Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Դիրքային առավելություն

Դիրքային առավելություն
20.05.2016 | 00:59

Այնքան խոսվեց Վիեննայի հանդիպման մասին, որ շրջանցենք կրկնաբանությունն ու ներկայացնենք զուտ քրոնիկոնը՝ դետալային կարևորագույն նշումներով:


ա) Հանդիպումը տեղի ունեցավ արևմտյան տարածքում, անչափ ներկայացուցչական ձևաչափով, ինչն արձանագրում էր` «Լավրովի պլանը» մասնակիորեն թաղվեց, սկիզբ դնելով արևմտյան խաղին, այլ կերպ ձևակերպած` համապարփակ կարգավորմանը, ինչն էլ, առաջ ընկնելով ասենք, հաստատապես կձախողվի: Ինչո՞ւ՝ քիչ ներքևում:
բ) Հայկական կողմը, գոնե այդ հանդիպման ժամանակ, ուներ դիրքային առավելություն, խոսվեց Կասպրշիկի դիտորդական առաքելության ընդլայնման, հետաքննող մեխանիզմների տեղակայման մասին, ընդունվեց համապատասխան հայտարարություն: Չմոռանանք ամենակարևորը՝ հատկանշվեցին 1994-95 թթ. հրադադարն ու այն ամրագրող փաստաթղթերը:
գ) Սերժ Սարգսյանը, չնայած իր և լրագրողների հոգնածությանը, հենց ինքնաթիռում ասուլիս տվեց: Սա, ի դեպ, հայկական կողմի ամենագրագետ ու խելացի քայլն էր` գումարած վերջին շրջանում հանդես բերած դիվանագիտական նույնքան խելացի ճնշումներն ու մոտեցումների կոշտացումը:
Բանն այն է, որ Իլհամ Ալիևն արդեն տևական ժամանակ իր հետ լրագրողների չի տանում այդ հանդիպումներին, և համայն Ադրբեջանը բացառապես իրազեկվում է հայկական կողմից: Այն է` Սերժ Սարգսյանից: Իսկ տեղեկատվական պատերազմում, հենց միայն ապրիլյան օրերին, հասկացանք, թե ինչ ասել է` առաջինն ունենալ ինֆորմացիոն առավելության դափնին:
դ) Այս կետից սկսվում է այն, ինչը կոչվում է պայմանավորվածությունների խախտում: Նկատենք. Սերժ Սարգսյանի «թևի տակ» նստած Սերգեյ Լավրովը, որ ակտիվ խնդմնդում էր Սերժ Սարգսյանի հետ, լավրովյան հատուկ «խորությամբ» հանդիպման վերջում ասաց, որ փուլ առ փուլ պետք է կարգավորվի հակամարտությունը: Պետք էր հասկանալ, որ չնայած ձեռք բերված պայմանավորվածություններին, ընդունված հայտարարությանը, յուր պլանը` լավրովյան կոչված, դեռ չի՞ կորցրել իր ուժը, և հնարավո՞ր է կոնֆլիկտը կարգավորվի ոչ թե փաթեթային, ինչպես ցանկանում է Հայաստանը, այլ փուլային տարբերակով, ինչպես ցանկանում է Ադրբեջանը:
Ո՛չ: Եվ այնուհանդերձ, Մամեդյարովն ու Լավրովը, կարծես, այդ կարծիքին են:
ե) Այո, ճիշտ է ասում Լավրովը՝ անմիջապես բարբաջեց նաև Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ Մամեդովը, նաև ասաց` Ադրբեջանը ոչ մի պարտավորություն չի ստանձնել Կասպրշիկի լիազորություններն ընդլայնելու առնչությամբ: Չէ, մենք հիմա ժամանակ չունենք բարոյականության և անբարոյականության մասին մտքեր արտաբերելու կամ համեմատելու, որ մերոնցից խոսում է նախագահը, նրանցից` «ով», և թե ինչու է բոյ-բուսաթով Ալիևը մտել գետինը, չի խոսում, այլ պարզապես արձանագրենք. եթե «միջազգայինը», որին, ի դեպ, Ալիևը Վիեննայում ասաց, որ Ադրբեջանը չի եղել առաջինը կրակողը` ապրիլին, ու այդքան լուրջ դեմքով աշխարհի խաղացողները չասացին` չէ, հա… Եվ եթե հերթականորեն կուլ տան նաև Մամեդովի ասածը, ապա Ադրբեջանը և Լավրովը լիարժեք իրավունք կունենան ոչ թե ժպտալու, այլ հռհռալու նույն միջազգայինի լրջության և որևէ բան անելու կարողականության, հետևաբար` կոնֆլիկտի խաղաղ կարգավորման վրա:
զ) Եվ քանի որ խեղդվողների փրկությունը բացառապես խեղդվողների ձեռքում է, և որևէ վստահություն չի կարող լինել ո՛չ «միջազգայինի», ո՛չ էլ մշտապես իր խոստումները խախտող Ալիևի նկատմամբ, ով ժամանակ է շահում այս փուլում, որ հասկանա` մեկ էլ երբ է սկսում պատերազմն ու… պարտվում, Հայաստանն այս ժամանակը պետք է առավելագույնս խելացի գործադրի` Ադրբեջանին իր տեղը ցույց տալու համար:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2422

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ