Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Ինչ անենք, որ այս անգամ պատերազմը տանուլ չտանք

Ինչ անենք, որ այս անգամ պատերազմը տանուլ չտանք
23.01.2015 | 23:15

Ամեն օր սահմանից տխուր լուրեր ենք ստանում: Տարին մեկնարկել է չհայտարարված պատերազմով: Գերտերությունների լուռ հայացքի տակ Ադրբեջանը խախտում է ընդունված ու չընդունված բոլոր նորմերը:

Մի բան հստակ է. որքան էլ մեր բանակը մարտունակ լինի և սպառազինված, մենք ունենք շատ լուրջ խնդիր` մարդկային ռեսուրսների պակաս: Կհակադարձեն, թե երբ պատերազմում հաղթեցինք, էլի թվաքանակով զիջում էինք Ադրբեջանին: Այո, բայց հիմա այն Ադրբեջանը չէ ու աշխարհաքաղաքական այն իրավիճակը չէ: Այդ երկիրը «մինչև ատամները» խիստ զինված է, այս օրերի ամենաթողությունն էլ հերթական անգամ ապացուցեց, որ ունի նաև հզոր տերությունների հովանավորությունը` հրադադարը, մեղմ ասած, կոպտորեն խախտելու և ոչ մի դիմադրության չարժանանալու: Հզորներն իրենց կռիվն ունեն և ուրիշների կռվից միայն իրենցն են «պոկելու»: Իմա` էլի մենք մեր դարդով միայնակ ենք «տապակվելու»:
Ասել կուզի, բանակաշինության հիմքում կանգնած մարդիկ պետք է այս խնդիրը լուծեն այլ եղանակով ու նոր ռազմավարության մշակմամբ: Կարող են, ենթադրենք, օրինակ վերցնել Իսրայելից, որտեղ բանակ են զորակոչվում ոչ միայն տղաները:
Եվս մի տարբերակ է գործում. օգտվել երրորդ երկրի զինուժի օգնությունից: Այստեղ վիճելի հարցերը շատ են: Ավելին, Գյումրու դեպքերից հետո շատերը պնդում են, որ պետք է ձերբազատվել անվտանգության համար Հայաստանում տեղակայված ռուսական ռազմաբազայից: Լավ, ազատվենք, բայց կա՞ մեկ այլ երկիր, ով կհամաձայնի իր զինուժը տրամադրել մեզ: Չկա: Հիմա ի՞նչ անենք, վռնդե՞նք ռուսներին ու մեր մի «բուռ» ժողովրդով կանգնենք ողջ թուրք-ադրբեջանական ուժերի դեմ ու կռվե՞նք: Անհավասարությունը չափազանց շատ չէ՞, իհարկե, եթե յուրաքանչյուրս մի-մի Սասունցի Դավիթ չենք:
Հիմա ուղտը չոքել է մեր դռանը, պատերազմը սահմանից ներս է մտել, ի՞նչ անենք: Երկրի ժողովրդագրական պատկերը, արտագաղթը, սոցիալ-տնտեսական պայմաններն աչքի տակ ունենալով, գոնե առայժմ զերծ մնացեք այն հայտարարություններից, թե մենք մեն-մենակ թուրքի դեմ կանգնած կարող ենք կռվել: Սա 88-ի Հայաստանը չէ:
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2123

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ