղոսաթերթի վրա գրեց՝ «Նապոլեոն Բոնապարտին»: Հետագայում, երբ Նապոլեոնը հրաժարվեց իր իդեալներից և ինքզինքը հռչակեց կայսր, Բեթհովենը հիասթափվեց Նապոլեոնից, պատռեց պարտիտուրի տիտղոսաթերթը, փակցրեց նոր թուղթ և գրեց վրան՝ «Հերոսական սիմֆոնիա»:
Պարոն նախագահ։
Ես, իհարկե, Բեթհովենը չեմ, բայց համոզված եմ, Դուք էլ Ձեզ Նապոլեոն չեք զգում, բայց տեղի ունեցավ «նման» մի պատմություն: Բացատրեմ։ Ես, ոգևորվելով Ձեր ջենթլմենական արարքից, որ ընդունում և կոչ էիք անում Կնեսետին ճանաչելու Հայոց ցեղասպանությունը, նախագահ լինելու առիթով շնորհավորեցի և նվիրեցի Ձեզ Իսրայելում լույս տեսած, իմ հեղինակած «Սիփանա քաջեր» պարտիտուրը՝ նվիրված Հայոց ցեղասպանությանը, «Մուսա լեռան 40 օրը» գրքի հեղինակ հրեա Ֆրանց Վերֆելին և ծնողներիս հիշատակին: Այսօր Դուք ինձ համար ուրիշ Ռիվլին եք: ՈՒստի խնդրում եմ վերադարձնել իմ պարտիտուրը:
Շնորհակալություն:

Նուբար Աբրահամի ԱՍԼԱՆՅԱՆ
Իսրայելի և Հայաստանի
ԿՄ անդամ, 14.12.14
Հ. Գ.- Ես, իհարկե, ատում եմ Էրդողանին, բայց եթե նա իսկապես հզոր Իսրայելին պահում է բռի մեջ (շա՜տ կասկածում եմ, պատճառը Թուրքիան չէ, արդեն ասացի), ապա կեցցե՛ նա: Շտապեմ ասել. ամբողջ բարոյական պատասխանատվությունն ընկնում է քաղաքական գործիչների վրա և ոչ ժողովրդի, որի մի մասն է մեր ընտանիքը։
Ես խնդրում եմ հիշել, որ Իսրայելը Իսրայելի բոլոր քաղաքացիներն են, որովհետև, փառք Աստծո, և հակառակ իշխող իշխանության, ժողովուրդը ճանաչում է Հայոց ցեղասպանությունը: Մի՛ կտրվեք ժողովրդից, առանց այն էլ շատ եք կտրված՝ հանուն բանկիրների...

Մեկնաբանություններ