Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:

Նորություններ » Բուլկի Արամը կերավ իմ մի բերան յոնջան

Բուլկի Արամը կերավ իմ մի բերան յոնջան

16.09.2016 | 08:25

Պարոն նախարար, այս հոդվածը կարդալուց հետո, հավանաբար, էլի նախարարին ոչ վայել (զարմանալի միտք եմ հայտնում, չէ՞, անկախության տարիներին այդ ո՞ր նախարարին կարելի է հիշել որպես կոռեկտ դաստիարակված մարդու, որը թերթում իր մասին տպված հոդվածից հետո անհրաժեշտ եզրակացություն է կատարում և աշխատում է շտկել բարձրացված հարցերը) սեռական բնույթի հայհոյանքներ կտաք, կփորձեք ձեր «մեծության» բարձունքից գնահատել մեկին, որին ընդհանրապես չեք ճանաչում, չեք ճանաչում նրա հասարակական դիրքորոշումը, գյուղացու հոգսերով ապրող մեկին, որովհետև նա և նրա նմաններն են այս երկրի աղը, նրա համն ու հոտը: Եվ խրամատում «լապատկայով» կռվող տղան նման մարդկանց զավակն է և ոչ թե քաղաքում, հայտնի բանաստեղծի հայտնի պոեմի խանութպան Համոյի նման մեկը կամ նրա զավակը:

Ցավոք, այսօր այդ «համոյական» հոգեբանությունը ոչ միայն չի վերացել մեր հանրությունից, այլև աճել և հասել է ընդհուպ բարձրաստիճան պաշտոնյաների, անգամ նախարար Արամ Հարությունյանին: Եթե այսօր ժողովրդի զավակը խրամատում «լապատկայով» կռվում է թշնամու դեմ, ապա նրա հայրը «լապատկայով» կռիվ է տալիս հողի հետ, որպեսզի վաստակի իր հացը հանապազօրյա և ի՞նչ… Այդ հացը (բերքը) կարող է խլել հայ բուրժուան՝ ամիսներով չվճարելով մթերված բերքի արժեքը, ասելով, թե փող չկա, մինչդեռ իր տղու հարսանիքի համար կարող է աստղաբաշխական գումարներ արտարժույթով վճարելով դրսից երգիչներ հրավիրել:

Ճիշտ է ասել պարսիկ հանճարը.
-Եվ կռվի դաշտում ճորտը մեռնում է, տերը` ճարպոտում:
Եվ այդ «ճորտի» հաշվին դու էլ ես փորձում ճարպոտել, էլ ավելի ճարպոտել: Ասելիքս հիմնավորեմ փաստերով: ՈՒղիղ տասն օր առաջ ջրպետ Կամոյին (անունը նշում եմ, որ չմտածես, թե վերացական բաներ եմ ասում) խնդրել եմ ջուր տալ 1,5 հա խնձորի և դեղձի այգին ջրելու համար: Այն էլ ասեմ, որ ամեն անգամ ջրելիս 20 (քսան) հազար դրամ փող եմ վճարում: Մեկ հեկտար խնձորի այգում առվույտ է ցանված, որից քաղում եմ 100 (հարյուր) հակ առվույտ: Պատկերացրու՝ տասն օր ջուր չկա: Այդ տասն օրվա ընթացքում ես մի բերան կքաղեի 100 հակ յոնջա (ասում եմ յոնջա, որովհետև այն քեզ համար ավելի ընկալելի կլինի): Չեմ քաղել:

Այսինքն` դու (համակարգը դու ես, դրա համար էլ շեշտը դնում եմ քո անվան վրա), կերար իմ մի բերան յոնջան: Ստացվում է՝ բուլկին քեզ քիչ է, հիմա էլ աչքդ դրել ես գյուղացու յոնջայի վրա: Հրամայել ես փակել բոլոր արտեզյան հորատանցքերը, որպեսզի խնայես էլեկտրաէներգիան, ինչո՞ւ: «Ինչու»-ն չեմ ցանկանում մեկնաբանել:
Դու բուլկի ես ուտում, կեր ինչքան ուզում ես, բայց քո աշխատաոճով մի չորացրու գյուղացու հացը: Այգեստան գյուղում արտեզյան հորատանցքերը կապարակնքվել են: Գյուղացին չի կարողանում ջրել տնամերձ հողամասերը, որ հացի հետ պանիր ուտելիս մի փոքր էլ կանաչի ունենա: Ինչո՞ւ, բարոյական ո՞ր իրավունքով, պարոն նախարար: Գյուղացին չի երազում բուլկի ուտել, բայց որպեսզի գոյատևի և «լապատկայով» հայրենիքը պաշտպանող զինվոր ծնի հանուն քո ինչ-ինչ նպատակների, մի զրկիր նրան դրանից, ախր վերջին հաշվով նա քեզ նմանների, քո զավակների ապահով կյանքն է երաշխավորում:

Սոկրատ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆ

Հ.Գ. Հոդվածը կարդալուց հետո կարող ես մի լավ հայհոյել, միևնույն է, այդ հայհոյանքն ավելի զորեղ չէ, քան իմ գրիչը: Ես գրչով հայրենիքն եմ պաշտպանում, իսկ դու հայհոյանքով քո դաստիարակությունն ու էությունն ես ընդգծում:
Բոլոր դեպքերում հողագործին ջուր տվեք:

Դիտվել է՝ 5134