«Ռուսաստանին ռազմավարական պարտության հասցնելու համար Հավաքական Արևմուտքը, ՈՒկրաինայից հետո, ձգտում է ապակայունացնել իրավիճակը հետխորհրդային տարածքի այլ հատվածներում, այդ թվում՝ Հարավային Կովկասում, խարխլելու Ռուսաստանին տարածաշրջանի երկրների հետ կապող դաշինքային և գործընկերային հարաբերությունները: Ռուսաստանը կշարունակի զարգացնել փոխադարձ հարգալից և փոխշահավետ համագործակցություն տարածաշրջանի բոլոր պետությունների հետ»,- ասված է ՌԴ ԱԳՆ հայտարարության մեջ։                
 

Քոչարյանն «անիմաստ» գործընթացներին չի մասնակցում

Քոչարյանն «անիմաստ» գործընթացներին չի մասնակցում
08.12.2015 | 00:46

Վերջին շրջանում լրագրողներից ամեն կերպ խուսափող Վարդան Օսկանյանը հանրաքվեի նախօրյակին հեռուստաընկերություններից մեկում «հայտնություն» ունեցավ: «Կոնկուրենտ ֆիրման» թերևս մտածել էր` կիրառել իր ծանր հրետանին (չէ, իսկական զենք-զինամթերքը Նորք-Մարաշում բացահայտված խմբի մոտ էր. նկատի ունենք քաղաքական ծանր հրետանին), մտածելով, որ ժողովուրդը, ինչպես մարտի 1-ին, այնպես էլ այսօր, կանսա Վարդան Մինասիչի հորդորներին, կանի այն, ինչ արեց մարտի 1-ին, դուրս կգա փողոցային լուրջ պայքարի, իշխանությունն էլ իր հերթին կանի նույնը (՞):
Ավա՜ղ, խաղը ահաբեկչական խմբի բացահայտմամբ մեռել էր օրորոցում, և հետին թվով հետողորմյան անիմաստ էր այլևս։
Վարդան Մինասիչի ռեֆրենն այդ հաղորդման ժամանակ միակն էր. հանրաքվեի միակ նպատակը նախագահի ինստիտուտը հանելն է, ուրիշ ոչինչ։ Այդ միտքը նա կրկնեց բազում, բազմաթիվ կոնֆիգուրացիաներով:
Եթե անկեղծ, ապա դրանից հետո` սույն հանրաքվեն, որի նկատմամբ ոտից գլուխ անտարբեր էի, սկսեց ինձ ահավոր դուր գալ: Երբ սկսեցի պատկերացնել, որ այլևս նախագահ չենք ունենալու, և էս երկիրը ռեզինի նման չի ձգձգվելու Լևոն Տեր-Պետրոսյանի, Ռոբերտ Քոչարյանի, Սերժ Սարգսյանի և նրանց թիմերի կողմից, սկսեցի անգամ «հարգել» սահմանադրությունը:
Բայց կարևորը դա չէ: Կարևորն այս ամենում այն էր, որ, բոլոր դեպքերում, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը գնաց քվեարկության: Ասել է` կատարեց իր պարտքը այս երկրի ու առաջին հերթին իր` Առաջին նախագահի առաջ:
Քոչարյանի խոսնակը Սերժ Սարգսյանի ասուլիսից հինգ րոպե անց, հանրաքվեից հինգ պակաս, հարկ համարեց դայլայլել առ այն, որ Քոչարյանն «անիմաստ» բաների չի մասնակցում։
Ճի՛շտ է անում: Երևույթները ևս «ի պատկեր յուրում են»: Նրանք այնպիսին են դառնում, ինչպիսին մենք ենք, ինչպիսին մենք դրանք դարձնում ենք, ինչպիսի իմաստ դնում ենք դրանց մեջ:
Ներեցեք, իսկ ինչո՞ւ «նույնը», որ է` Ռոբերտ Քոչարյանը չմասնակցեց Հայաստանի անկախության 20-ամյակին, Հայոց բանակի ստեղծման 20-ամյակին, Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին։
Դրա՞նք էլ էին անիմաստ:
Թե՞ հակառակը:
Բա չվերացնեի՞ն «նախագահ» կոչվող ինստիտուտը, զի այն այսպիսի դրսևորումներ ուներ:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1048

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ