Այս ամենը փորձեցի իմաստությամբ և ասացի. «Ահա իմաստուն դարձա», բայց իմաստությունը հեռու էր ինձնից։ Եվ ո՞վ կարող է իմանալ նրա խորության չափը։ Ես սրտով շրջեցի ամեն տեղ, որ իմանամ, քննեմ և որոնեմ իմաստությունն ու հանճարը, հասկանամ ամբարիշտների ուրախությունը, նրանց խռովքներն ու հուզմունքները։
Եվ ես գտա ու պիտի ասեմ, որ մահից ավելի դառն է այն կինը, որի սրտում որոգայթ ու թակարդ կա, իսկ ձեռքերի մեջ` կապանքներ։ Ով հաճելի է Աստծու առջև, նա պիտի ազատվի այդ կնոջից, իսկ ով մեղավոր է, պիտի նրանից բռնված լինի։
Ժողովող 7. 24-27