Նորություններ » Քաոսը կանոնիկության կատարյալ ձևն է

Քաոսը կանոնիկության կատարյալ ձևն է

27.01.2017 | 00:57

Սա մենք չենք փաստում, այլ իմաստնությունը:
Այո, թվում էր` Ծառուկյանի «երկար սպասված» վերադարձից հետո հայոց մեջ, ի վերջո, քաղաքականությունը զգեստներ կզգենա, ու կսկսվի դասական նախընտրական մարաթոնը: Ոչ: Ծառուկյանի մուտքով զգեստապարահանն ընդհանրապես «ոտուգլուխվեց», որի հմայքն այն է, որ միայն ռեժիսորը (հարգանքներիս հավաստիքը Սերժ Ազատիչին) գիտե, թե ով ինչ զգեստով ու միզանսցենային դերակատարմամբ է խաղի մեջ լինելու:
Կարելի է, իհարկե, արժանին «մատուցանել» Գագիկ Նիկոլայիչին, որը ԲՀԿ-ին ի շրջանս յուր պարգևելով` այսօր արդեն բանակցում և յուր համամասնության գիրկն է առնում լիբերալ, պրոարևմտյան այնպիսի ուժերի, ինչպիսին, ասենք, Ալիկ Արզումանյանի ու Արարատ Զուրաբյանի ներկայացրած «բարի, հին» ՀՀՇ-ն է (մեր ողջույնները Լևոն Զուրաբյանին և նրա ղեկավար ԼՏՊ-ին, որը ժամանակին մոդերացնում էր Իվանիշվիլի-Ծառուկյանի հեղափոխական գործողությունները): Ավելին, Ծառուկյանի ընդգրկուն հայացքը ներառում է սփյուռքը, ընդ որում, բավականին հետաքրքիր դիտարկմամբ` իր շարքերում տեղ տալով սփյուռքյան հնչակներին և այլոց: Ասել է` Ծառուկյանը ֆիլտրում, համահավաք է դարձնում քաղաքական-կուսակցական դաշտը` բյուրեղացնելով այն: Չասենք` վասն ում:

Ասենք` պայմանավորվածությունների ամպլիտուդը խստորեն պահելով: ՈՒ հենց այդ պարամետրերում և այս փուլում, Ծառուկյանը, փաստացի, բավականին հետաքրքիր, բազմաֆունկցիոնալ գործառույթներ է իրականացնում. մի ձեռքով կատարում է «թագավորի» իր դերակատարությունը` իր վրա բևեռելով սոցիալական-բողոքավոր էլեկտորատի «ծախսն ու հոգեբանական» սուբլիմացիան, դառնալով վերջինիս համար բուֆեր, մյուսով սանիտարական միջանցք է ստեղծում քաղաքական ուժերի համար` անցնելու պառլամենտ, երրորդով «ֆորա» ապահովում ՀՀԿ-ի համար ապագա պառլամենտում, և այդպես շարունակ:
Եթե… բացառենք ֆորս-մաժորը: Եվ շրջանցենք Հովիկ Աբրահամյանի հրաժարականը: «Եփած հավին» էլ է, չէ՞, հասկանալի, որ Ծառուկյանը քաղաքականություն է մտել «երկաթյա» պայմանավորվածություններով: Հասկանալի է նաև, որ եթե նա չպահպանի այդ պայմանավորվածությունները, ապա կստանա հակադարձ հարված` խաղի կանոնները խախտելու համար` կրկին «բամփվելու» կամ այլ «տեսքով»: Կխախտի՞: Չգիտենք:
Այդ դեպքում ի՞նչ է անում Հովիկ Աբրահամյանը «էս ցեխերում վայրենի», և ո՞րն է նրա նպատակը: Ինչո՞ւ են լուրեր սպրդում, որ Աբրահամյան-Ծառուկյան հարաբերությունները «այն չեն», ինչո՞ւ է Ծառուկյանն անվերջ «մերժում» նրան: Հավատանք` այս փուլում նա հաստատ մերժում է: Դուետն այս փուլում նպատակ ունի ցույց տալու «հարկավորին», որ իրենք իրար հետ չեն խաղում, զի Ծառուկյանը գերխնդիր ունի ապացուցելու, որ այս անգամ ինքը անբեկուն պահում է խաղի կանոնները ու «նախագահ ջանի» ասածն իր համար խորին խորհուրդ է, սրբություն սրբոց:

Իսկ ահա Հովիկ Աբրահամյանի հաշվարկն այլ է: Նա «մնում» է քաղաքականության մեջ իրերի այլ դասավորության դեպքում, մաքսիմում` դառնալու վարչապետի թեկնածու, մինիմում` ապագա նախագահի հնարավոր «ֆավորիտ»: Ֆորս-մաժորի դեպքում:
Մեզ թույլ տանք հեռուն գնալ, կարծելով, որ Քոչարյանին` «օդերում», Մեդվեդևին` «ցամաքում» տեսանող Աբրահամյանն է հենց Օհանյան դաշինքի դեֆակտո` ստվերային ղեկավարը դառնալու: Չնայած այն, ինչ արդեն իսկ կատարվում է Օհանյան դաշինքում, զավեշտ է, անելանելիության խոր սինդրոմ, իսկ պայթեցնել նման սինդրոմավար «կառույցը» «ոմանց» համար վայրկյանների հարց է:

Զի կա մեկ պարզ ճշմարտություն: Ծառուկյանը, Աբրահամյանը, Օհանյանը կարողանում են հաշվել մինչև զրոն, երբեմն էլ (ինչպես ցույց է տվել կյանքը) մինչև զրո էլ չեն կարողանում հաշվել, և պարզ օրինաչափությամբ նրանց հաշվածը բոնուս է դառնում… գլխավոր «հաշվողի» համար:
Այնպես որ, կարելի է ասել, հայոց քաղաքական դաշտում արտառոց ոչինչ էլ չի կատարվում: Հին օրինաչափությունների նոր ընթերցում է պարզապես:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1110