...թե իր վարչապետական կառավարման ողջ ընթացքում Հովիկ Աբրահամյանը հույս է փայփայել, որ, ի վերջո, կկարողանա երկրի բոլոր ֆինանսական հոսքերն ու կառույցները իր ազդեցության դաշտ բերել, սակայն ի սկզբանե այդ հնարավորությունից նրան զրկել էին: Ընդ որում, հերթական անգամ ինքն ուզել էր լավ ստացվել էր, ինչպես միշտ. իր «հորդորներով» միացվել էին ֆինանսների նախարարությունն ու մաքսա-հարկային կառույցները, դարձել սուպերնախարարություն, ինչն էլ նրան հնարավորություն էր տալու իրականացնել իր մանկության բյուրեղյա երազանքը:
Ժամանակի ընթացքում Հովհաննես Արգամիչը հասկացավ, որ ո՛չ սուպերնախարարությունը, ո՛չ էկոնոմիկան, ո՛չ էլ որևէ «տանձի կորիզ» իրենը չեն, և որ իր մոտ «финансы поют романсы»` ուղղակի և անուղղակի իմաստով, և բոլոր «ֆինանսիստները», մեկ մարդու պես, հաշվետու են երկրի նախագահին: