Խառնաշփո՞թ, թե՞ մրցակցություն

Սկզբի համար նշենք` իշխող կուսակցությունը խիստ ակնհայտ կիրառում է ղեկավարելի քաոսի տարրերը` նախընտրական այս փուլում: Շատ կարճ ժամանակ է մնացել ապրիլի 2-ին, նախկինում կուսուժերը, դաշինքներն այս հատվածում արդեն իսկ ձևավորված, կազմ ու պատրաստ էին լինում, սակայն այս անգամ, երբ կյանքի է կոչվում փոփոխված Սահմանադրությունը` նոր դրույթներով, խոր անորոշություն է տիրում, քանզի քաղաքական դասավորությունը ոչ միայն չի սկսվել, այլև անհայտ է՝ ե՞րբ կսկսվի:

Հաշվենք. Սերժ Սարգսյանը արձակուրդից կվերադառնա հունվարի 13-ի գիշերը. տեղյակ ենք, որ Գագիկ Ծառուկյանը մի վերջին անգամ պետք է «ճշտվի» վերջինիս հետ` իր «պատմական» վերադարձի առնչությամբ. դե, մինչև հանդիպե՜ն, մինչև որոշե՜ն, հայտարարության համապատասխան տեքստ մշակվի՜ (թե՛ վերադարձի, թե՛ չվերադարձի դեպքում), ամիսը գրեթե կավարտվի:
Սա, իհարկե, եթե անկեղծ` իշխող ուժի հաշվարկների մեջ է մտնում. հիբրիդային և ղեկավարելի քաոսը հենց նման տարրերով է դաշտը վերահսկելի դարձնում:
ՈՒ մինչ մնացյալք կորոշեն` ում հետ են գնում, ինչպես, իշխող կուսակցությունը կհրապարակի իր ռեյտինգայինների ցուցակը, ինչը, անկասկած, խիստ «մրցակցային» կլինի. մնացյալքին դրա համար ևս փիքր անելու ժամանակ պետք կլինի: Արդյունքում դարձյալ կշահի իշխող ուժը: Էլ չենք ասում, որ Ծառուկյանի չվերադարձի դեպքում քաղաքական մի շարք ուժեր, որոնք շնչակտուր սպասում են նրա վերադարձին, ուղղակի ժամանակ չեն ունենա վերադասավորվելու և խոր ֆիասկոյի մեջ կհայտնվեն:

Ինչո՞ւ է այսպես վարվում իշխող ուժը` խորհրդարանական հանրապետության անցման նախընտրական-կարևորագույն այս փուլում: Շատ պարզ. տնտեսական վիճակը երկրում այն չէ, եթե իշխանությունները թույլ տան քաղաքական ուժերին արագ վերադասավորվել, բրգանալ, ապա չի բացառվում` վերջիններիս հաջողվի ընդհանուր ճակատով պայքարել, ֆորս մաժոր պարտադրել արդեն իսկ մինչև ընտրություններ, ինչն ամենևին չի մտնում իշխող ուժի հաշվարկների մեջ:
Ընդ որում, այս ընտրություններն ունեն ևս մեկ «խոր» հմայք: Խոսքը ռեյտինգային ընտրակարգին է վերաբերում (ռեյտինգային մի ասա, մի «զուլում» ասա): Բանն այն է, որ 14 ընտրատարածքների բաժանված հայաստանյան ընտրատեղամասերում առաջադրվելու են, այսպես ասած, «անսահման» քանակությամբ թեկնածուներ (որոշ հաշվարկներով, դրանց թիվը կարող է անցնել երկու տասնյակից): Բոլորն էլ՝ «բոյ-բուսաթով», հայտնի, խարիզմատիկ, դե, գոնե` օդիոզ: Վերցնենք հենց միայն Մալաթիա-Շենգավիթ ընտրատեղամասը ու թվարկենք (առայժմ` ըստ մամուլի). Սամվել Ալեքսանյան, Հեղինե Բիշարյան, Նաիրա Զոհրաբյան, Նիկոլ Փաշինյան (չնայած այստեղ «Ելքը» դիտարկում է նաև Արա Հարությունյանի թեկնածությունը), Հակոբ Հակոբյան (Լեդի Հակոբ), Մարտին Սարգսյան… Բոլորին չես թվի: Նույնական վիճակ է նաև Էրեբունի-Կենտրոն և մնացյալ «օկրուգներում», որոնցում ընդգրկված են է՛լ ավելի «խարիզմատիկներ» ու «օդիոզներ»:

Հարցն օրինաչափ կարո՞ղ է հնչել՝ սա մրցակցությո՞ւն, թե՞ խառնաշփոթ է:
Եթե Հայաստանը լիներ արդար ընտրահամակարգով, կայուն ընտրական տեխնոլոգիաներով հայտնի լիբերալ արժեհամակարգային երկիր, իհարկե, մրցակցություն կլիներ: Իսկ այս դեպքում փոքր-ինչ դժվար է լինելու այսքան «խարիզմատիկների» պայքարը միմյանց դեմ բնորոշել որպես մրցակցային-արժեհամակարգային պայքար` ընտրողի լավագույն քվեի համար:

Այնպես որ, «տեսարանների» առատությունից ընտրողն ու յուր «քվեն» բողոքելու առիթ չեն ունենալու, հնարավոր է անգամ խիստ գոհ լինեն` լոկալ նյութականության առումով:
Բայց որ գերագույն շահողն այս «տեսարաններից» լինելու է հատկապես իշխող ուժը, այդ մեկը նույնպես հաստատ է:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ