Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանի մուտքը Հայաստան արգելել են: Նա «Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ է հայտարարել: «Ես Հայաստանից գնացողը չեմ, ես հենց այստեղ՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի անձնագրային բաժնում, հայտարարում եմ հացադուլ։ Առանց որոշումը ցույց տալու, առանց հիմնավորման արգելել են իմ մուտքը իմ հայրենիք։ Միգուցե` որովհետև լուսաբանել եմ Ոսկեպարի դեպքերը, եղել եմ Ոսկեպարում»,- իր տեսաուղերձում նշել է Նիկոլյանը:                
 

Ինչ կարող է անել Դավիթ Տոնոյանը, որը չի կարող անել Վիգեն Սարգսյանը

Ինչ կարող է անել Դավիթ Տոնոյանը, որը չի կարող անել Վիգեն Սարգսյանը
12.01.2018 | 16:51

Այսօր «ՀԺ»-ն գրել է, թե գեներալիտետը հավաք է արել և որոշել, թե ով պետք է լինի ապագա պաշտպանության նախարարը: Նրանց պատկերացմամբ, այդ պաշտոնի լավագույն թեկնածուն ԱԻ նախարար Դավիթ Տոնոյանն է: Հայաստանում տարբեր պաշտոններում մարդկանց նշանակելու և ազատելու հարցում գեներալների ազդեցությունը միշտ էլ մեծ է եղել: Նրանք կարողացել են իրենց մարդկանց և՛ պաշտոնների բերել, և՛ անցանկալիներից ազատվել: Բայց արդյո՞ք հանրությանը հայտնի գեներալները կողմնակալ կարող են լինել այս հարցում, արդյոք պաշտպանության նախարարի պաշտոնում կհայտնվի այնպիսի անձ, որը կարող է այդ լուրջ կառույցը պատշաճ ներկայացնել: Ոչ մի վերապահումներ չունենալով Դավիթ Տոնոյանի հանդեպ և ոչ էլ առավելություն տալով Վիգեն Սարգսյանին, այդուհանդերձ, հարց է առաջանում՝ օրինակ, ի՞նչ է տալու Դավիթ Տոնոյանը բանակին, որը չի կարող տալ Վիգեն Սարգսյանը: Երկուսն էլ նույն համակարգի ծնունդ են, երկուսն էլ առաջնորդվելու են համապատասխան կենտրոնից իրենց տրված հրահանգով: ՈՒրեմն ո՞րն է խնդիրը, գեներալների՝ մեկի հանդեպ ունեցած համակրա՞նքն ու մյուսի հանդեպ՝ հակակրա՞նքը: Այս մոտեցմա՞մբ ենք ոլորտի ղեկավար նշանակում և ազատում:

Կա նաև մեկ այլ հանգամանք. ում միջոցով է հնարավոր տվյալ ոլորտում շատ հարցեր հօգուտ իրենց լուծել, ով նրանց ցանկացած խոսքը «գետնով չի տա». ահա սա է գեներալիտետի գերխնդիրը: Պաշտպանության նախարարներից որ մեկը իրենց խնդրանք-առաջարկները միանգամից կընդունի, որը դրանք նախ ծանրութեթև կանի, իսկ հետո գուցեև չընդառաջի: Մեր երկրում այս սկզբունքն է լավ աշխատում, հատկապես իշխանությունում կարծիք թելադրող այսպիսի «խավերի» դեպքում: Վերջիններիս բացարձակ հետաքրքիր չէ, թե տվյալ անձը զինվորական գործի գիտա՞կ է, ստրատե՞գ , թե՞ վարչարար ու պատասխանատու պաշտոնյա: Կարևորը՝ ոլորտում սեփական «մարդ» ունենալն է: Ընդ որում` բոլոր ոլորտներում է նույն սկզբունքը գործում, անկախ նրանից` իրենց «մարդիկ» տվյալ բնագավառներից գլուխ հանում են, թե ոչ:
Սա Հայաստանի կառավարման համակարգի ամենամեծ ու ամենաարմատացած թերություններից մեկն է:


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3636

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ