Խնջույքի տուն գնալուց լավ է սգո տուն գնալը, որովհետև դա է ամեն մարդու վախճանը, և դա կենդանի մարդու սրտին բարություն է տալիս։
Տխրությունը լավ է ծիծաղից, որովհետև դեմքի վշտալի տեսքից զվարթանում է սիրտը։ Իմաստունի սիրտը սգո տանն է, իսկ հիմարի սիրտը` ուրախության տանը։ Ավելի լավ է մարդ լսի իմաստունի հանդիմանությունը, քան թե հիմարի երգը։ Արդարև, հիմարի ծիծաղը նման է կաթսայի տակ կրակի մեջ ճարճատող փշերի ձայնին։
Ժողովող 7. 3-7