Նրանցից ո՞վ կարող է հավասարվել ողջերին. մարդ հույս է տածում, թե կենդանի շունը լավ է, քան սատկած առյուծը։ Նրանք, որ կենդանի են, գիտեն, թե իրենք մեռնելու են, իսկ մեռածները ոչինչ չգիտեն, և այլևս վարձ չկա նրանց համար, որովհետև մոռացվել է նրանց հիշատակը, և կորել է, ահա, թե՛ նրանց սերն ու թշնամանքը և թե՛ նախանձը, և նրանք հավիտյան բաժին էլ չունեն այն բոլորի մեջ, ինչ ստեղծված է արեգակի ներքո։
Ժողովող 9. 4-6