Ապրելով 6-ի մեջ՝ սուրբ պահիր 7-ը՝ Աստծուն

«Այստեղ է ահա իմաստությունը: Ով միտք ունի, թող հաշվի գազանի թիվը, որ մարդու թիվ է, և նրա թիվն է վեց հարյուր վաթսունվեց» (Հայտ. 13.18)։
Ինչո՞ւ է այս թիվը համարվում սատանայի թիվ:
«Աստված 6 օրում արարեց լույսը, երկինքն ու երկիրը, աստղերը, բուսական և կենդանական աշխարհը և վերջում՝ 6-րդ օրը՝ մարդուն» (Ծննդ. 2.2-3):
7-րդ օրը, Աստված համարեց սուրբ օր, որում հանգստացավ: Այս բոլոր 6 օրվա ստեղծվածները՝ սկզբից մինչև վերջ, պատկանում էին 7-րդ օրվան և սրբվում էին 7-րդ օրով: Աստված ասաց. «6 օր գործիր և 7-րդ օրը սուրբ պահիր» (Ելք 20.9), այսինքն՝ ապրելով 6-ի մեջ՝ սուրբ պահիր 7-ը՝ Աստծուն:
Այն 6 օրերը ուղղված են դեպի 7-ը՝ Աստված, և կենդանի էին կամ ապրում էին 7-ով և 7-ի համար: Բոլոր օրերը պատկանում են Աստծուն. ապրելով 6-ի մեջ պետք է ծառայել 7-ին կամ ապրելով աշխարհում՝ պետք է ծառայել Աստծուն:

Եդեմում խաբելով մարդուն՝ սատանան իշխանություն ձգեց այն ամենի վրա, ինչ Աստված ստեղծեց 6 օրում: Կտրվեց ներդաշնակ կապը աշխարհի և Աստծո միջև, մարդու և Աստծո միջև: Մարդը Աստծո ճշմարիտ իշխանությունից դուրս եկավ մտավ սատանայի սուտ իշխանության կամ ծառայության լծի տակ:
Սատանան իշխանություն չունի և չի կարող ունենալ 7-րդ օրվա կամ Աստծո վրա: Ամեն բան Աստծո իշխանության ներքո է և Աստված ամենից վեր է (Բ Մնաց. 29.11):
Ի սկզբանե Աստված աշխարհը ստեղծեց մարդու համար և մարդուն՝ Իր համար: Այս ներդաշնակությամբ պետք է ապրեր մարդը, ինչը խախտվեց Եդեմի պարտեզում: Ադամի և Եվայի անհնազանդությամբ սատանան դարձավ 6-օրյա արարչության «իշխանը» (Հովհ. 12.31):
Մարդը այն ամենը, ինչ իրեն էր պատկանում, և ինչ պետք է օգտագործեր բարի նպատակի համար, և որը պետք է ծառայեր Աստծուն հանձնեց չարին:
Չարը սկսեց իր մարդատյացության ու մարդասպանության ծրագիրը: Սատանան 6 օրվա ստեղծածը զենք դարձրեց մարդու դեմ: Նրա ամենամեծ նպատակն էր՝ մարդու հայացքը, միտքը, սիրտը ուղղել դեպի տեսանելի աշխարհը, որպեսզի հանկարծ մարդը չտեսնի աներևույթ Աստծուն: Աշխարհին հայելը ծնում է անհավատություն Աստծո հանդեպ:
Սատանան այլասերեց ու արատավորեց աշխարհը և մարդուն:

Այսպիսով չարը իր 6 օրվա իշխանությամբ պղծում է մարդուն:
1. Մարմինը- թողնելով 6-ի մեջ
2. Հոգին- թողնելով 6-ի մեջ
3. Կյանքը- թողնելով 6-ի մեջ:
Մարմնի, հոգու և կյանքի այս երեք փորձությունն է, որ անցավ Հիսուս Քրիստոս անապատում, երբ փորձվում էր սատանայից (Ղուկ. 4. 1-13. Մատթ. 4.1-11, Մարկ. 1.12-13):
Հիսուսի փորձությունները օրինակ են մարդու համար, որովհետև յուրաքանչյուր մարդ անցնում է այդ երեք փորձությունները:
1-ին փորձություն (Ղուկ. 4. 3-4)։
Այստեղ փորձվում էր Հիսուսի մարմինը: Հիսուս քառասուն օր ծոմ պահելուց հետո քաղց զգաց: Քաղցն այդ պահին մեծ իշխանություն էր սատանայի ձեռքում՝ ճնշելու Հիսուսին: Նա Հիսուսին ուղղեց դեպի Իր կարիքը՝ մարմնավոր հացը, և ասաց. «Եթե Աստծո Որդին ես, ասա՛ այդ քարերին, որ հաց դառնան»:
Այստեղ նշվում է քարը՝ որպես մի բան, որը պետք է Հիսուս փոխեր կամ փոխարիներ մարմնավոր հացով: Քարը Աստվածաշնչում բազմիցս է օգտագործվում: Մովսեսը տասը պատվիրանները գրեց քարե տախտակների վրա, Դավիթը քարով սպանեց Գողիաթին, տաճարը կառուցվում է քարերով, Հիսուս ասաց, որ Ինքն է Անկյունաքարը, նաև ասաց, որ Ինքն է Ժայռը, և Սիմոնին քար կամ ժայռ անվանեց, որի վրա կառուցեց Իր Եկեղեցին, Երուսաղեմում Հիսուս փարիսեցիներին հանդիմանեց և ասաց. «Ասում եմ ձեզ, որ եթե դրանք լռեն, այդ քարերը կաղաղակեն» (Ղուկ. 19.40):
Քարը հոգևոր իմաստով նշանակում է Աստծո Խոսք, Աստծո Պատվիրան:
Սատանան այս փորձության մեջ ցանկացավ օգտվել Հիսուսի կարիքից և Աստծո Խոսքը փոխել մարմնավոր հացով կամ փոխարինել մեկը մյուսով: Մարմնավոր հացն այստեղ խորհրդանշական իմաստ ունի: Այն վերաբերում է բոլոր մարմնավոր կարիքներին: Մարմնի չվերահսկվող և չափազանցվող կարիքը մարդու ամենամեծ թշնամին է. ունեցվածք, հարստություն, ագահություն, անբարոյականություն, այլասերություն և այլն: Աստված է մարմնի Տերը և Ինքը գիտի, որ մարմինն ունի կարիքներ և չի անտեսում դրանք: Սակայն մարմնի պետքերն անառողջ են առանց Աստծո ներկայության: Սատանան աղավաղված է ներկայացնում մարդուն՝ իր մարմնի կարիքները:

Հիսուս այս փորձության մեջ այսպես պատասխանեց. «Գրված է, թե մարդ ոչ միայն հացով կապրի, այլև Աստծո ամեն Խոսքով» (Ղուկ. 4.4):
Միայն Աստծո Հոգով ապրելով հնարավոր է մաքուր պահել մարմինը և մաքրվել ու սրբվել մարմնի սխալ և ավելորդ պահանջներից:
-Ձեր մարմինը Աստծո տաճար է,- ասում է Աստծո խոսքը (Ա Կորնթ. 3.16):
Հիսուս այս փորձության մեջ չընդունեց 6-ի իշխանությունը, այլ դավանեց 7-րդ օրվա իշխանությունը՝ Աստծուն: Այսինքն՝ Հիսուս 7-ին հնազանդեցրեց 6-ը:
2-րդ փորձություն (Ղուկ. 4. 5-8)
Այս փորձությունը Հիսուսի Հոգու փորձությունն էր: Սատանան հանեց Հիսուսին իր իշխանության սարը:
Մենք գիտենք Աստվածաշնչում Սիոն սարը, որը համարվում է Աստծո իշխանության լեռը, Աստծո լեռ, որտեղ Աստված իջավ Իր Փառքով:
Սատանան Հիսուսին չհանեց Աստծո, այլ հանեց իր իշխանության սարը, որտեղից ոչ թե երևում էր Աստծո փառքը, այլ աշխարհի փառքը:
Նա մեկ վայրկյանում Հիսուսին ցույց տվեց աշխարհի բոլոր թագավորությունները և ասաց. «Այս բոլոր իշխանությունը և սրանց փառքը Քեզ կտամ, քանի որ ինձ է տրված, և ում որ կամենում եմ, տալիս եմ այն, և եթե Դու ընկած երկրպագես ինձ, ամենն այս Քոնը կլինի» (Ղուկ. 4.6):
Սատանան աշխարհի կամ 6-ի իշխանությունն ու փառքը առաջարկեց Հիսուսին 7-ի փոխարեն: Նա առաջարկեց Աստծո փոխարեն երկրպագել իրեն:
Ահա այսպես սատանան գնում է մարդու հոգին՝ առաջարկելով նրան փառք և իշխանություն, մի բան, որ ի սկզբանե մարդունը չէ, ոչ էլ սատանայինը, և ոչ էլ որևէ հրեշտակինը, այլ միայն Աստծունը:

Ցանկացած բան տրվում է նրան, ով արժանի է դրան: Փառքի արժանի է միայն Աստված, որովհետև Սուրբ է, Կատարյալ է և Արարիչ է:
Սատանան առաջարկում է փառքի և հարստության փորձությունը, որի պատճառով ինքն ընկել է ամենաբարձր տեղից ամենացածր տեղը: Փառքի և հպարտության ցանկությունը, ծնվելով մարդու հոգում, արատավորում է այն: Փառքի և իշխանության ձգտումը պատերազմում է Աստծո միակ Մեծափառության հետ, այն չի կարողանում հաջողել և ընդունել բարձրին:
Սատանան մարդուն առաջարկում է 6 օրվա արարվածը ու իր փառքը՝ Աստծո փառքի փոխարեն:
Հիսուս այս փորձության մեջ նույնպես կատարյալ է գտնվում. «Հետևս գնա, չա՛ր սատանա, որովհետև գրված է, թե քո Տեր Աստծուն պետք է երկրպագես և միայն Նրան պիտի պաշտես» (Ղուկ. 4.8):
Հիսուս այս փորձության մեջ ընտրեց Աստծո երկրպագությունը և մերժեց 6-ի երկրպագությունը:
Այն մարդը, որ կարողանում է անցնել նախորդ երկու փորձությունները, նա արդեն համարվում է սրբված, հոգևոր մարդ: Այս հոգևոր մարդուն գալիս է փորձելու սատանայի երրորդ փորձությունը (Ղուկ. 4.9-13):
Սատանան այս փորձության մեջ Հիսուսին այլևս չտարավ իր իշխանության տարածք, այլ տարավ Աստծո իշխանության տարածք: Տարավ Երուսաղեմ քաղաք, տարավ տաճար և բարձրացրեց տաճարի աշտարակի վրա: Նախորդ երկու փորձությունն անցած մարդը գտնվում է Աստծո տարածքում կամ Աստծո ներկայության մեջ:
1. Գտնվում է Սուրբ քաղաքում՝ Երուսաղեմում: Այս համեմատական է մարմնի փորձությանը «Սուրբ մարմին-Սուրբ քաղաք»:
2. Գտնվում է տաճարում: Սա համեմատական է հոգու փորձությանը «Աստծո Տաճար կամ Աստծո Հոգի»: «Ձեր մարմինները տաճար են Սուրբ Հոգու,- ասում է Աստծո Խոսքը» (Ա Կորնթ. 6.19): Այսինքն՝ Երուսաղեմ քաղաքը, որտեղ գտնվում է տաճարը, կամ Սուրբ Մարմինը, որտեղ ապրում է Սուրբ Հոգին:
3. Գտնվում է տաճարի աշտարակի վրա: Աշտարակը համեմատվում է հավիտենական կյանքի սանդուղքի հետ, Աստծո լեռան հետ՝ որ է Հիսուս Քրիստոս: Հին ՈՒխտում մենք գիտենք ևս մեկ աշտարակի՝ Բաբելոնի աշտարակի մասին (Ծննդ. 11-1-9): Այս աշտարակը համարվում է հպարտության աշտարակ, այն սատանայի աշտարակն է, ճանապարհ դեպի մահ: Երրորդ փորձության աշտարակը Աստծո աշտարակն է: Քրիստոնյան երրորդ փորձության մեջ գտնվում է աշտարակի կամ կյանքի սանդուղքի կամ Աստծո լեռան վրա: Հիսուս գտնվում էր աշտարակի վրա, այսինքն՝ լեռան գագաթին՝ ամենաբարձր տեղում:
Սատանան Հիսուսին ասաց. «Եթե Աստծո Որդին ես, այստեղից Քեզ ցած նետիր, որովհետև գրված է, թե Իր հրեշտակներին պատվիրված է Քո մասին, որ Քեզ պահեն և իրենց ձեռքերի վրա կբռնեն Քեզ, որ Քո ոտքը երբեք քարին չխփես» (Ղուկ. 4.9-10):
Այս փորձությունը նման է նույն Եդեմի փորձությանը, երբ սատանան խաբեց Եվային. «Բնավ չեք մեռնի, այլ Աստված գիտե, թե այն օրը, երբ նրանից ուտեք, ձեր աչքերը կբացվեն և Աստծո պես կլինեք՝ բարին և չարը իմացող» (Ծննդ. 3. 4-5):
Այստեղ էլ ասում է՝ եթե Աստծո Որդին ես, չես մեռնի: Այս նույն փորձությունն էր Գեթսեմանիում, երբ Հիսուս աղոթում էր և ասում. «Հա՛յր, եթե կամենում ես, այս բաժակը Ինձնից հեռացրու, բայց ոչ թե Իմ կամքը, այլ Քոնը թող լինի» (Ղուկ. 22.42):
Երբ Հիսուս Իր աշակերտներին նախօրոք հայտնեց, որ ինքը պետք է շատ չարչարվի, անարգվի, սպանվի և երրորդ օրը Հարություն առնի, Պետրոսը Նրան մի կողմ տանելով ասաց. «Քավ լիցի, Քեզ, Տե՛ր, այդ Քեզ չի պատահի»: Եվ Նա, դառնալով Պետրոսին, ասաց. «Հետե՛ւս գնա, սատանա, դու գայթակղություն ես Ինձ համար, որովհետև քո խորհուրդը Աստծունը չէ, այլ մարդկանցը» (Մատթ. 16.21-23):

Պետրոսի բերանով այդ պահին խոսեց սատանան՝ գայթակղելու Հիսուսին՝ հրաժարվելու Իր Հոր կամքը կատարելուց և ներքև նետվելու աշտարակից:
Հիսուսին առջևում սպասում էին ամենամեծ փորձությունները՝ անարգանք, ցավ, վիշտ, չարչարանքներ և խաչի մահ: Սատանան Գեթսեմանիում փորձում էր Հիսուսին հետ պահել Աստծո կամքը կատարելուց՝ օգտվելով Նրա տկարությունից:
Այս երրորդ փորձության մեջ չարն ասում է՝ եթե Աստծո Որդի ես, ցած նետիր Քեզ, միևնույն է, Դու չես մեռնի: Հիսուս այսպես պատասխանեց. «Ասված է՝ մի փորձիր քո Տեր Աստծուն»: Եվ սատանան այս խոսքերից հետո հեռացավ Հիսուսից: Եդեմում Ադամը փորձեց Աստծուն կամ Աստծո պատվիրանը՝ Խոսքը փորձության ենթարկեց:
Քրիստոնյան սատանայից փորձվում է մինչև մահ: Փորձություններում, հավատարիմ գտնվողը կյանքի պսակը կամ հավիտենական կյանքը կժառանգի:
Հիսուս մնաց մինչև վերջ աշտարակի վրա կամ Հոր Կամքի մեջ և հավիտենական կյանք ժառանգեց ու այն փոխանցեց Իրեն հավատացողներին և Իր հետևից գնացողներին: Հիսուս հաղթեց աշխարհին, «6-ին» և ամեն Նրան հավատացող Հիսուս Քրիստոսով հաղթում է աշխարհին կամ սատանային (Հռոմ 8.2)։

Աստծո աշտարակից նետվել նշանակում է պղծել.
1. Մարմինը՝ Սուրբ քաղաքը - 6
2. Հոգին՝ Տաճարը- 6
3. Կորցնել կյանքը՝ նետվել աշտարակից - 6, ստացվում է 666:
Աշտարակից նետվելը համեմատվում է նաև Սուրբ Հոգու հայհոյության հետ՝ գիտակցված դարձ դեպի աշխարհ, կամ ընտրություն 6-ի՝ սատանայի իշխանության:
Այդ աշտարակից նետվեց առաջին մարդը՝ Ադամը, որ գտնվում էր Աստծո ներկայության մեջ, և Ադամի ձեռքով մահը թագավորեց աշխարհը (Հռոմ. 5.12, Ա Կորնթ. 15.22)։
Այդ աշտարակից չնետվեց Երկրորդ Ադամը՝ Հիսուս Քրիստոս, և ունեցավ հավիտենական կյանք, և այն փոխանցեց Իրեն սիրողներին ու հավատացողներին:
Այս երրորդ փորձությունը վերջնական կնիք է, որ կնքում է մարդու ընտրությունը:
Այս փորձությամբ քրիստոնյա մարդը վերջնական դուրս է գալիս 6-ի իշխանությունից և հաստատվում 7-ի մեջ:
Միայն 7-ին, 7-րդ օրվան կամ Աստծուն նայելով, սիրելով և հնազանդվելով հնարավոր է հաղթել 6-ի կամ սատանայի իշխանությանը և ունենալ հավիտենական կյանք: Աստված Իր Սուրբ Հոգին ուղարկեց զորացնելու մեզ: «Քաջալերվեցեք, որովհետև Ես հաղթեցի Աշխարհին» (Հովհ. 16.33):

Տեր Ընծա քահանա ՄԻՐԶՈՅԱՆ
Դարբասի հոգևոր հովիվ

Մեկնաբանություններ