«Նկարիչն իր խաչն է տանում` ձուլված հայրենի բնությանը»

Հայաստանի նկարիչների միության 2-րդ հարկի ցուցասրահում հոկտեմբերի 12-16-ին գեղանկարիչ ՍՈՒՐԵՆ ՍԱՖԱՐԻ (Սաֆարյան) ստեղծագործությունների անհատական ցուցահանդեսն էր: Սուրենը երիտասարդ սերնդի ստեղծագործողներից է և բավականին տպավորիչ էր ներկայացել գործընկերների, արվեստասերների և արվեստաբանների դատին:

-Սուրեն, ժամանակային ի՞նչ ընդգրկում ունի ցուցահանդեսդ:
-Վերջին հինգ տարիների ստեղծագործություններիս ընտրանին եմ ներկայացրել այս ցուցահանդեսում՝ բնապատկերներ, նատյուրմորտներ, քաղաքային բնապատկերներ, կոմպոզիցիոն և ֆիգուրատիվ աշխատանքներ: Տեխնիկան ևս միատարր չէ, պաստելով եմ աշխատել, խառը տեխնիկայով, ակրիլով, յուղաներկով:

«ՈՒՍԱՆԵՑԻ ԱՆԱՏՈԼԻ ՊԱՊՅԱՆԻ, ՄԿՐՏԻՉ ՍԵԴՐԱԿՅԱՆԻ ԵՎ ՓԱՐԱՎՈՆ ՄԻՐԶՈՅԱՆԻ
ԱՐՎԵՍՏԱՆՈՑՆԵՐՈՒՄ»

-Սուրեն, դու այն նկարիչներից ես, ովքեր ստեղծագործական կյանք են մտնում որոշակիորեն «բարդույթավորված», չէ՞ որ պապդ ճանաչված նկարիչ, ՀՆՄ նախագահ, կերպարվեստի մարդկանց շրջանում հարգանք և սեր վայելող Սուրեն Սաֆարյանն էր:
-Ես հինգ տարեկան էի, երբ նա վախճանվեց, նրա մասին գիտեմ այլ մարդկանց պատմելով: Խոստովանեմ, որ պատահական էր ընտրությունս, նախ, կամենում էի շարունակել հորս ուղին (Սուրենի հայրը վաստակաշատ ռեժիսոր, տիկնիկային գործիչների միջազգային միության հայկական կենտրոնի նախագահ Արմեն Սաֆարյանն է), սովորել թատերական ինստիտուտում: Նկարչությամբ զբաղվում էի որպես հոբբի: Նախ հաճախեցի Վահրամ Խաչիկյանի արվեստանոց՝ սերտելու կերպարվեստի այբուբենը: Հետաքրքրություն առաջացավ, նաև սեր: Հետո արդեն ուսանեցի Անատոլի Պապյանի, Մկրտիչ Սեդրակյանի և Փարավոն Միրզոյանի արվեստանոցներում, այնուհետև ընդունվեցի Երևանի գեղարվեստի ակադեմիա:
-Շրջենք ցուցասրահում, եվրոպական քաղաքներ են պատկերված այս շարքում, դրանք երևակայությա՞նդ արդյունք են:
-Քաղաքային բնապատկերներն արված են այն երկրներում, որտեղ եղել եմ, միջազգային ցուցահանդեսների մասնակցելու նպատակով Փարիզ, Բուդապեշտ, Ֆլորենցիա, Պիրանո, Լյուբլյանս, Մոսկվա քաղաքների բնապատկերները կատարված են պաստելով: Այս քաղաքներում եմ նկարել քաղաքային տեսարանները: Ինձ նաև բախտ է վիճակվել այցելելու Արևմտյան Հայաստան:

«ԱՅԴ ՊԱՀԻՆ ՇԱՏ ԳԵՂԵՑԻԿ ԷՐ ԱՐՎԵՍՏԱՆՈՑԻ ԼՈՒՍԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆԸ»

-«Ծաղկավաճառ» է այս ծավալուն գործի անվանումը, նա քեզ ծանո՞թ ծաղկավաճառ է, որը թաղված է ծաղիկների մեջ և ընկել է իր խոհերի գիրկը:
-Նա հավաքական կերպար է, օրն ավարտվել է, ծաղկավաճառն ու նրա ծաղիկները, որոնք դեռ չեն վաճառվել, ընդհանուր մի տրամադրության մեջ են, կարելի է այն բնութագրել որպես սպասում կամ որպես կարոտ, ով ինչպես կամենա:
-Կակտուսներին նվիրված շարքի առջև ենք: Կակտուս շա՞տ ես սիրում:
-Գուցե, բայց այս շարքը նրանց եմ նվիրել:
-Առանձնանում է «Նկարչի արվեստանոցում» կտավը իր գունային դրամատիզմով, նաև լավատեսությամբ: Քո՞ արվեստանոցն է:
-Ընկերոջս՝ գեղանկարիչ Վահագն Գալստյանի արվեստանոցի մի հատվածն է: Այդ պահին շատ գեղեցիկ էր արվեստանոցի լուսավորությունը, լուսավորված հատվածն ուրվագծեցի և նկարն արդեն յուղաներկով ավարտեցի իմ արվեստանոցում: Մյուս կտավում նկարչի եմ պատկերել, դա կարող է դիտվել և՛ որպես ինքնադիմանկար, և՛ որպես, առհասարակ, ստեղծագործողի հավաքական կերպար: Նա իր խաչն է տանում, տանում է՝ ձուլված հայրենի բնությանը, իր երկրին և իր ժամանակին:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»
• Զարթնի՛ր, Լաո (ուղերձներ Ժամանակավոր կառավարությանը)
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»

Մեկնաբանություններ