«Ռուսաստանին ռազմավարական պարտության հասցնելու համար Հավաքական Արևմուտքը, ՈՒկրաինայից հետո, ձգտում է ապակայունացնել իրավիճակը հետխորհրդային տարածքի այլ հատվածներում, այդ թվում՝ Հարավային Կովկասում, խարխլելու Ռուսաստանին տարածաշրջանի երկրների հետ կապող դաշինքային և գործընկերային հարաբերությունները: Ռուսաստանը կշարունակի զարգացնել փոխադարձ հարգալից և փոխշահավետ համագործակցություն տարածաշրջանի բոլոր պետությունների հետ»,- ասված է ՌԴ ԱԳՆ հայտարարության մեջ։                
 

3. Ինչպիսի՞ն կլինի աշխարհը 2018-ին

3. Ինչպիսի՞ն կլինի աշխարհը 2018-ին
08.01.2018 | 22:37

(Նախորդ մասը)


Իտալիա` ընտրություններ, որ կարող են ոչինչ չորոշել
2018-ը Իտալիայի քաղաքականության համար կարող է դառնալ ամենաանհասկանալի ու, գուցե, մեր հանրապետության պատմության ամենաանորոշ ընտրությունների ժամանակը: Այդպիսին են կանխատեսումները, որ չեն բացառում անակնկալները: Արդեն հիմա` սկսած Կվիրինալի պալատից, մերձավոր ապագայի մասին հարց են տալիս: Եթե նոր խորհրդարանը կայուն մեծամասնություն չկազմի նույնիսկ դեմոկրատների ու «Առաջ, Իտալիա» կուսակցության հետ, որի մասին մեզ հեքիաթներ են պատմում, մեզ սպասում է անվերջանալի բանակցությունների ու անհուսալի կառավարության շրջան` սուզված եթերային խորհրդարանական դաշինքների մշուշում: Անունները, ում շուրջը, եթե հիպոթեզներին հավատաք, պտտվում են քննարկումները, գործող վարչապետ Պաոլո Ջենտիլիոնեն է և գուցե Ջուլիանո Ամատոն, որ հիմա Սահմանադրական դատարանի դատավոր է: Բայց եզրակացությունների համար դեռ վաղ է: Սկզբի համար պետք է հաշվել մարտյան ընտրություններում ստացված ձայները, համադրել ուժերի իրական հարաբերակցությունը, այսինքն` երեք բևեռների իրական կշիռը պարզել` դեմոկրատական կուսակցության և նրա կրտսեր դաշնակից «5 աստղ» շարժման, և աջկենտրոնամետների, որ ցրված են Բեռլուսկոնիի, «Հյուսիսի լիգայի» ու Ջորջի Մելոնիի շուրջբոլորը: Չմոռանաք` ձախերի անհայտներին` Գրասոյին ու Լաուրա Բոլդրինիին, որ ի վիճակի են ընդհանուր անորոշությունից որոշակի օգուտներ քաղել: Միայն այդ ժամանակ Սերջիո Մատարելան կսկսի համակարգի կարկատանները կցմցել: Հեշտ խնդիր չէ: Գերմանիայի օրինակը սովորեցնում է, որ երկար ամիսներ կարելի է կառավարություն չունենալ: Եթե այդպես է Բեռլինում, ոչ ոք չի զարմանա, եթե կաթվածահար լինի Հռոմը: Հաշվի առնելով մեր պետական պարտքը, հեռանկարը ամենափառահեղը չէ:


Վատիկան` Ֆրանցիսկոս պապը մարտահրավեր է նետում պոպուլիզմին
4, առավելագույնը 5 տարի` 2013-ի հարցազրույցներից մեկում Ֆրանցիսկոս պապը այդքան ժամկետ էր տվել իր պոնտիֆիկատին: Ժամկետն ավարտվում է մարտին և կարող է դառնալ սակավաթիվ, բայց աղմկոտ վատիկանյան թզուկների արթնացման պատճառ, որ շռայլորեն բաշխում են գաղտնիքներ ու փաստաթղթեր բոլորին, ով ձեռքի տակ է հայտնվում: Հավատացյալներն ու եպիսկոպոսները` օրինական, բայց փափկամորթ, պետք է ասեն` ճանաչու՞մ են իրենք Ավետարանի լույսի ներքո քրիստոնեության գոյության վարդապետությունը ճանաչելու Բերգոլիոյի ձգտումը (այլ ոչ թե հակառակը) և կարո՞ղ է դա ինչ-որ հետևանքներ ունենալ: Դա չի հուզում ու չպետք է հուզի Ֆրանցիսկոսին` նա արդեն կարողանում է կարդալ մարդկանց մտադրություններն ու հավակնությունները, որ պետք է օգտագործի` կարգավորելու կարիերան ու աշխատավարձերը և իր ուսմունքը կողմնորոշի դեպի իրեն հոգեհարազատ ժողովրդական հավատն ու խաղաղությունը: Սպառնալիքը, որ պետք է անհանգստացնի պոնտիֆիկոսին, ուրիշ կողմից է: Ավտորիտար, քսենոֆոբ, հակասեմիտական հովերը, որ տարածվում են Եվրոպայի կաթոլիկ հողերում ու ստացել են հակաեվրոպական պոպուլիզմ բարեհոգի անվանումը, բայց ունեն ժամանակակից ֆաշիզմի որակներ: Կաթոլիկ Լեհաստանից այդ հովերը սփռվում են Հունգարիա, Սլովակիա, Չեխիա, Ավստրիա, Լոմբարդիա ու Վենետո` Իտալիայում: Մարտին այդ հովերը կթակեն Հռոմի դռները` ժողովրդավարական եռքի շրջանում և դուրս կլողան եկեղեցական քաղաքականացման բոլոր սխալները: Լեֆևրականների հետ խաղեր տվող այդ գաղափարախոսությունը քարոզում է ատելություն, սերմանում վախ, արհամարհում ազատությունը և մարտահրավեր է նետում Հռոմի պապին ու նրանից պահանջում է ոչ թե աջերի ավերակների տեսությունը, այլ սթափ ավետարանական տեսակետ:
La Repubblica, Իտալիա

(Հաջորդ մասը)
Հ.Գ. Հռոմի պապին հրում են դեպի քաղաքականություն ու ասում են` դուրս կլողան եկեղեցական քաղաքականացման սխալները, ու ի՞նչ անի Ֆրանցիսկոսը: Պապ, որ չփակվեց Վատիկանում` տրվելով զուտ արարողակարգային պարտականություններին, այլ արձագանքում է աշխարհի բոլոր մարտահրավերներին` համարելով սպառնալիք հավատացյալին ու փորձելով նրան պաշտպանել: Իտալական արմատներով արգենտինացին գուցե խորթ է վատիկանյան բարքերին, բայց լավագույն պոնտիֆիկոսն է, որ հնարավոր էր ընտրել այս ժամանակի համար: Իսկ Իտալիայի ընտրությունները չափազանց հետաքրքիր են` իբրև համաեվրոպական տրամադրությունների ու զարգացումների պատկեր:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2927

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ