Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Իշխանությունը քանի՞ «ֆլանգով» է գնալու

Իշխանությունը քանի՞  «ֆլանգով» է գնալու
22.09.2017 | 01:32

(Առաջին մասը)

Բոլորը, այդ թվում` Կարապետյանների կոնգլոմերատը, հասկանում են 2018-ի դիլեման. այն է` ոչ միայն Սերժ Սարգսյանն է որոշելու, այլև ինքն է լինելու, այսպես ասած, իր իսկ «իրավահաջորդը», որքան էլ այդ հարցում հայեցողական լինի Ռուսաստանի դերակատարությունը: Ընդ որում, մեր տեղեկություններով, նույն այդ կոնգլոմերատը համաձայն է նաև նման հեռանկարի (չնայած այլ ելք էլ չունի): Հենց միայն այն պատճառով, որ խաղատախտակին շարված այդ «փունջը» քաղաքական որևէ լծակ չունի հայաստանյան զարգացումների վրա այս կամ այն կերպ ազդելու, նաև հենց այդ «հանձնառությամբ» է գնում դեպ «տասնութ»: Ասել է` խաղատախտակի վրա դերակատարությունները բաշխված են ի սկզբանե. Սերժ Սարգսյանին` երկրի անվտանգության, արտաքին և ներքին քաղաքականության լծակները, կոնգլոմերատին` տնտեսության:


Զարգացումներն էլ, ըստ ամենայնի, կընթանան հետևյալ ամպլիտուդով. Սերժ Սարգսյանը միանգամից չի ստանձնի վարչապետության «տիտղոսը»: Նա որոշակի «թայմ-աուտ» կվերցնի, որը շատ երկար չի տևի, որովհետև Հայաստանում առանց «գրչի» մարդը շատ արագ է վերածվում երիտթոշակառուի, որքան էլ իր ներքո ունենա ՀՀԿ-ի նման կաստայացած մեծամասնություն: Եվ ինչ-որ մի պահի (սահմանին ինչ-որ լարման, դիվերսիայի հետ կապված) ՀՀԿ ԳՄ ծերակույտն ու խորհուրդը «ազգովին կխնդրեն» Սերժ Սարգսյանին` դառնալ վարչապետ` Գերագույն գլխավոր հրամանատարի «մունդիրով», որովհետև հանրապետական կուսակցության ղեկավարը, եթե անգամ նա Սերժ Սարգսյանն է, չի կարող (իրավունք չունի) «խառնվել» երկրի անվտանգության խնդիրներին, կամ, ինչպես նույն Սերժ Սարգսյանն է ասել, նահանջելու (կամ առաջ գնալու) հրաման տալ:
Եվ ապա` կա անչափ օբյեկտիվ մեկ հարցադրում ևս. ո՞վ է լինելու գլխավոր բանակցողը Հայաստանի կողմից` ղարաբաղյան հարցում` 2018-ին, եթե Սերժ Սարգսյանը «նստում» է ՀՀԿ գրասենյակում. Կարեն Կարապետյա՞նը, Էդվարդ Նալբանդյա՞նը (ընդ որում, ասում են` վերջինս անհամբեր սպասում է Ֆրանսիայում իր դեսպան դառնալու երկրորդումին, քանզի Չիտեչյանի վրա այլևս հալ չկա)։ ՈՒ թե լինենք անկեղծ` եթե մնացած հարցերում կարող են կադրային ինչ-ինչ այլընտրանքներ լինել, ղարաբաղյան բանակցությունների հարցում, որքան էլ պարադոքսալ է, «սուրբ տեղը դատարկ է»:


Հանգուցենք ծայրերը միմյանց. խաղատախտակին եղող բոլոր «ֆլանգներն» էլ այս պահին հասկանում են, որ 2018-ի ինչ-որ միջակայքում վարչապետ կդառնա Սերժ Սարգսյանը, առաջին փոխվարչապետ, անչափ մեծ ու լայն լիազորություններով, Կարեն Կարապետյանը, ևս երկու փոխվարչապետ ՀՅԴ-ից և Ծառուկյանի ԲՀԿ-ից (ընդ որում` հենց այստեղ է Ծառուկյանի անչափ ու հուժկու նվիրվածության բանալին` առ Սերժ Սարգսյան. փորձագետները չեն բացառում, որ «յուր հետի» «Արուսը»` երիտթոշակառու Հովիկ Աբրահամյանը, կդառնա այդ փոխվարչապետը, որքան էլ «գենետիկորեն» անհամատեղելի են «ֆորբսահայ» օլիգարխներն ու հայաստանյան օլիգոպոլները` Կարեն Կարապետյաններն ու Հովիկ Աբրահամյանները. ահա ինչու է նաև Հովիկ Արգամիչը յուր հարաբերությունները «կանոնավորում-ջերմացնում» Կարեն Կարապետյանի հետ):


Վերը նշված զարգացումների դեպքում (երբեք մի ասա` երբեք) փաստացի «կռիվը» կլինի ոչ այնքան «տասնութի», որքան «հետո»-ի համար` բոլոր խաղացողների, այդ թվում` Ծառուկյանենց համար. վերջիններս, լինելով Կարապետյանների հետ խնամի-սանիկ-ընկեր հարաբերությունների մեջ, այնուհանդերձ, պատրաստ չեն ապագայում, երբ Սերժ Սարգսյանը, ի վերջո, կթողնի իշխանությունը, իշխանությունը հանձնելու «էներգետիկ» արքա ունեցող Կարապետյանների կոնգլոմերատին։ Սերժ Սարգսյանի իշխանաթողությունից հետո (դա կլինի տասը, թե «հարյուր տարի» հետո), Ծառուկյանենք «գտնում» են` այդ ժամանակ իրենք պետք է ունենան լուրջ լծակներ Հայաստանում, որովհետև իրենք էս երկրի «վտակ» են, հոսանք ու «գետակ» և, ի տարբերություն «այլոց», ահավոր կապված են էս հող ու ջրին:
Բայց սա արդեն այլ խոսակցության թեմա է:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3034

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ