Երբ տնքում են, ուրեմն` ցավում է

Հասկանալի է, չէ՞, որ Հայաստանն առանց Ռուսաստանի հետ խաղը ճշտելու չէր ստորագրի ԵՄ համաձայնագիրը: Եվ ապա` ԱլԳ գագաթնաժողովին չէր մասնակցում Բելառուսի նախագահ Լուկաշենկոն, ինչն ամենևին էլ պատահական չէր: Ռուսաստանը եթե ինչ-որ բանից վախենում է, ապա Բելառուսի ԵՄ «տրանզիտից», և այդ հարցում լինելու է նույնքան պատվախնդիր, որքան ՈՒկրաինայի. հասկանալի է` ինչու: Բոլոր դեպքերում, գոնե այս անգամ, Եվրոպայի վերջին դիկտատոր, բայց և խիստ անկանխատեսելի Բատկան արել էր ժեստ, որը չէր կարող ապահովության զգացում չհաղորդել Մերձավոր Արևելքում` Իրան-Թուրքիա-Սիրիա առանցք գծող, Հայաստանն «ազատ» թողած Ռուսաստանին` դեպ Եվրոպա «պատուհանի» մասով: Այո, Բատկայի չներկայությունն ուրույն մեսիջ էր Յուրոփին` Ռուսաստանից և Բելառուսից:
Այդ դեպքում ինչու՞ են աղմկում Ռուսաստանը, կամ նրա հեռուստաալիքները` «ազատ» թողնված Հայաստանի հարցում: Ընդ որում, ահավոր տգեղ, ոչ դեմոկրատական, մեծապետական-կայսրապաշտական մթապաշտ նոտաներով:

Շատ պարզ. Ռուսաստանը փորձում է, բոլոր դեպքերում, Հայաստանի մասով հսկիչ փաթեթն իր ձեռքում պահել. մի ձեռքով Հայաստան է ուղարկում «Եդինայա Ռոսիայի» պատվիրակությանն ու հարգարժան Ժելեզնյակին, վերջինիս շուրթերով ասելու` ուշադրություն մի դարձրեք մնացածների կարծիքին, կարևորը մենք ենք, «Ամերիկան, հա` Ավստրիան», և Ռուսաստանի պաշտոնական դիրքորոշումը մենք ենք բերել Հայաստան. համ էլ` Հայաստանն անկախ երկիր է, և ինքն է որոշում իր արտաքին քաղաքականությունը: Մյուս ձեռքով` Ռուսաստանը ոտքի է հանում ամենահայտնի հեռուստաալիքների ամենահայտնի քաղաքական շոումեններին (նրանց թվում` նաև հայազգիների)` հնչեցնելու իրենց «մասնավոր» տեսակետները, որոնք ստուգողական կրակոցի էֆեկտով զգուշացնում են հայկական կողմին` «Высоко сидим, далеко (на вас) глядим»:

Ընդ որում` պետք է նաև լավ բան տեսնել ռուսական այդ «դիտումներում». ոչ «մազոխիստական» նկատառումներից ելնելով, այլ որ` «երբ տնքում են, ուրեմն ցավում է». Ադրբեջանին զենք վաճառող, երբեմն-երբեմն Հայաստանը «ֆորպոստ» համարողները, թերևս, հասկացան, որ ամեն բան` նույն Հայաստանի պարագայում, այնքան էլ «այդպես» չէ, ուստի պետք է վերանայել մոտեցումներն ու «փիլիսոփայությունը»` ընդհանրապես և մեկընդմիշտ:
Բանն այն է, որ «համապարփակ և ընդլայնված» մեր հարևան Յուրոփը բավականին արագ է ձեռնամուխ եղել մեզ «հարևան» դառնալու գործում: Եվ բոլոր մակարդակներում մղվել է ակտիվ գործողությունների: Հենց միայն այն հանգամանքը, որ ԵՄ համաձայնագրի ստորագրումից հետո Հայաստան կգա Մակրոնը, արդեն իսկ խոսուն հաստատումն է, որ քայքայվող, իր մայրամուտն ապրող Եվրոպան, բոլոր դեպքերում, անչափ լուրջ է վերաբերվում փոփոխվող տարածաշրջանում, նրա բաղկացուցիչ Հայաստանում իր դերակատարությանը: Ճիշտ է, Մակրոնը չկարողացավ եվրոպական լիդերությունն ստանձնել, և ծեր Եվրոպան ստիպված է կրկին հավաքվել իր ծեր «տիկնոջ»` ֆրաու Մերկելի փեշերի շուրջը, այնուհանդերձ, Ֆրանսիան, որ ավանդաբար եղել է հայաստանյան եվրոպական «կուրատորը», ԵԱՀԿ ՄԽ անդամ երկիր, այսօր նորովի է «մերձեցնելու» Հայաստանը Եվրոպային` Մակրոնի այցի և մնացյալ «նոն ստոպ» (այդ թվում` ֆինանսական) քայլերի միջոցով, ինչն էլ, ի դեպ, չի կարող չանհանգստացնել մայր Ռուսաստանին: ՈՒստի «աղմկում»-լափին է տալիս ռուսական «գետը»:
ՈՒ դա նույնպես լավ է, որովհետև մեր «step by step» պոկումը Ռուսաստանից այսպես թավշյա անարյուն, անՄայդան է ստացվում: Թող «Զվեզդան», ՕPT-ն, HTB-ն խոսեն սրտներն ուզածի-կարեցածի չափ:
Նրանք խոսում են, մեր քարավանը գնում է:

Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ