«Գլխավոր աշխատանքը «Կարմիր երկինքն» է, որ նվիրված է Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին»

Երիտասարդ նկարիչ ԱՐԱՄ ԴԱՆԻԵԼՅԱՆՆ օրերս է վերադարձել Մարսելի Siac-Marseille-2017 ժամանակակից արվեստի միջազգային ցուցահանդեսից: «Իրատեսի» հետ զրույցում նկարիչն ասաց, որ ցուցահանդեսին մասնակցելու հրավերը ստացել է Ֆրանսիայի Mondial Art Academia-ից, որին անդամակցում է: Մեծամասշտաբ ցուցահանդեսը բացվել է քաղաքի կենտրոնում, մասնակցել են նկարիչներ ավելի քան քսան երկրից: Արամ Դանիելյանը ներկայացել է չորս կտավներով:

-Գլխավոր աշխատանքս «Կարմիր երկինքն» է, որ նվիրված է Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին,- ասաց նկարիչը:- ՈՒզում էի ևս մեկ անգամ բարձրացվեր այս թեման: Մարդիկ մոտենում էին, հարցնում, թե ինչի մասին է նկարը: «Գարնանային զբոսանք» կտավում կինը զբոսնում է երեխայի հետ, ավելի գարնանային, թեթև գույներով կտավ է: «Քաղաքը» կտավը պատկերում է քաղաքային ակնթարթ: «Դինամիկան» տարբեր իմաստներ է արտահայտում` և՛ վիզուալ, և՛ հոգևոր դինամիկա, և՛ տրամադրության անկման ու բարձրացման դինամիկա: Վառ գույներով բազմաբովանդակ աշխատանք է:
-Ի՞նչ ժանրի են Ձեր աշխատանքները:
-Էքսպրեսիոնիզմի, ինչը ազատություն է տալիս, շարունակ փնտրտուքի մեջ ես, իմպրովիզներ ես անում, միախառնում ոճերը: Ինչպես երաժշտության մեջ է, երբ կարող ես ջազը, ռոքը, դասականը միախառնել:
-Նկարչության միջոցով ավելի շատ առանձնանո՞ւմ եք, թե՞ հաղորդակցվում աշխարհի հետ:
-Լինում է, երբ առանձնանում ես ու կտրվում ամբողջ աշխարհից: Լինում է նաև, որ կապ ես ստեղծում արտաքին աշխարհի, տիեզերքի հետ: Կախված է հոգեվիճակից: Ի վերջո, նկարչի համար ինքնարտահայտման ամենալավ միջոցը նկարն է: Երբեք բառերով չես կարող այնպես բացատրել նկարում պատկերվածը, ինչպես դա անում ես գույներով ու գծերով:
-Կարելի՞ է նկարչին ճանաչել նրա ստեղծած կտավներով:
-Իհարկե, թեև կան թեմաներ, որոնց նկարիչն ինքն է ենթարկվում: Բայց հիմնականում, հատկապես արվեստի գիտակները, նկարով կարողանում են բնութագրել նկարչին:
-Ձեր թեմաները շատ բազմազան են:
-Այո, ես անդրադառնում եմ աշխարհում կատարվող ամեն ինչին` զբոսանքից մինչև տիեզերագնացություն:
-Լավ տեխնիկան բավական չէ, որ նկարը համարվի արվեստի գործ, գրավի դիտողին: ՈՒրեմն ո՞րն է լավ նկարի գաղտնիքը: Ե՞րբ է նկարը երկար ապրում:
-Երկար է ապրում, եթե արդարացնում է մարդկանց սպասելիքները` թե՛ այն ժամանակահատվածում, երբ ստեղծվել է, թե՛ դրանից հետո: Այսօր և՛ նկարիչներն են շատ, և՛ նկարչական ուղղությունները: Արվեստասեր հասարակությունը անհամեմատ պահանջկոտ է դարձել, որովհետև ընտրությունը շատ է: Սակայն, մեծ հաշվով, նկարի հաջողության, երկար ապրելու առաջին պայմանը անկեղծությունն է:
-Արամ, ի՞նչ խնդիրներ ունի այսօր Հայաստանում ապրող նկարիչը:
-Ցուցադրվելու և նկար վաճառելու: Ես աշխարհի տարբեր երկրներում տարբեր նկարիչների հետ եմ ծանոթ և վստահաբար ասում եմ, որ ամենուր է այդպես: Նույնիսկ կապ չունի, թե որքան լավ նկարիչ է: Պատճառները, իհարկե, տարբեր են: Մեզ մոտ հիմնականում սոցիալական է խնդիրը: Մեր հասարակությունը շատ արվեստասեր է, չկա մի տուն, որ գոնե մի նկար կախված չլինի: Այլ բան է, որ հնարավորություններն են քիչ:
-Ի՞նչ է արվում նկարը գնորդին ներկայացնելու համար: Գուցե պրոդյուսերներ, կենտրոննե՞ր են անհրաժեշտ, որ աշխատեն այդ ուղղությամբ:
-Մեզ մոտ պրոդյուսերական դպրոցը զարգացած չէ, կան մեկ-երկու պատկերասրահներ, որ համագործակցում են որոշակի թվով նկարիչների հետ: Նկարը ստեղծվում է որպես հոգևոր արժեք, հետո նաև նյութական արժեք է ստանում: Եթե, իհարկե, առաջին պայմանը կոմերցիան չէ:
-Ի՞նչ կասեք «Վերնիսաժում» վաճառվող նկարների մասին:
-Այնտեղ կան շատ լավ նկարներ: Իհարկե, վաճառվում են ավելի շատ կոմերցիոն բնույթի նկարները, երբեմն նաև շատ լավ նկարներ, որ գուցե անցորդները չեն էլ նկատում: Դա էլ հետաքրքիր աշխարհ է, շփվում ես տարբեր մարդկանց հետ: Ես 15 տարեկանում մի քանի օր կանգնել եմ «Վերնիսաժում»:
-Պատանի հասակի՞ց եք սկսել նկարել:
-Ոչ: Երեք տարեկանից:
-Նկարիչը կարո՞ղ է գերազանցել բնությանը` պատկերներ ստեղծելիս:
-Մարդը շարունակում է բնության գործը, ավելին, կարող է վնասել, օգնել, խնամել, գեղեցկացնել: Մարդը աշխարհի ամենամեծ ստեղծարարն է: Բնությունը տվել է փայտ, քար, տերև, բայց եթե մարդու ստեղծարար միտքը չլիներ, մենք հիմա ոչ թե փափուկ, հարմարավետ աթոռին նստած կզրուցեինք, այլ քարի վրա:
-Դուք «Դանիելյան» արվեստի կենտրոնի հիմնադիր-ղեկավարն եք: Երկու բառով կներկայացնե՞ք կենտրոնը:
-«Դանիելյան» արվեստի կենտրոնը հիմնել եմ 2013-ին: Աշխատում ենք և՛ երեխաների, և՛ մեծահասակների հետ: Դասավանդում են նկարիչներ, մանկավարժ հոգեբաններ: Բավականին ակադեմիական չափանիշներ ունեն և՛ կենտրոնի շենքը, և՛ կահավորանքը, և՛ լուսավորությունը: Տարին երկու անգամ ստուդիան հաշվետու ցուցահանդես է ունենում: Տարեվերջին մասնակցելու ենք Լոս Անջելեսում կայանալիք միջազգային ցուցահանդեսին:
-Եվ մի վերջին հարց Մարսելի ցուցահանդեսի մասին: Ի՞նչ տվեց այն Ձեզ:
-Հրավեր եմ ստացել այս տարի օգոստոսի 25-26-ին մասնակցելու Ամստերդամի միջազգային ցուցահանդեսին` մեկ, բավական մեծ չափի աշխատանքով:

Զրուցեց
Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ