Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Fly with me? No! Amar Pelos Dois!

Fly with me?  No! Amar Pelos Dois!
16.05.2017 | 01:05

Մայիսի 13-ին Կիևում «Եվրատեսիլի» եզրափակիչն էր: 2017-ին հաղթեց Պորտուգալիան՝ Սալվադոր և Լուիզա Սոբրալները՝ Amar Pelos Dois երգով։ Քույր ու եղբայր՝ հանգիստ, առանց ճչան հագուկապի, բեկ վոկալի ու ուղեկցող պարախմբի: Անակնկալ հաղթանա՞կ էր: Երգի հաղթանակ էր: Երկիր երկրի հետևից, նաև Հայաստանը, Սոբրալներին 12 միավոր էին տալիս: Հայաստանը ներկայացնող Արծվիկը Fly with me երգով 18-րդն էր: Համաշխարհային դավադրություն մի որոնեք: Իհարկե, «Եվրատեսիլը», ինչպես ամեն ինչ աշխարհում, քաղաքականացված է: Եվ՝ վաղուց, և այնպես չէ, որ մենք չենք քաղաքականացրել թե՛ 2015-ին, թե՛ 2016-ին, թե՛ մինչ այդ: Ոչ միայն քաղաքականությունը, ֆինանսներն են վճռական դեր խաղում, բայց նախ պետք է երգել: Շոուն մնում է շոու:

Ամենագլխավորը «Եվրատեսիլում» ազգային մշակույթը ներկայացնելն է՝ ազգային ժյուրիները քվեարկում են երկրին: Տարատեսակ սկանդալները միշտ էլ շոուի մասն են, բայց սկանդալները՝ սկանդալներ, կրկնում եմ՝ պետք է երգել: Հայկոյի ու Սիրուշոյի չորրորդ հորիզոնականից Հայաստանը առաջ չգնաց, իսկ այս տարի վատագույն արդյունքն ունեցավ: Մի շտապեք մեղադրել երգչուհուն: Նա երգում էր՝ ինչպես կարողանում էր: Իրեն ասել էին, որ կարող է գոռալ՝ գոռում էր, ասել էին՝ գլխավորը հագուկապն է՝ զուգվել էր՝ ինչ առաջարկել էին, ասել էին՝ պարային խումբ պետք է լինի, փորձեր էր արել՝ հարմարվել էր: Խնդիրը երգչուհին չէ, խնդիրը երգչուհու ու երգի ընտրությունն էր: Երգչուհու անհատականություն չունենալն է, որ չգիտի իրեն կողքից նայել ու հասկանալ՝ ի՞նչ է ինքը անում ու ի՞նչ պետք է անի:

Այս դեպքում՝ ի՞նչ չպետք է անի: Չխորանալով երաժշտական ուղղությունների, նախնական մտադրությունների, ֆինանսական ծախսերի մեջ՝ սոփեստությունը մարդիկ նոր չեն հնարել՝ կհիմնավորեն, մի հարց՝ կա՞ մեկը, ում հմայել էր Արծվիկը իբրև հայ երգչուհի: Եթե այո, ի՞նչն էր նրա կատարման մեջ հայկական: Թռի՞չքը: Չէ, իհարկե, թռիչքը համամարդկային, ուրեմն և հայկական է, բայց Շիվայի պարող ձեռքերը, որ իբր ճախրն էին խորհրդանշում, անկապ թևածում էին նրա թիկունքում: Ավելի շատ հնդկական, քան հայկական պատկեր դառնալով: Հայաստանը խնդիր էր դրել մշակույթների սինթե՞զ ներկայացնել: ՈՒ՝ ինչո՞ւ: Այլ ազգեր իրենց մշակույթները հանձնել են Հայաստանի՞ն ի պահ ու ի պաշտպանություն: Կարելի է ունենալ հրաշալի ձայն ¥որ չկար¤, բայց երբ չգիտես ի՞նչ անել ձայնդ, ստացվում է՝ ինչ տեսաք մայիսի 13-ին՝ Կիևում: Մինչդեռ կարող էիք չտեսնել՝ Հայաստանի ներկայացուցիչը հանգիստ կարող էր եզրափակիչ չհասնել, որտեղ մասնագիտական ժյուրիների ու երկրպագուների քվեարկությունը համարյա նույն արդյունքն ուներ: Սփյուռքը չփրկեց՝ փրկելիք չկար: Արծվիկի տեղը չէր:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ. Գ. Հանրային հեռուստաընկերությունը տասնյակ արդարացումներ կարող է շարել՝ ինչո՞ւ էր հենց նա Հայաստանը ներկայացնում: Ոչ մի նշանակություն չունի: Մրցույթ, ընտրություն, փորձեր, ընթացիկ հաջողություններ: Հերիք չէ՞ մեզ հեքիաթներ պատմեն: 18-րդը լինելը չէ խնդիրը, խնդիրն անկապ, տհաճ, ականջ սղոցող «երգը» ու նույնքան անկապ «թռիչքը» չէ, խնդիրը՝ 2018-ն է՝ Պորտուգալիայում ևս տրանսազգային «Հայաստա՞ն» է ներկայանալու՝ անհայտ է ում ու ինչպես «ընտրած» և գովազդված: Ավելի լավ չէ՞ Հայաստանը չմասնակցի «Եվրատեսիլին», եթե ի վիճակի չէ գտնել մի կոմպոզիտոր, որ երեք րոպե ԵՐԱԺՇՏՈՒԹՅՈՒՆ գրի, եթե ի վիճակի չէ գտնել մի երգիչ, որ երեք րոպե ԵՐԳԻ, եթե չունի մասնագետներ, որ երաժշտությունը, երգը ու երգչին ներդաշնակ համադրեն: Թե՞ դա էլ է քաղաքական խնդիր: Հաստատ՝ այո, կոմպոզիտորն էլ կա, երգիչն էլ կա, երգ էլ կլինի, իսկ բոլորին միավորողը գործում է ընտրության սխալ մեխանիզմով, բայց ներկայացնում է բոլորիս ու Հայաստանը: Հարցնում եք՝ ի՞նչը պիտի փոխվի:

Դիտվել է՝ 20698

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ