Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Գայլերը` կուշտ, ոչխարները` ողջ

Գայլերը` կուշտ, ոչխարները` ողջ
07.04.2017 | 11:36

Պատմություն դարձած խորհրդարանական ընտրություններում կրեատիվն այնքան շատ էր, որ հատորներ կարող են լցվել, սակայն մեկ առանձնահատկություն ուղղակի շշմեցնող էր:
Հուլիսյան դեպքերից հետո, երբ հայաստանյան բառացիորեն անամպ ամառային երկնքում «պայթյուն» եղավ, ի դեմս ՊՊԾ շենքի գրավման, երբ դրան նախորդել էր Նորք-Մարաշի զինված խմբի ձերբակալությունը, երբ դեռ ամբողջովին բացահայտված չեն «Սասնա ծռերի» բոլոր «ընդհատակյա» անդամները, հայաստանյան խորհրդարանական ընտրություններին չհաջորդեց որևէ զարգացում: Եվ դա այն դեպքում, երբ իշխող կուսակցությունը ստացավ ոչ միայն բացարձակ մեծամասնություն, այլև շատ ավելին «խփեց»:


Ո՞րն է այս «հանդարտության» պատճառը` միմյանց հարցնում են թե՛ փորձագիտական, թե՛ քաղաքական շրջանակները: Հասկանանք.
ա) Գեոքաղաքական կենտրոնները, եթե ոչ առերես, ապա ներքին ամպլիտուդում կարծես շահագրգիռ չէին Հայաստանում սպասվելիք լարվածությամբ, ցնցումներով: Արևմուտքը որոշակիորեն կարողացել էր հասնել իր նպատակներին` նոյեմբերին սպասվում է ԵՄ-ի հետ նոր «ասոցացման» համաձայնագրի ստորագրումը, ինչի մեկնարկը կտրվի մայիսին, պղտորել այդ ընթացքը մեկ ամիս առաջ, հաստատապես պետք չէր Յուրոփին, մանավանդ որ Հայաստանը, խելամիտ գառան պես, խիստ բալանսավորված պահում է պատշաճ հարաբերություններ թե՛ եվրոպական բոլոր կառույցների, թե՛ ՆԱՏՕ-ի հետ, փորձում է դառնալ օրինակելի մոդել` Եվրասիական միության և ԵՄ-ի միջև:
Արևմուտքին դուր է գալիս, որ ինքը տեխնիկապես «հագեցրել» է հայաստանյան ընտրական գործընթացը, դարձրել այն բավականին թափանցիկ: Արևմուտքը հասկանում է, որ հայ հանրությունը կարող է և ընտրակաշառք վերցնել, այնուհանդերձ, 4+4+4-ը ևս նրա սրտով էր, ավելին պահանջել խելամիտ չէր, չի էլ պատրաստվում: Առայժմ: Կամ` գոնե այս պահին: Քանզի միշտ էլ իր երկարատև դիտորդական առաքելությունների և սպասվող զեկույցների միջոցով կարող է այնպիսի «գնահատականներ» տալ, որ Հայաստանում ՊՊԾ շենք գրավելու նոր ցանկություն առաջանա։


բ) Ռուսաստանը, որը հայաստանյան հետընտրական զարգացումների հիմնական շահառուն է եղել մշտապես, նույնպես չմտավ «խաղի» մեջ, որովհետև իշխանական հիմնական ֆավորիտն իր կողմից «հարգված» վարչապետ Կարեն Կարապետյանն էր, որին օգնելու էր եկել իր մյուս քաղաքացին` Սամվել Կարապետյանը: Եթե սրան հավելում ես խաղի հիմնական մոդերատոր Սերժ Սարգսյանին, որը երբեք չի նեղացնում մայր Ռուսաստանին… ձգենք մի պահ պաուզան` արձանագրելու, որ Ռուսաստանի հայաստանյան հետընտրական պասաժները, միտինգները, լարվածությունը մշտապես նպատակ են հետապնդել թուլացնելու հենց Սերժ Սարգսյանին: Այս անգամ Սերժ Սարգսյանի, իմա` հայաստանյան ներքաղաքական և արտքաղաքական դասավորությունը Ռուսաստանի սրտով էր նաև։
Եվ այնուհանդերձ, դեռ լիովին մարսելի չէ բուռն-խելագար ընտրություններից հետո այս հանդարտությունը` «լռություն փոթորկից առաջ» ենթադրվելիք սցենարով: «Փոթորկի» համար կարող է լինել մեկ բազիս:


գ) Ղարաբաղյան հիմնախնդիր: Չնայած այն հանգամանքին, որ վերջին շրջանում բավականին ակտիվացել են ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահները, ԱՄՆ-ը և Ռուսաստանը, որոնք «Համատեղ ջանք» շրջանակում փորձում են հանդիպում կազմակերպել վերջին շրջանում ռազմական սպառնալից հռետորաբանություն կիրառող հակամարտող երկրների նախագահների միջև (Սերժ Սարգսյանն ասում է` աչքս չեմ թարթի «Իսկանդերը» գործի դնելու հրամանը տալիս, Ալիևն էլ ասում է` «կտրաքացնեմ հայկական ատոմակայանը), այնուհանդերձ, ղարաբաղյան խնդրում այս պահին քիչ հավանական է որևէ տեղաշարժ կամ փոփոխություն:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1584

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ