Գուցե մե՞նք ենք այսօր ծառից ծառ թռչկոտում

«Երբ հայերը քրիստոնյա էին, ռուսները ծառից ծառ էին թռչկոտում»: Եթե այս հնամաշ, կեղծ նացիոնալիստական ինքնասփոփիչ արտահայտությունը հռչակեր թերի միջնակարգ կրթությամբ սնոտիապաշտ մի անձ, կարելի էր ներողամիտ լինել նրա նկատմամբ: Բայց երբ դա մամլո ասուլիսում ի լուր համաշխարհային առաջադեմ հասարակայնության հայտարարում է Հայաստանի Կենտրոնական բանկի նախկին կառավարիչ Բագրատ Ասատրյանը…

Ռուսներն առանձնապես չեն արձագանքում Հայաստանում բռնկած հակառուսական հիստերիային: Առաջինն էիք ելել խորհրդային կայսրության դեմ, հիմա ապրեք ինչպես կարող եք. մոտավորապես այսպիսին է ոչ պաշտոնական վերաբերմունքը: Բայց Ասատրյանի՝ իրեն չսազող էժանագին ասույթը իրոք վրդովմունք առաջացրեց Մոսկվայում: Ռուսաստանյան «Ռեգնում» լրատվական գործակալությունը նրան հայտարարեց անցանկալի անձ: Հայաստանի ԿԲ-ի նախկին ղեկավարի պրիմիտիվ, սադրիչ, աղաղակող և, վերջին հաշվով, անգրագետ հայտարարությունները սպառնալիք են ռուս-հայկական հարաբերությունների, ինչպես նաև (ուշադրություն դարձրեք) Ռուսաստանի բազմամիլիոնանոց հայ համայնքի անվտանգության համար. սա «Ռեգնումի» հետևություններից մեկն է: Նաև հիշեցնենք, որ նշյալ մամլո ասուլիսում Ասատրյանը Ռուսաստանը համարել է հետամնաց, կիսաարևելյան երկիր: Հայերս եվրոպացիներ ենք, և պիտի ձգտենք դեպի իսկական քրիստոնեական արժեքների վրա կառուցված Եվրոպա՝ ոգեկոչել է նա:

Պարոն Ասատրյան, եթե Ռուսաստանը հետամնաց երկիր է, ապա ինչպիսի՞ն է մեր այսօրվա Հայաստանը: Ինչի՞ համար են այդ անհամ «պատմական» էքսկուրսները։ Գուցե մե՞նք ենք այսօր ծառից ծառ թռչկոտում միջուկային գերտերության խրոխտ հայացքի առաջ: Ինչի՞ է վերածվել երբեմնի ինդուստրիալ, բարգավաճ Խորհրդային Հայաստանը անկախության տարիներին, որի կառուցողներից մեկն էլ, ինչքան հասկացանք, Դուք եք եղել: Ինչո՞ւ մենք այսքան ագրեսիվ ենք օտարի նկատմամբ և նույնքան սուբյեկտիվ՝ մեր սեփական անկատարությունների հանդեպ: Ի՞նչ է մնացել 4,5-միլիոնանոց Հայաստանից, կենսագործունեության ո՜ր բնագավառում ենք առաջընթաց ապրել: Որպես բանկիր՝ Ձեզ չե՞ն հուզում հայաստանցիների բանկային կապանքները, հատկապես՝ գյուղացիների: Շահել ենք Ղարաբաղը, բայց պետք չէ կույր ձևանալ չնկատելու համար, որ իրապես կորցնում ենք Հայաստանը: Եթե այդքան անհաջող պետություն է Ռուսաստանը, ինչո՞ւ է այնտեղ ավելի շատ հայություն ապրում, քան հայրենիքում, և երկրի մարման այդ գործընթացը, նաև դեպի ռուսաց երկիր արտագաղթի տեսքով, շարունակվում է: Այս ամենը չի ասվում ի պաշտպանություն Ռուսաստանի: Եթե կողք կողքի դնենք Հայաստանն ու Ռուսաստանը, ապա պարզ կդառնա, որ վերջինս կարիք չունի պաշտպանության:

Առհասարակ, ապշեցնում է նման հակառուսական կեցվածքի սնանկությունն այն իմաստով, որ հայաստանյան բոլոր բացերը արդարացվում են «դավաճան», «հետամնաց» ու «վայրենի» Ռուսաստանով: Ո՜վ ասես մեղքի բաժին չունի՝ Պուտինը, Մեդվեդևը, Լավրովը, Ռոգոզինը և չգիտես էլ ով: Պարոն Ասատրյան, անկախ Հայաստանն ունեցել է երեք նախագահ, և ինչու չենք ուզում ընդունել, որ մեր երկրի ներկայիս ողորմելի վիճակը առաջին հերթին նրանց ապաշնորհ գործունեության հետևանքն է: Ինչո՞ւ քննադատության սայրը առաջին հերթին ուղղվում է օտարների դեմ:

Զավեշտական են Ձեր հավաստիացումները ժամանակակից Եվրոպայի «իսկական քրիստոնեական արժեքների» մասին: Որո՞նք են այդ արժեքները՝ ավանդական ընտանիքի վերացո՞ւմը, միասեռականության քարոզչությո՞ւնը, մանկապղծությո՞ւնը, տղամարդ հասկացության վերացո՞ւմը, եկեղեցիների վերածումը մզկիթների՞, ոչխարային հանդուրժողականությո՞ւնը իսլամական ծայրահեղականության նկատմամբ բուն Եվրոպայում: Խեղճ Քրիստոսը երևի հարություն չառներ, եթե իմանար, որ տղամարդու և կնոջ փոխարեն Եվրոպայում 6 թե 7 նորահայտ սեռ են ճանաչելու, որ որոշ «քրիստոնեական» եվրոպական երկրներում քննարկում են քրոջ և եղբոր, մոր և որդու, հոր և աղջկա ամուսնության հարցերը:
Պարոն Ասատրյան, Դուք բանկիր եք, ֆինանսիստ, գուցե իմաստ ունենար ոչ թե ռուսներին ծառից ծառ թռցնելու, այլ որպես մասնագետ խորագիտակ վերլուծությա՞ն ենթարկել Հայաստանի «քրիստոնյա» կառավարության անկարողությունները, բացահայտել դրանք:

Եվ հետո, թվում է, Հայաստանում այսօր առավոտից երեկո պիտի խոսեն ոչ այնքան ցեղասպանության մասին, որքան երկիրը կործանող սպիտակ ջարդի մասին: Փորձեք վերծանել այդ ողբերգության հիմքերը, որոնք գերազանցապես ներհայաստանյան բնույթի են և կապ չունեն Ռուսաստանի հետ:

Ռուբեն ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ
Մոսկվա

Հեղինակի նյութեր

• «Ճղճղոցը» լռեցրին
• Քա­ղա­քա­կա­նու­թ­յու­նը երկ­րորդ հնա­գույն մաս­նա­գի­տու­թ­յունն է
• Հեշտ է ա­սել` ա­նուղ­ղե­լի ռու­սա­սեր­ներ են
• Խո­պան­չիու­թ­յու­նը դար­ձել է ապ­րե­լա­կերպ, սո­վո­րու­թ­յուն, կեն­ցաղ
• Երբ խոս­քը մի­լիար­դա­վոր դո­լար­նե­րի մա­սին է, մեծ տե­րու­թ­յուն­նե­րը գոր­ծում են ա­նո­ղոք
• Ոչ էն է մի բան, ո՛չ էլ` էս
• Եթե գլուխ չես հա­նում սե­փա­կան ղե­կա­վար­նե­րից
• Կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին աշ­խար­հա­փո­փո­խու­թ­յուն
• Ամեն ժո­ղո­վուրդ ար­ժա­նի է իր ղե­կա­վա­րին
• Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը
• Հույս-հարց-պա­հան­ջը ար­դեն դառ­նում է ինք­նան­վաս­տա­ցու­ցիչ
• Ներ­վեց... թմ­րա­մաք­սա­նեն­գը, բայց նա հրեա էր
• Գլխա­վոր կռ­վախն­ձո­րը կդառ­նա Ղա­րա­բա­ղը
• «Ի՜նչ հայ, հրեա է» («Հրեա­նե­րից պր­ծանք, ան­ցանք հա­յե­րին»)
• Քսան տա­րի նույն դեմ­քին են նա­յում
• Պու­տի­նի, լե­հե­րի և հրեա­նե­րի մա­սին
• Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան
• Չտես­նե­լու չտանք, թե վեր­ջերս Շոյ­գու­յին ինչ շու­քով ըն­դու­նե­ցին Բաք­վում
• Երբ ան­գամ մեկ ըն­տա­նիքն է դառ­նում հո­գա­ծու­թ­յան ա­ռար­կա
• Ինչով են զբաղ­ված եվ­րո­պա­ցի­նե­րը

Մեկնաբանություններ