«Կրամերն ընդդեմ Կրամերի»

Ընտրական օրենսգիրքը վերջապես դրվեց շրջանառության մեջ: Մեկնարկն սկսվեց Վենետիկի կայքից` Մոգերինիի այցին զուգահեռ:
Մի պահ անտեսենք հանգամանքը, որ փաստաթուղթը մշակող հայաստանյան հանձնաժողովը ոչ միայն խախտել է հրապարակայնության էթիկան, այլև նախագահի հրամանագիրը, ինչն արձանագրում էր` նախագիծը ԱԺ-ում պետք է շրջանառվեր մարտի 1-ից։ Նկատենք, որ գործընթացը Վենետիկից սկսելը խիստ կոդային էր այն առումով, որ նույն «Յուրոփը» ԵԱՀԿ ԺՄԻԳ-ի, Հայաստանում ԵՄ դեսպանի, Հայաստան ժամանած ԵՄ գերագույն հանձնակատարի «ձեռքամբ» տնային աշխատանք էր տվել Սահմանադրությունն արագ-հապճեպ ընդունած իշխանություններին, վերջիններիս շատ հստակ հասկացնելով` 2017-ի ընտրություններին ինքը շատ «ջերմեռանդ» շահառու է լինելու:
Չմոռանանք, որ նույն «Յուրոփ»-Արևմուտքը սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ նույնպես ոչ պակաս շահառու էր և` բավականին «հետաքրքիր» քաղտեխնոլոգիաներով, թիմերով, հայոց ընդդիմության համատարած ինֆանտիլության պայմաններում, կարողացավ ի չիք դարձնել սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ նկատված լուրջ խախտումները:
Իսկ 2017-ի խորհրդարանական ընտրությունները խիստ բախտորոշ են լինելու Հայաստանի համար, որովհետև «փորձարկվելու» է խորհրդարանական համակարգը, որի ամենամեծ շահառուն իշխանությունն է. որոշվելու է վերջինիս լինելության և շարունակականության հարցը: Իսկ «Յուրոփը» ժողովրդավարության անունից փորձելու է իր ոտնատեղն ամրացնել ոչ միայն Հայաստանում, այլև անչափ կարևոր զարգացումների փուլ թևակոխած տարածաշրջանում: ՈՒստի ո՛չ Հայաստանի, ո՛չ էլ որևէ մեկի համար ՀՀ Ընտրական օրենսգիրքը զուտ իրավական փաստաթուղթ չէ, այն գործիք է, որով կխաղան հանուն իրենց շահերի սպասարկման։
ՈՒստի և իսկապես հետաքրքիր էր, որ օրենսգրքի մեկնարկն սկսվեց Վենետիկից:
Հաջորդ հետաքրքիր հանգամանքն արդեն տեղական նշանակության է. ինչ վերադասավորություններ են տեղի ունենալու հետայսու, որովհետև «Ընտրական օրենսգրքի կաղապարը» արդեն իսկ ազդանշանում է` ում համար է այն «ղողանջելու»: Այդ «ղողանջի» տակ տողանի շարված իշխանության քարտեզն էլ ինքնին պարզ է: Ընդ որում, քարտեզն այդ այնպես է գծված, որ թե՛ «Յուրոփը», թե՛ Ռուսաստանը, որպես հիմնական խաղացողներ, իրենց վերջին հույսը դնեն նոր ձևավորված իշխանական «զույգի» վրա:
Ի դեպ, դաշտում մնացած «ամուրիները»` պրոռուսական և պրոարևմտյան քաղաքական ուժերը, հիմնականում նույնպես իշխանական «հովանոցի» տակ են գործում:
Ինտրիգը մնում է մեկը` նոր կուսակցություններ կստեղծվե՞ն, թե՞ վերադասավորությունները կընթանան առկա կուսակցությունների շրջանակներում: Արդեն իսկ տեղեկատվություն կա, որ թե՛ Վարդան Օսկանյանի, թե՛ Արա Աբրահամյանի կուսակցություններ ստեղծելու իդեա-ֆիքսերը տապալվել են:
Հասկանալի է, չէ՞, մեկը ստեղծվում էր մյուսի դեմ` «Կրամերն ընդդեմ Կրամերի» սկզբունքով. եթե լիբանանցի Վարդան Մինասիչը արևմտյան ուղղվածությամբ կուսակցություն ստեղծեր, կստեղծվեր նաև մալիշկացի Արա Արշավիրիչի ռուսական ուղղվածություն ունեցող կուսակցությունը: Սակայն, ինչպես ասացինք, «բալը ոչ միայն թանկ է», այլև պահանջարկ դեռևս չունի:
Սակայն սա ամենը չէ. նկատենք, որ օրերս կուսակցություն ստեղծելու հավանականության մասին է խոսել ոչ անհայտ Լևոն Բարսեղյանը: Այո, քաղաքացիական «մեծ» պայքարի և բողոքական զանգվածի «ալքիմիկոս» Լևոն Բարսեղյանը. այդ նրա «թիմն» էր, որ անչափ գրագետ «քյալլա էր տալիս» սահմանադրական հանրաքվեի ժամանակ` բավականին հետաքրքիր արդյունքներով: Համ էլ` ինքը դեռ մեղադրված չէ «փողերի լվացման մեջ», ինչպես Օսկանյանը, չունի ներհայաստանյան այնպիսի արտահայտված կապեր, որպիսիք ունի Օսկանյանը:
Այնպես որ, «օրենսգրքային» զարգացումները դեռ առջևում են:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ