Սարյանը և Պիկասոն

-Ո՞ր Պիկասոյին: Ես շատ Պիկասոներ գիտեմ: Առաջվա Պիկասոյին միշտ էլ հավանել եմ: Նա ունի գործեր, որոնք շատ եմ սիրում: Այն, ինչ ռեալիստական է, թեև ոչ տրադիցիոն, շատ լավ է: Բայց հետո ինչ արեց նա և որից հիմա հրաժարվում է, ճիշտն ասած՝ երբեք չեմ հավանել և միշտ էլ արտահայտել եմ զարմանքս ու տարակուսանքս:

-Ոմանք հիանում են Պիկասոյի արվեստով, չհասկանալով նրան, համարելով, որ այդ մեծ նկարչի ճամփան Պիկասոյով սկսվում է, Պիկասոյով վերջանում, կամ, ծայրահեղ դեպքում վերջանում է նրան նմանակող նկարիչների նեղ արահետով: Եթե դա այդպես լիներ, Պիկասոն երբեք չէր դառնա ո՛չ մեծ, ո՛չ էլ ճանաչված նկարիչ: Եվ այդ ճանաչված նկարիչը ճանաչված է հենց այն պատճառով, որ նրա ճանապարհը սկսվում է դարերի խորքից և դարերի միջով է հասել մեզ: Այդ ճանապարհը կրում է իր վրա մարդկության մշակույթի հետքերը, նա ձգվում է մինչև մեր արդիականությունը, ուստի և պատկանում է ոչ միայն անցյալի պատմությանը, այլև ապագային:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»
• Զարթնի՛ր, Լաո (ուղերձներ Ժամանակավոր կառավարությանը)
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»

Մեկնաբանություններ