Նորություններ » «Գայլերի» և «ոչխարների» ասքը

«Գայլերի» և «ոչխարների» ասքը

20.12.2016 | 00:58

Տարին անչափ հետաքրքիր է եզրափակվում, մասնավորապես, աշխարհաքաղաքական առումով: Գեոքաղաքական եզրափակիչ ակտը «կստորագրի» Իրանի նախագահ Հասան Ռոհանին, որը վաղը կլինի Հայաստանում: Ազատագրված Հալեպի, ընկած Պալմիրայի, Դոնալդ Թրամփի ընտրության շուրջ ռուս-ամերիկյան խորացող հակամարտության, Ադրբեջանի կողմից ղարաբաղյան բանակցությունների տորպեդահարման ֆոնին վերջինիս այցը այլ կերպ, քան տարածաշրջանում որպես լուրջ խաղացողի հայտ, անհնար է չբնութագրել: Դեռ առիթ կունենանք անդրադառնալու Իրանի առաջնորդի մասամբ պատմական այցին Հայաստան, որը նաև տնտեսական բավականին հետաքրքիր բաղադրիչներ ունի` Հայաստանը գազային տրանզիտի վերածելու և մի շարք այլ առումներով, սակայն դառնանք նույն այս օրերին տեղի ունեցող ներքաղաքական դասավորություններին:

ՀՀԿ-ն հանգիստ թողնենք, թող «դանթի» Մելիք-Ադամյանում, քանզի աշխատում է ժամանակի վրա. «տեսարաններն» այսօր ամենաշատը նրան են պետք, զի «հաց` նիխտ», ու որևէ «քոռ կապեկ» առ այս պահը` սեպտեմբերից սկսյալ, չի ներդրվել հայաստանյան շնչահեղձ տնտեսության մեջ, և «գայլերի» ու «ոչխարների» կուշտ ու կենդանի կոնֆիգուրացիայում «տեսարանները» միակ ջոկերն են, որ կարող են «փրկել» այս օրերին` ՀՀԿ խորհրդի կազմի ձևավորման տողատակերում, ուր զգացվում է արդեն համամասնական և ռեյտիգային ցուցակների «տրոփը»` ՀՀԿ-ի համար:

Արձանագրենք նաև, որ որոշակի կանգի մեջ է հայտնվել նաև «կուպեցի» ճերմակությամբ ու «շինելով» ազգին, հատկապես` ԲՀԿ-ին երևցած ԲՀԿ նախկին առաջնորդը: Ասում են` «Իշխանը մտածո՜ւմ է». Ծառուկյանը հաշվում է քաղաքականություն մտնելու «հմայքներն» ու «թշվառությունը». վերջին` «բելառուսական վակզալի», այն է՝ դիվանագիտական «մոբիլների» հետ կապված պատմությունը նրան լրջորեն «փիքր» անելու տեղիք է տվել. այն է` վերադարձի իր ուղին գուցե ականապատված է նույնքան, որքան քաղաքականությունից դուրս գալու ուղին էր, և ինքը ևս պետք է «մտածի»` «ոչխարների` կենդանի, գայլերի` կուշտ» կոնֆիգուրացիոն դիլեմաների շուրջ, որովհետև իր քաղաքական վերադարձի շահառուներն անչափ շատ են, ընդ որում` խիստ հակոտնյա խաղաքարտերով:

Լիդերային խաղի մեջ հայտնված Տեր-Պետրոսյանը իրեն հատուկ շամանական ելույթով խփեց անչափ լուրջ մեխեր ու նույն ջանադրությամբ տարավ-հանձնեց մայր-Ռուսիային, թացը չորին խառնելով, համաժամանակյա շփոթեցնելով և՛ Սերժ Սարգսյանին, և՛ Ռուսիային, և՛ միջազգային հանրությանն ուղղված իր ռևերանս-ժեստերով: Այնուհանդերձ, ինչպես միշտ, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի բանավիճելու բարձր արվեստն ու կարողականությունը նոր նիշ են բերում բանավեճից զուրկ հայ քաղանդաստանին: Իսկ պրագմատիզմի առումով, նրա փոխզիջումային անփոփոխ թեզերը` Ղարաբաղյան խնդրի առնչությամբ, խիստ պահանջված սպեկտր են հենց միայն Սերժ Սարգսյանի համար` ընդարձակ մանևրի դաշտ ապահովելու առումով. այն է` զիջումների հարցը «թողնելով» Տեր-Պետրոսյանի խարիզմային, անզիջումը` Ղարաբաղին ու մնացյալ քաղուժերին, Սերժ Սարգսյանը կարող է նստել բանակցության սեղանի շուրջը՝ այդ երկու արգումենտացիաների արանքում, եթե բանակցային գործընթաց դեռ կա:

Չհասցրինք հայաստանյան ներքաղաքական դասավորության առումով ներկայացնել ևս մի քանի հետաքրքիր «դիպվածներ»` ի դեմս Վարդան Օսկանյան-Սեյրան Օհանյան-Րաֆֆի Հովհաննիսյան «երրորդության» և նրանց միջև տեղի ունեցած հանդիպման (դեռ կհասցնենք, չնայած ինքնին հասկանալի է` պտուղ չտվող ծառը էլի պտուղ չի տա): Չհասցրինք անդրադառնալ ձևով բանկոմատային «պայթեցումներին», բովանդակությամբ` երկրում ներքաղաքական լարումը` մինի-ՊՊԾ-աբար «ռելաքսի» հասցնելու ներհայեցությանը: Չխոսեցինք Ռոբերտ Քոչարյանի` տոներից հետո սպասվող ազգին ուղղվելիք կոչին: Իսկ որ ամենակարևորն է` չանդրադարձանք Արսինեի, Սերժ Թանկյանի և Ատոմ Էգոյանի` մեզ կրթելու միսիոներական առաքելությանը` «կուշտ գայլեր-կենդանի ոչխարներ» համույթում:
Դեռ կհասցնենք:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2060