«Թատրոնի կենդանի մթնոլորտն ու նկարահանման հրապարակի լռությունը շատ տարբեր են»

«Իրատեսի» զրուցակիցը «Մհեր Մկրտչյան» արտիստական թատրոնի դերասան ԱՐԾՐՈՒՆ ՉՈԲԱՆՅԱՆՆ է: Երիտասարդ դերասանը խաղում է «Փշրված պատրանքների մի գիշեր», «Ձախորդ Փանոսի կտակը», «Երևան-Բարսելոնա» և այլ ներկայացումներում: Մինչ այդ հանդես է եկել տարբեր թատերախմբերում, խաղացել է նաև ավարտական ներկայացումներում: Արծրուն Չոբանյանին շատերը ճանաչում են «Կյանք ու կռիվ-2» ֆիլմից: Կինոյում նրա դեբյուտը մեծ հաջողություն ունեցավ:

-Դերասանին հայտնի է դարձնում երկնագույն էկրանը, նույնիսկ նրանց, ովքեր երկար տարիներ բազում դերեր են կերտել թատրոնում: Ինչո՞վ է դա պայմանավորված:
-Հեռուստատեսությունը մեծ լսարան ունի, իսկ թատրոն քիչ մարդիկ են գալիս: Անցել են այն ժամանակները, երբ թատրոնում հերթեր էին գոյանում, թատրոն գնալը ժամանց էր: Հեռուստատեսությունը խլեց հանդիսատեսին: Այսօր մարդիկ կարող են երեկոյան իրենց տանը` բազմոցին պառկած, նայել` ինչ ուզում են:
-Ինչո՞վ են առանձնանում կինոն, թատրոնը դերասանի համար:
-Բեմում հարաբերություններ կառուցելը երկարատև, անդադար պրոցես է: Երբ ներկայացումը պատրաստ է, առաջնախաղը կայանում է, աշխատանքը չի ավարտվում, միշտ մտածում ես, նոր բաներ գտնում, կատարելագործում: Կինոյում նկարահանվելիս քեզ նայում է ռեժիսորը: Եթե նրան բավարարեցիր` բավարարեցիր: Թատրոնում քեզ են նայում տասնյակ մարդիկ, մեկին կարող ես բավարարել, մյուսի աչքերում դժգոհություն տեսնել: Հանդիսատեսի արձագանքը զգում ես նույն պահին` ծափերից, ռեպլիկներից: Թատրոնի կենդանի մթնոլորտն ու նկարահանման հրապարակի լռությունը շատ տարբեր են: Թատրոնում շատ ավելի հաճելի է ինձ համար:
-«Կյանք ու կռիվ» ֆիլմը նոր ու տաղանդավոր դերասանների բացահայտեց: Ֆիլմի երկրորդ մասում առավել աչքի ընկավ Ձեր մարմնավորած կերպարը` Նարեկը: Ըստ Ձեզ` ինչո՞վ է գրավում Նարեկը: Գիտեի՞ք, որ նման հաջողություն կունենա դերը:
-Երբեք չես իմանում` ինչ արձագանք կլինի: Նարեկի դեպքում, իհարկե, սպասելիքներ կային, որովհետև տարբերվող կերպար էր` անդադար լուրջ ու անդադար անլուրջ:
-Ճի՞շտ է, որ սկզբում փոքր դեր է եղել, Ձեր խաղի շնորհիվ ավելի ընդգրկուն է դարձել:
-Ոչ թե իմ խաղի շնորհիվ, այլ ռեժիսոր-դերասան հարաբերության: Եվ քանի որ ռեժիսորն ու սցենարիստը նույն մարդն էին, այդպես ստացվեց:
-Ինչպե՞ս է կատարվել Նարեկի ընտրությունը:
-Նախ՝ ասեմ, որ ֆիլմերը նկարահանվել են ամբողջական սցենարով, միանգամից, զուգահեռ: Հետո որոշվեց երկրորդ մաս նկարահանել: Իրականությանը չեն համապատասխանում այն պատմությունները, որ իբր ֆիլմը պատրաստ էր: Պատահել է, որ ընտրվել է երկրորդ ֆիլմի դերասանը, հետո` դրան համապատասխան առաջին ֆիլմի դերասանը: Ինչ վերաբերում է Նարեկին (կերպարների մեծ մասը հաստատված է եղել), Մհեր Մկրտչյանն ինձ ներկայացման ժամանակ նկատել է, հրավիրել քաստինգի, մասնակցել եմ, ու հաստատվել է դերս:
-Իրականում նմա՞ն եք Նարեկին:
-Այո, կա նմանություն:
-Կսիրահարվեի՞ք աղջկա, որն ունի «մանուշակագույն մազեր ու դեմքի երկաթյա համակարգ»:
-Այո, եթե սիրուն է ու սազում է դեմքին, կառուցվածքին: Կարող է թեկուզ կարմիր կամ կանաչ մազեր ունենալ: Կարևոր չէ:
-Զինվորականին մարմնավորելը բարդ չէ՞ր:
-Երկու-երկուսուկես տարի առաջ եմ վերադարձել զինվորական ծառայությունից ու շատ բան եմ սովորել այդ տարիներին: Ես ուրախ եմ, որ կա բանակ, որ կարող ես գնալ, ծառայել: Տարբեր մարդկանց տեսնելը, տարբեր մարդկանց հետ նույն տեղում ապրելը դժվար է, բայց հաճելի: Իմ մասնագիտությունից ելնելով` նաև կողքից էի նայում այդ ամենին, հետաքրքրությամբ ուսումնասիրում էի մարդկանց: Արդեն նկարահանման հրապարակում (մանավանդ որ ֆիլմում կային նաև հատուկջոկատայիններ) մեզ շատ են օգնել ռազմական փորձագետները, շատ բան ենք սովորել նրանցից:
-Ֆիլմում կար նաև անդրադարձ ապրիլյան դեպքերին: Մտահոգիչ կամ պարտավորեցնող չէ՞ քո ժամանակը ներկայացնելը:
-Կարող եմ ասել միայն, որ նկարահանումներն ընթացքի մեջ էին, երբ քառօրյա պատերազմը եղավ, ու տրված էր հնարավորություն այդ ամենը տեղում, ինչպես եղել էր, ներկայացնելու:
-Ձեր դեբյուտն էր ֆիլմում: Առավել փորձառու խաղընկերների հետ աշխատանքը ինչպիսի՞ն էր:
-Շատ բան եմ սովորել նրանցից: Ֆիլմի նկարահանման փորձերի ժամանակ սկսեցի ճանաչել Բաբկեն Չոբանյանին, շատ բան կար նրանից սովորելու, նա ունի մի այնպիսի հատկություն, որ պարզապես ստիպում է խաղալ իր հետ: Հետաքրքիր էր նկարահանման հրապարակում շփումը Նարինե Գրիգորյանի հետ, որը, ի դեպ, իմ դասախոսն է եղել: Ֆիլմում մի դրվագ կա, երբ տղաներին ճանապարհում են սահման, ես նայում էի նրան, խոսում, բայց զգում էի, որ չի լսում ինձ: Նարինե Գրիգորյանի բոլոր ներկայացումները նայել եմ, թվում է` ճանաչում եմ նրան, բայց մեկ էլ նորովի եմ բացահայտում:
-Բաբկեն Չոբանյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ չնայած նույն ազգանուններն ունեք, ազգակցական կապ չկա:
-Կարծում եմ` եթե փնտրենք, անպայման ինչ-որ կապ կգտնենք:
-Ի՞նչ կասեք «Փշրված պատրանքների մի գիշեր» ներկայացման մասին: Հանդիսատեսն ի՞նչ կարող է տեսնել-գտնել ժամանակակից այս թատերգության մեջ (թատերգությունը` Մհեր Մկրտչյանի, բեմադրությունը` Գագիկ Մադոյանի- Ա. Ս.):
-Իմ առաջին մեծ դերն է արտիստական թատրոնում: Անկախ տարաբնույթ կարծիքներից` ես այս ներկայացումը շատ եմ սիրում: Շատ բան չեմ կարող ասել: Սիրո մասին է, հանդիսատեսը պետք է գա, որ տեսնի սիրո, հարաբերությունների այս տեսակը:
-Սերիալում կտեսնե՞նք Ձեզ:
-Իհարկե, եթե լավ սցենար ու լավ առաջարկ լինի:
-Որպես քաղաքացի ի՞նչ մտահոգություններ ունեք:
-Որպես քաղաքացի շատ մտահոգություններ ունեմ, բայց, որպես կանոն, դատարկ տեղը չեմ բողոքում: Նախ՝ փորձում եմ իմ գործը հնարավորինս լավ կատարել ու պահանջում եմ դա բոլորից՝ կառավարությունից մինչև դռնապան:
-Թատրոնը դեր կարո՞ղ է ունենալ քաղաքացուն կրթելու, դաստիարակելու հարցում:
-Չեմ կարծում, թե թատրոնում պետք է դաստիարակել մարդուն: Այլ հարց է, որ երբ թատրոնի, կինոյի, առհասարակ` արվեստի միջոցով գեղագիտական ճաշակ ես ձևավորում մարդու մեջ, նա սկսում է տեսնել, գնահատել գեղեցիկը և վատ սովորություններից ակամա ձերբազատվում է:
-Ի՞նչ եք կարծում` մարդիկ բեմո՞ւմ են ավելի շատ խաղում, թե՞ կյանքում:
-Դերասանը կարող է իր վարպետությունը կիրառել կյանքի տարբեր իրավիճակներում: Սակայն կյանքում շատ ավելի լավ խաղում են մարդիկ, որ կապ չունեն դերասանության հետ, մի տարբերությամբ` իրենք չեն կարող բեմում խաղալ:
-Մի տեսակ ընդունված է հայտնիների միջոցով գովազդել գրականությունը: Ի՞նչ կառաջարկեիք կարդալ: ՈՒնե՞ք սիրած գրողներ:
-Իհարկե` Մաթևոսյան, Մարկես:
-Առաջիկայում ո՞ր ֆիլմում կամ ներկայացման մեջ կարող ենք Ձեզ տեսնել:
-Ամռան ամիսներին պրեմիերաներ են նախատեսվում թատրոնում` իմ մասնակցությամբ: Նկարահանվել եմ 12-մասանոց հեռուստասերիալում: Հեռարձակվելու է Հանրային հեռուստատեսությամբ:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Լուսանկարներ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ