«Պարային զույգը մեկ րոպեում ցույց է տալիս մի ամբողջ կյանք»

«Իրատեսի» համարներից մեկում ներկայացրել էինք զրույց «Գլորիա» սպորտային պարահանդեսային պարերի մասնագիտացված դպրոցի հիմնադիր-պարուսույց Զառա Անդրեասյանի հետ: Խոսելով իր լավագույն սաների մասին, պարուսույցն առանձնացրեց Հայկ Բալասանյանին, որը մեծ նվաճումներ ունի միջազգային հարթակում, Ամերիկայի տասը լավագույն պարողներից մեկն է:

ՀԱՅԿ ԲԱԼԱՍԱՆՅԱՆՆ «Իրատեսի» հյուրն է: Մեզ հետ զրույցում նա ասաց, որ դասավանդում է ԱՄՆ-ում գործող «Fred Astaire» պարային դպրոցի ստուդիաներից մեկում: Նպատակ ունի բացելու իր դպրոցը:
Սպորտային պարերի (եվրոպական և լատինաամերիկյան) նկատմամբ հետաքրքրությունը բավականին մեծ է Հայաստանում: Սակայն դրսում, տվյալ դեպքում` Ամերիկայում, հաջողության հասնելու ճանապարհներն ավելի շատ են, մեր հյուրը հավելում է նաև` հնարավորությունները լայն են, ֆինանսավորումը` բարձր: Հաջողության հասնելու առաջնային պայմանը, ըստ նրա, աշխատասիրությունն է: Պետք է քրտնաջան, օրական 5-10 ժամ պարապել, սակայն միայն լավ տեխնիկան, բարդ շարժումները բավական չեն հանդիսատեսի համակրանքը շահելու համար: «Հանդիսատեսը գնահատում է ոչ միայն տեխնիկան, այլև մարդուն` խառնվածքը, էությունը, հումորը, ներքին էներգիան. պարի ընթացքում այդ ամենը երևում է: Պարը նաև երկխոսություն է, պարային զույգը մեկ րոպեում ցուցադրում է մի ամբողջ կյանք, որը հանդիսատեսը պետք է զգա, ապրի»:
«Ինչպիսի՞ն է հանդիսատեսը դրսում և Հայաստանում» հարցին անդրադառնալով՝ ասաց, որ հանդիսատեսը ամենուր նույնն է, պարող մարզիկից է ամեն ինչ կախված. «Բայց ինձ համար հայ հանդիսատեսից լավ հանդիսատես չկա: Մենք դժվար կյանք ենք տեսել, ավելի զգացմունքային ենք: Մեր հանդիսատեսն ավելի խորությամբ է զգում ու գնահատում պարային բեմադրությունը: Կարող են նաև վատ արձագանքել, բայց հաստատ ճիշտ են արձագանքում, որովհետև հասկանում են ու զգում պարի լեզուն: Դրսում ավելի թեթև են նայում այդ ամենին»:

«ԵՐԲ ԶՈՒՅԳԻ` ՏՂԱՅԻ ՁԵՌՔԻ ԾԱՆՐՈՒԹՅՈՒՆԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ, ԱՐԴԵՆ ՈՉ ՄԻԱՅՆ ՈՏՔԵՐՆ ԵՆ ՊԱՐՈՒՄ, ԱՅԼԵՎ ՄԱՐՄԻՆԸ»
Մեզ մոտ տղաները քիչ են հաճախում պարային ստուդիաներ, արդյունքում աղջիկները զույգի խնդիր ունեն: Հաճախ ստիպված են լինում միայնակ պարել: Հայկ Բալասանյանը մեր դիտարկմանն ի պատասխան ասաց, որ այդ խնդիրը ամբողջ աշխարհում կա: Տղաները նախընտրում են լողը, ֆուտբոլը, կարատեն և այլ սպորտաձևեր: Պարել ամաչում են: «Ոչ մի ամոթալի բան չկա: Գրկում ես աղջկան ու պարում: Ընդհակառակը, ավելի տղամարդկային է: Այս տարի առաջին անգամ Հայաստանում մրցումների ժամանակ փորձ արվեց pro-am ձևաչափը կիրառել, երբ զույգ չունեցող աղջիկները բեմում պարում են իրենց ուսուցիչների հետ: Երբ մենակ են պարում, կարելի է ասել, ընդամենը քայլում են բեմում, երբ զույգի` տղայի ձեռքի ծանրությունը զգում են, արդեն ոչ միայն ոտքերն են պարում, այլև մարմինը»: Հայկը մասնակցել է «Արմենիա» հեռուստաընկերությամբ հեռարձակվող «Երբ պարում են աստղերը» նախագծին: Ամերիկայի օրինակով, ասաց, որ նման նախագծերը, նաև pro-am ձևաչափով պարը, նպաստում են, որ տղաները, բացի գոլֆ ու թենիս խաղալուց, հետաքրքրվեն նաև պարով, հասկանան, որ սա էլ կարող են անել:
Հետաքրքրվեցի՝ ի՞նչ է մտածում «Գլորիա» պարային ստուդիայի մասին, որտեղ իր առաջին քայլերն է արել: Ասաց, որ «Գլորիան» երկրորդ տունն է. «Մեզ ոչ միայն պարել են սովորեցրել, այլև դաստիարակել են, կրթել: Սովորեցրել են նաև տքնաջան պարապել սաների հետ: «Գլորիան» մեծ ընտանիք է, մինչ օրս հավաքվում ենք, շփվում: Զառա Անդրեասյանը Հայաստանի լավագույն պարուսույցներից մեկն է, ուրախ եմ և հպարտ, որ նման ուսուցիչ եմ ունեցել: Մինչև հիմա էլ իմ ուսուցիչն է: Հարգանքը միշտ կա, միշտ պատրաստ է օգնելու ինձ, ես՝ իրեն»:

Հայկը «Գլորիայում» ուսանելու տարիներին ծանր երկընտրանքի առաջ է կանգնել: Բժիշկները ողնաշարային խնդիրներ են հայտնաբերել ու զգուշացրել, որ եթե շարունակի պարել, կհայտնվի անդամալույծի սայլակում, քանի որ ակտիվ շարժումները հակացուցված են: Հայկը ծնողներից գաղտնի շարունակում է պարել ավելի շատ, քան նախկինում. «4-5 ամիս անց ոչ մի խնդիր էլ չունեի: Նույնիսկ բժիշկներն էին զարմանում` թե ոնց կարող է այդպես լինել: Ես ասացի, թե ոնց կարող է լինել»:
Սակայն մեր զրուցակիցը նշում է, որ մարզվելիս կա որոշակի սահման, և պարզաբանում, թե երբ է ծանրաբեռնվածությունը դառնում վտանգավոր. «Երբ երեխան սկսում է ավելի վատ պարել, ոտքերը դանդաղ են շարժվում, սա խոսում է մկանային ծանրաբեռնվածության, գերհոգնածության մասին: Երեխան ինքը պետք է զգա: Կան երեխաներ, որ շատ ակտիվ են, չի երևում հոգնածությունը, բայց չափից շատ մարզումը կարող է ծնկների, ողնաշարի խնդիրների պատճառ դառնալ: Կարևոր են նաև ստուդիայում տիրող պայմանները: Հատակը պետք է գետնից մի քանի սանտիմետր բարձր լինի, առաձգականություն և շարժունակություն ունենա»:

Հայկ Բալասանյանը ներկայումս բնակվում է Նյու Յորքում: Հայաստանի հետ կապը մշտակա է: Ծրագրեր ունի, բայց կասի, երբ պատրաստ կլինեն:
Հայկի պարային զուգընկերը Էմիլյա Պողոսյանն է: Հայկն ու Էմման ամուսիններ են:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ