«Տպավորություն է, թե ինչ-որ մեկը լուրջ «բիզնես» գործ է «կպցրել» հեղինակային և հրատարակչական գործում»

«Հայոց ցեղասպանության դասավանդումը պատմվածքների, հեքիաթների, զրույցների, բանաստեղծությունների, փաստական նյութերի միջոցով» ուսուցչի համար ձեռնարկի երևան գալը դժգոհության մեծ աղմուկ բարձրացրեց: Ձեռնարկի հեղինակը ԱՄՆ Կալիֆոռնիայի համալսարանի դասախոս, Հայոց ցեղասպանությանը և Հայ դատին նվիրված դասագրքերի հեղինակ Ռուբինա Փիրումյանն է: Ձեռնարկը նախատեսված է եղել սփյուռքի դպրոցների համար, իսկ 2016-ին ձեռնարկի լրամշակված տարբերակը ԿԳ նախարար Լևոն Մկրտչյանի հրամանով երաշխավորվել է գործածելու նաև ՀՀ հանրակրթական դպրոցների համար: Թեմայի շուրջ զրուցեցինք քաղաքագետ ԷԴԻԿ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆԻ հետ։

-Ես կողմ եմ ընդհանրապես ցեղասպանության մասին դասագիրք ունենալուն, սակայն դեմ եմ, որ այն լինի գոնե մոտ ապագայում,- ասաց քաղաքագետը:- Նկատի ունեմ, որ մենք պատրաստ չենք նման դասագիրք ունենալու: Դասագրքում պետք է հստակ լինի մեր պահանջը ցեղասպան պետությունից (բացի ճանաչումից): Հայ դպրոցականը պետք է իմանա, թե որն է իր անելիքն ապագայում: Իսկ այսօր դեռ հստակ չէ, թե Թուրքիայի կողմից ցեղասպանության ճանաչման դեպքում ինչ հաջորդական քայլերի քաղաքականություն ենք վարելու:
-Ըստ Ձեզ` պետք է ոչ միայն պատմական եղելությունը ներկայացնել, այլև խոսե՞լ հատուցման մասին:
-Իհարկե, ի վերջո, մենք պատմական հայրենիք ենք կորցրել: Միշտ ասում ենք` 1,5 մլն հայ ենք կորցրել, բայց չենք ասում նաև, որ հայրենիք ենք կորցրել և ազգի պատմական կենսատարածքը: Եթե մարդկային կորուստները հետ չենք կարող բերել, ապա հիմնական խնդիրը պետք է լինի հայրենիքի վերադարձը, ինչպես դա անում էին հրեաները, երբ ամեն հրեա սերունդ գիտեր, որ հետ է բերելու իր հայրենիքը: 2000 տարի նույն գաղափարն է սերմանվել հրեա երեխայի մեջ:
-Էմոցիոնալ կողմի մասին ի՞նչ կասեք: Մեր երեխաները թուրքերի բարբարոսությունների մասին իմանում են վաղ տարիքից, ո՞րն է խնդիրը, եթե համակարգված լինի իմացությունը: Մտահոգություն կա այս տեսանկյունից:
-Այս իմաստով խնդիր չկա, սակայն դա բավարար չէ: Պետք է տեղեկացվի նաև քաղաքական հետևանքների մասին, և նշվեն մեր ազգային նպատակները մի քանի սերնդի համար: Այլապես տպավորություն է, թե ինչ-որ մեկը լուրջ «բիզնես» գործ է «կպցրել» հեղինակային և հրատարակչական գործում: Երանի սխալվեմ:

ճեպազրույցը`
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ