Հավաքե՜լ, քանդե՛լ

Շատ առաջ չընկնելով` արձանագրենք. հայաստանյան ներքին «ասպարեզում» տեղի է ունենում այն, ինչ նախագծված էր դեռ 2008-ին` Սերժ Սարգսյանի «մարշալ պլանում»` իրականացնել փոփոխություններ ոչ թե ռևոլյուցիոն, այլ էվոլյուցիոն ճանապարհով, վերևից, ինչը չհաջողվեց Տիգրան Սարգսյանի, որպես «նանո-ինովացիոն» մտածողության կրող վարչապետի օրոք. Մարտի 1-ն ու «հին գվարդիան» անչափ կենսունակ էին դա թույլ չտալու համար: Եվ նաև` Տիգրան Սարգսյանը նույն «հին գվարդիայից» էր, գումարած՝ առավել «սինթետիկ», ոչ «կյանքային» նրա մաներան: Իսկ եթե ամբողջովին անկեղծ, ապա ցանկությունը դա իրականացնելու այնքան էլ հզոր չէր. Մարտի 1-ն ու «մնացյալքը» «բողբոջել» էին այդ բարեփոխումների վրա:

Գումարած աշխարհաքաղաքական բոլորովին այլ իրավիճակը: Օբյեկտիվորեն բոլորովին այլ իրավիճակը նաև խորհրդարանում էր` ՀՀԿ-ում հավաքվել էին… ով ասես, քաղաքական ոչ կենսունակ ողջ թնջուկը, որը պառլամենտ էր բերել երկրորդ նախագահը` երրորդի «անցման փուլն» առավել անցնցում դարձնելու, քաղաքական այդ դիակներին վերջնականորեն հողանցելու համար. Հայկ Բաբուխանյան, Արտաշես Գեղամյան, Խոսրով Հարությունյան և ՀՀԿ-ից` մնացյալք:
Սա իր հերթին նշանակում էր` հնարավոր չէ ազատվել օդիոզ դեմքերից կառավարությունում, մարզերում, և որքան էլ Տիգրան Սարգսյանը ծառայողական քննություն նշանակեր Սուրեն Խաչատրյանի առնչությամբ, Հովիկ Աբրահամյանը և այլք` իրենց «ամենակարողությամբ» դրսևորվելու, հայտնելու էին իրենց համերաշխությունը իրենց «երամի» ներկայացուցչի նկատմամբ:

Այսօր իրավիճակն այլ է. Կարեն Կարապետյանը «բեմեց», երբ Սերժ Սարգսյանը նոր խաղատախտակ էր «նախապատրաստել». նրա «վրա» չէր Գագիկ Ծառուկյանը, որպես բուֆեր, որպես երկրորդ նախագահի և Հովիկ Աբրահամյանի «ներկայացուցիչ»: Երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն իր բոլոր ներքաղաքական նախագծերում խոր ֆիասկոներ էր գրանցել: Հովիկ Աբրահամյանին, որպես վարչապետ, ոչինչ չէր հաջողվել: Աշխարհաքաղաքականությունն էլ՝ ձեզ փեշքեշ:

Ճիշտ ժամանակին, ճիշտ տեղում` ՊՊԾ-ից «հետո», արվեց «ձիու քայլը». տախտակի վրա դրվեց խաղացող-զինվոր (վարչապետի կարգավիճակով), որն ալքիմիկոսի արագությամբ «մաքրումի» գնաց: Փիլիսոփայության առումով նույնպես հետաքրքիր էր «ձիու» այս քայլը. պատասխանատվության ողջ ամպլիտուդը տեղակայվեց հենց Կարեն Կարապետյանի միջակայքում, որն ունի բարձր իմունիտետ` մի շարք առումներով ¥խաղից հանելով գրեթե բոլոր օդիոզ ֆիգուրներին՝ նա չթիրախավորվեց Տիգրան Սարգսյանի պես¤: Բաղրամյան-26-ում նախապես հոգացել էին ամեն ինչի մասին` Կարեն Կարապետյանին «նվիրելով» արագ արձագանքման մի ողջ մարտահաշվարկ` Ալիկ Հարությունյանի և Արմեն Գևորգյանի տեսքով, ինչպես նաև օդիոզներին բանավոր և գրավոր զգուշացմամբ` չփորձել խաղեր տալ, խաղերը չեն ներվելու այս անգամ:

Այո, Կարեն Կարապետյան-Տիգրան Սարգսյան ասոցիացիոն «գծում» Տիգրան Սարգսյանը դարձավ «Նոյի ագռավ», իսկ Կարեն Կարապետյանը` «փոստային աղավնի», որը, հաջողելու դեպքում, կարող է դառնալ հայոց այն «մեծ ավելը», որով, ի վերջո, կմաքրվի հայոց անդաստանը` «քյարթու-անպտուղ-վնասաբեր» մտածողությունից-անձերից, կնշագրվի էվոլյուցիոն նոր մենթալ պլանը` տեղ չթողնելով այնտեղ այլոց, առաջին հերթին՝ Արևմուտքի համար, որպես նոր ՊՊԾ-ի գրավման թռիչքագոտի:

Ասենք շատ կարճ. մինիմում ծրագիրը Կարեն Կարապետյանին հաջողվեց: Ճահիճը շարժվեց, քանդման գործընթացը կայացավ: Հիմա արդեն ճահիճը գոնե շատ փոքրիկ, վատագույն դեպքում` գոնե արհեստական լճակով փոխարինելու տքնաջան, գերմարդկային, եթե անկեղծ` ուժերից վեր աշխատանքի փուլն է:
Ցանկանք` հաջողի:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ