Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանի մուտքը Հայաստան արգելել են: Նա «Զվարթնոց» օդանավակայանում հացադուլ է հայտարարել: «Ես Հայաստանից գնացողը չեմ, ես հենց այստեղ՝ «Զվարթնոց» օդանավակայանի անձնագրային բաժնում, հայտարարում եմ հացադուլ։ Առանց որոշումը ցույց տալու, առանց հիմնավորման արգելել են իմ մուտքը իմ հայրենիք։ Միգուցե` որովհետև լուսաբանել եմ Ոսկեպարի դեպքերը, եղել եմ Ոսկեպարում»,- իր տեսաուղերձում նշել է Նիկոլյանը:                
 

Ով կարող է ներդրողի համար երաշխավոր լինել

Ով կարող է ներդրողի համար երաշխավոր լինել
02.02.2018 | 02:58

Կառավարության ղեկավարի դավոսյան տպավորիչ հանդիպումներից հետո հերթը պայմանավորվածությունների կատարմանն է: Իսկ Շվեյցարիայում աշխարհի ղեկավարներին ու գործարար աշխարհին վարչապետի հիմնական մեսիջը հետևյալն էր. «Եկեք ու մեր երկրում ներդրումներ արեք, մեր երկիրը ներդրումների համար լավ միջավայր ունի»: Թե քանիսը կհրապուրվեն այս խոսքերով ու կգան Հայաստան, կերևա առաջիկայում, բայց մի պահ պատկերացնենք, որ դրսի ներդրողը, գումարը «թևի տակ», ուղևորվում է Հայաստան, ի՞նչ է նրան սպասում այստեղ:


Ներդրումներ կատարելու թիվ մեկ նախապայմանը հետևյալն է՝ գումարները հոսում են այնտեղ, որտեղ իրենց ապահով են զգում: Իմա՝ գործարարը ներդրում է անում այն երկրում, որտեղ նրա գումարներին վտանգ չի սպառնում: Ցանկացած գործարար, առավել ևս օտարերկրյա ներդրող, պետք է վստահ լինի, որ տվյալ երկրում մեկ լումայի ներդրումն անգամ չի կորչի: Հիմա հարց՝ Հայաստանն այն երկի՞րն է, որ կարող է դրսի ներդրողին հարյուրտոկոսանոց երաշխիք տալ, որ նրա միջոցները չեն փոշիանա: Իհարկե, լուրջ գործարարը օրվա իշխանության հավաստիացումներով երբեք չի կառուցի իր բիզնես գործունեությունը ոչ միայն Հայաստանում, այլև ցանկացած երկրում, որովհետև վաղը կարող է այլ մարդ ստանձնել պետության ղեկն ու պայմանավորվածությունները չեղյալ համարել: Այսինքն, գործարարի համար էականը նպաստավոր համակարգի առկայությունն է, որն իրեն կայանալու հնարավորություն կտա: Իսկ ի՞նչ համակարգ է գործում Հայաստանում: Այս առումով դրսի ներդրողը, հավանաբար, պետք է Հայաստանի մի քանի գործարարներից խորհրդատվություն խնդրի, օրինակ, Սամվել Ալեքսանյանից: Համա թե խորհուրդ կտա: Տեսնես՝ քանի՞ հազար եվրո կպահանջի նրանից վերջինս (լրագրողներին 500 եվրոյով է «հարցազրույց տալիս»):


Ասել է՝ անձերով պայմանավորված, ոչ մի գործարար ներդրում չի անելու երկրում, որքան էլ տվյալ երկրի պաշտոնյան նրան հավատ ներշնչի: Մի պահ տեղափոխվենք Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետության տարիներ: Նա էլ դրսի հյուրերի հետ հանդիպումների ժամանակ հորդորում էր ներդրումներ անել, լավ պայմաններ էր խոստանում: Պատկերացնենք, որ մեկը, նրան վստահելով, հավատալով ներդրում է արել մեր երկրում: Հիմա որտե՞ղ է ներդրումների երաշխավորը, ըստ մամուլի, անգամ սեփական բիզնեսները չի կարողանում պահել, էլ ուր մնաց օտարի համար երաշխավոր լինի: Հովիկ Աբրահամյանը կառավարման թիվ մեկ դեմքն էր, և եթե ինչ-որ մարդիկ նրան հավատալով ներդրում արած լինեին, ի՞նչ կլիներ նրանց հետ այսօր: Իսկ որ յուրաքանչյուր գործարար, նախքան ներդրում անելը, լավ ուսումնասիրում է տվյալ երկիրը, նրա կառավարման համակարգը, բիզնեսի և քաղաքականության սերտաճման աստիճանը, կասկածից վեր է:


Փաստորեն, կառավարության ցանկացած ղեկավար կարող է երկրում իրական ներդրումներ բերել միայն տնտեսական իրավիճակը փոխելով: Օտարերկրյա ներդրողի համար բնավ էլ հրապուրիչ չէ անձը՝ օրվա իշխանության ղեկավարը: Որքան էլ Կարեն Կարապետյանը վստահություն ներշնչի, այդուհանդերձ, նախ ապրիլը սարերի հետևում չէ, իմա՝ դեռ պարզ չէ նրա զբաղեցրած «դիրքը», երկրորդ` կառավարման համակարգը դեռ այնքան էլ նպաստավոր չէ ներդրումների համար: Այդուհանդերձ, Կարեն Կարապետյանի դավոսյան խիստ ծանրաբեռնված գրաֆիկը հետաքրքիր էր:

Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1509

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ