«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 

Իշխանությունը քանի՞ «ֆլանգով» է գնալու

Իշխանությունը քանի՞ «ֆլանգով» է գնալու
15.09.2017 | 00:17

2018 թվականն ինքնին մեծ հետաքրքրություն չի ներկայացնում իրենից, որովհետև գրեթե պարզ է` որտեղ են «ձմեռելու խեցգետիններն» այդ օրերին, ումով և ինչու, անգամ աշխարհաքաղաքական այս բարդ պայմաններում: Ֆորս մաժորի համար փոքրիկ սողանցք թողնելով` մնացյալ քաղաքական զարգացումների համար արձանագրենք` «Վարչապետ-18» նախագիծը վաղուց գծված է, խաղացողներն էլ խելոք շարված են խաղատախտակին:
Խաղատախտակի վրա առկա «ֆլանգները» չորսն են` Սերժ Սարգսյան, Կարեն Կարապետյան, Գագիկ Ծառուկյան և, որքան էլ զարմանալի է, Տիգրան Սարգսյան, որը, ըստ ամենայնի, «կծածկի» «իքս» թեկնածուին:


Սկսենք վերջից. Տիգրան Սարգսյան։ Ըստ մեր ունեցած տեղեկությունների, վարչապետությունում առանձնապես չհաջողած, ԵԱՏՄ-ի կոլեգիայի նախագահությունում գրեթե աննկատ Տիգրան Սարգսյանն է իրականացնում Հայաստան-Ռուսաստան «ուղիղ կապը». բացի Սերժ Սարգսյանից, մնացյալք, այդ թվում` հայտնի «ֆորբսահայերը», նրա միջոցով են հարցեր կարգավորում Ռուսիո էլիտար կաբինետներում: ՈՒստի Տիգրան Սարգսյանի ծառայությունները կրկին կարող են անհրաժեշտ լինել, որովհետև կյանքը ցույց է տվել, որ նա աննկատ «անհատ» լինելուց զատ, նաև ֆունկցիա է: Եվ, ինչպես վերևում ասացինք, ինչ-որ պահի կարող է մտնել խաղի մեջ` ծածկելու ցանկացած «իքս» թեկնածուի: Սա, իհարկե, այս «պրոյեկտում» քիչ հավանական տարբերակն է:


Գագիկ Ծառուկյան։ Որ ասում ենք` Ծառուկյան, ուրեմն «Արուսը»` Հովիկ Արգամիչը, հետն է: Հատորներ կարելի է լցնել այս դուետի և առկա իշխանությունների մասին ասքով, սակայն շատ կարճ ասենք. որքան էլ Ծառուկյանի (չմոռանանք` հետը «Արուս» կա) ու Սերժ Սարգսյանի հարաբերությունների պարույրը գորդյան հանգույցներ ունի, այնուհանդերձ, Ծառուկյանը այն խաղացողների թվում է, որը ցանկանում է, որ վարչապետ դառնա Սերժ Սարգսյանը: Չհաշվարկենք Ծառուկյանի աշխարհաքաղաքական ազդեցության ամպլիտուդը (իսկ այն հաստատապես առկա է, և ոչ միայն Բատկա Լուկաշենկոյի ու արաբական աշխարհի մասով, այլև ավելին), պարզապես հիշենք, որ պառլամենտում նա երկրորդ ուժն է, որն էլ օրերս խիստ հրապարակային հայտարարեց, որ «սիրում է» ՀՀԿ-ին ու պատրաստ է վերջինիս հետ կոալիցիա կազմելու: Սիրում եք` կամուսնանաք, ի պատասխան ասաց ԱԺ փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը` ապագայում սպասվելիք զարգացումների մասով: Ի դեպ, արձանագրենք, որ քաղաքականություն վերադարձից հետո Ծառուկյան-Սարգսյան հարաբերությունները խիստ են ջերմացել, դրանք քաղաքագիտական-հոգեբանական-օկուլտիստական վերլուծության ենթարկելու պահը չէ, այնուհանդերձ, հայաստանյան քաղաքական վերնախավի «ներկապնակում» Ծառուկյանի համար իր ակտիվները (հիշենք, որ հետը էլի մարդ կա) պահպանելու տեսանկյունից ամենավստահելի գրավականը հենց Սերժ Սարգսյանն է: Իր հերթին Ծառուկյան-Աբրահամյան դուետը շատ լավ է հասկանում նաև իր հավասարակշռող դերակատարությունը 2018-ին ընդառաջ` Կարեն Կարապետյանի վարչապետության «մասով»:


Հասանք Կարեն Կարապետյանին: Վերջինս նույնպես միայնակ չի խաղում: Աշխարհաքաղաքական նրա խաղին իր «հմայքն» է ավելացնում ոչ անհայտ ֆորբսահայ Սամվել Կարապետյանը: Այս «ֆլանգի» խաղն առավել քան բարդ է, անգամ իրենց համար, որովհետև խաղը վարում են մագիստրոսի, «խաղատախտակների» գիտակի հետ: Բայց և իրենք էլ են խելացի խաղում. նախ` Սամվել Կարապետյանը դանդաղորեն դառնում է էներգետիկ արքա (բան է, եթե հանկարծ ատոմակայանն էլ, լրջագույն ներդրումների դիմաց, կառավարման հանձնեն նրան, ապա…), իսկ Հայաստանի նման երկրում ով տիրապետում է էներգետիկ «վահանակին», ինչ-որ մի պահի կարող է և «երաժշտություն պատվիրել», երկրորդ` ինչպես երևում է, նա բավականին երկար խաղի է պատրաստվում:
Հենց այդ առումով էլ Կարապետյաններ-Սերժ Սարգսյան հարաբերություններն առանձնանում են նուրբ առանձնահատկություններով։
(շարունակելի)


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2177

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ