Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Եթե 1991-94 թթ. պայքարում էինք, որ ազատագրենք, հիմա արդեն ատամներով պահում ենք ազատագրվածը»

«Եթե 1991-94 թթ. պայքարում էինք, որ ազատագրենք, հիմա արդեն ատամներով պահում ենք ազատագրվածը»
11.04.2017 | 00:38

Ապրիլյան պատերազմից մեկ տարի անց «Հայոց հզոր բանակ» ծրագրի նախաձեռնող ԿԱՐԵՆ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆԻ հետ զրուցում ենք ապրիլյան դասերի մասին։


-Պարոն Հովհաննիսյան, ապրիլյան պատերազմից մեկ տարի է անցել։ Ի՞նչ դասեր քաղեցինք, ի՞նչ ցույց տվեց մեզ այդ պատերազմը։
-Ապրիլյան պատերազմը նախ ցույց տվեց, որ անհնար է նման նյութատեխնիկական բազայով կարևորագույն նշանակություն ունեցող մարտական դիրք պահելը, որ, այսպես ասած, «կանսերվի բանկաներով» դիրքը չես դարձնի անխոցելի: Սակայն, մյուս կողմից, այդ պատերազմը, ի զարմանս անգամ 1991-94 թթ. Արցախյան պատերազմի մասնակիցների, ինչպես նաև բոլորիս, ցույց տվեց, թե 18-20 տարեկան զինվորն ինչ մարտական ոգի ունի, սահմանային հրամկազմն ինչպիսի տակտիկական պատրաստություն ունի: Չնայած մենք ունեցանք մարդկային կորուստներ, ունեցանք տարածքային կորուստներ, սակայն Ադրբեջանն այս պատերազմում ևս պարտվեց, քանի որ չկարողացավ իրագործել իր առջև դրված առաջադրանքի անգամ 0.1 տոկոսը, այն է՝ գրավել ամբողջ Արցախը:
-Ապրիլից հետո մեր աշխատանքները պաշտպանության կազմակերպման հարցում ի՞նչ ուղղությամբ պետք է տանենք։
-Ապրիլից հետո իրավիճակը կտրուկ փոխվեց սահմանագծում, բոլորովին այլ նորմատիվներով սկսեց առաջ տարվել պաշտպանական համակարգը: Երկար տարիներ մասնագետները մատնանշում էին հենց այն համակարգը, որը ներդրվեց ապրիլյան պատերազմից հետո: Ժամանակակից դարաշրջանում հույսը դնել միայն սահմանապահ շների, պահածոների դատարկ տարաների և զինվորի աչալրջության ու լսողության վրա, մեղմ ասած, բանականությունից դուրս է: Այժմ մեր դիրքերը կահավորված են այնպիսի ժամանակակից նյութատեխնիկական սարքավորումներով, որ հակառակորդի կողմից ցանկացած շարժ եղանակային ցանկացած պայմաններում, օրվա ցանկացած ժամին արձանագրվում և հաղորդվում է համապատասխան մարմիններին: Այն ուղղությունը, որը հիմա տարվում է, թերևս ամենաճիշտն ու նպատակայինն է: Եթե մենք այս մեկ տարվա կտրվածքով կարողացել ենք ժամանակին հայտնաբերել և հետ շպրտել հակառակորդի բազմաթիվ դիվերսիոն խմբեր, եթե չենք թողել, որ նրանք անցնեն անգամ չեզոք գոտին, դա բացառապես եղել է նորագույն տեխնոլոգիաների շնորհիվ, որոնք ներդրվեցին ապրիլյան պատերազմից հետո: Այս մեկ տարում արվել է այնքան գործ, որ պետք է արվեր անցած 20 տարիներին:
-Ապրիլը հոգեբանություն փոխեց։ Այն, որքան էլ անդառնալի կորուստներ բերեց, կարող է դառնալ մտածողության փոփոխության հիմք։ Չե՞ք կարծում, որ հերոսի կերպարը նահատակվողից վերածվեց պայքարող, հաղթող հերոսի կերպարի։
-Իսկապես ապրիլը մտածողություն փոխեց, եթե 1991-94 թվականներին պայքարում էինք, որ ազատագրենք, հիմա արդեն ատամներով պահում ենք ազատագրվածը: 18-20 տարեկան զինվորն իր հրամանատարի հետ գնում էր գիտակցված մահի՝ իմանալով, որ իր մահով կփրկի դիրք կամ բնակավայր: Ապրիլյան պատերազմը եղավ համախմբման առիթ, մինչ այդ թվում էր, թե մենք անվերադարձ կորցրել ենք միավորվելու մեր կամքը, սակայն 2016 թ. ապրիլը ցույց տվեց, որ բոլորն էլ պատրաստ են կանգնելու 18-20 տարեկան զինվորի կողքին, ինչպես նաև նվիրվելու հայրենիքը պաշտպանելու գործին:
-Պաշտպանության նախարարը առաջ է քաշել «ազգ-բանակ» գաղափարախոսությունը։ Ըստ Ձեզ՝ ի՞նչ բովանդակություն պետք է ունենա այդ գաղափարախոսությունը։
-Նախարարի այս հիանալի գաղափարը պետք է վաղուց առաջ քաշվեր: Բանակը չպետք է քողարկել շինծու գաղտնիության քողի տակ և դրանով ստեղծել պարարտ հող բանակի հաշվին հարստացողների համար: Նախարարի առաջ քաշած «ազգ-բանակ» գաղափարախոսությունը հասարակություն-բանակ վստահության համար հիանալի միջոց է: Սակայն գաղափարախոսությունը չպետք է սահմանափակվի միայն հասարակության կողմից բանակին հոգեբանական և ֆինանսական աջակցությամբ, այստեղ պետք է լինի այն կապը, որը, առանց վնասելու ռազմական գաղտնիությանը, թույլ կտա հասարակությանը մտնել բանակ և վեր հանել բանակային որոշ խնդիրներ, որոնց մասին չեն կարող բարձրաձայնել զինվորը, կրտսեր հրամկազմը:
-Դուք «Հայոց հզոր բանակ» ծրագրի նախաձեռնողն եք։ Ծրագիրը կյանքի է կոչվում հանրության հանգանակությունների շնորհիվ։ Ի՞նչ փուլում է ծրագիրը, մարդիկ ինչպե՞ս են արձագանքում բանակին օգնելու Ձեր նախաձեռնությանը։
-«Հայոց հզոր բանակ» ծրագիրը ևս շուտով կդառնա մեկ տարեկան, այն ծնվեց ապրիլյան պատերազմից հետո: Երբ ինքս ականատես եղա, թե դիրքերում ինչ վիճակ է, փորձեցի ընկերներիս հետ ինչ-որ բանով օգտակար լինել բանակին: Այս ծրագիրը բացառապես սահմանային զորամասերի և դիրքերի համար է: Այժմ ընթացքի մեջ է ծրագրի վեցերորդ փուլը: Ծրագրին մասնակցում են ամենատարբեր մարդիկ ամենատարբեր երկրներից՝ բերելով իրենց նպաստը, սկսած 1000 դրամից, 20 դոլարից, 20 եվրոյից, 1000 ռուբլուց, վերջացրած 70000 դրամով, 500 դոլարով, 20000 ռուբլով և այլն: Մարդկանց մեջ դեռ կա այն վախը, որ գումարը տեղ չի հասնի, կկորչի ճանապարհի կեսին, սակայն, երբ ծանոթանում են իմ նախաձեռնությամբ ստեղծված ծրագրի աշխատանքներին, հաշվետվություններին, առանց վարանելու սկսում են մասնակցել ծրագրին: Պետք է նշեմ, որ մարդիկ չեն բավարարվում մեկ անգամ մասնակցելով: Համարյա բոլոր մասնակիցները մշտապես, ամեն ամիս գումար են փոխանցում ծրագրի համար բացված հաշվեհամարներին:

Զրուցեց
Լիլիթ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ

Դիտվել է՝ 3424

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ