Նորի՞ց նույն գետը

Այսօր արտախորհրդարանական ընդդիմադիր ուժերը հանրահավաք են անելու։ Իսկ թեման հիշեցնում է հայտնի խոսքը՝ Զատիկից հետո ում է պետք կարմիր ձուն։ Ընդդիմադիրները որոշել են կանխել Սերժ Սարգսյանի վարչապետ դառնալը։ Առավել ուտոպիստներն էլ որոշել են ողջ համակարգի վերարտադրությունը կանխել։ Սակայն իրականությունը նրանց մղումներից ավելի հզոր է. համակարգի, այդ թվում` Սերժ Սարգսյանի վերարտադրությունը վաղուց կայացած փաստ է, ընդամենը մնացել է մի քանի արարողակարգային միջոցառում։ Դեռ տարիներ առաջ, երբ նախաձեռնվեցին սահմանադրական բարեփոխումները, որոշվեց Սերժ Սարգսյանի ճակատագիրը, իսկ խորհրդարանական ընտրություններին ՀՀԿ-ի հաղթանակը լիովին ամրապնդեց ոչ միայն Սարգսյանի, այլև ողջ համակարգի կայունությունը։ Հետևանքների դեմ պայքար ծավալել չցանկացող ընդդիմությունն այսօր հենց հետևանքի դեմ է կռիվ տալիս։ Իհարկե, այս ամենը դեռ հարցի մի կողմն է։ Առավել կարևոր է մեկ այլ հանգամանք. ինչպես են կասեցնելու օպերացիայի իրականացումը։ Այսօր ընդդիմությունն իր հաղթանակի միակ գրավականը համարում է ժողովրդին հրապարակ բերելը և այնտեղ առնվազն մեկ շաբաթ պահելը։ Այս միտքն այնքան հնացած է, որքան անկախ Հայաստանի գրեթե բոլոր ընդդիմությունների պարտությունների պատճառաբանությունները։ Ենթադրենք, թե ժողովուրդն այս անգամ էլ հրապարակ եկավ ու մի շաբաթ էլ քնեց այնտեղ, հետո՞։

Կա՞ հստակ մարտավարություն, քայլերի հաջորդականություն, թե՞ ամեն ինչ հանգելու է նույն միտք-գործողությանը՝ «Սերժ, հեռացիր»։ Եթե ամեն ինչ այսպիսի ավարտ է ունենալու, չի լինելու կոնկրետ քայլերի հաջորդականություն, բնականաբար հանրային վստահությունն էլ այս գործընթացին կանխատեսելի է։ Անշուշտ, բոլոր ընդդիմություններն էլ հաջողելու հարցում ճիշտ են՝ պետք է նախ հասարակությունը լծվի իշխանափոխության գործընթացին, պայքարի ու ոտքի կանգնի։ Իսկ ցանկացած հասարակական մեծ ընդվզում սրբում-տանում է ցանկացած իշխանություն, եթե անգամ նրա հիմքերն անսասան են թվում։ Այդուամենայնիվ, հասարակությունն էլ յուրովի է ճիշտ, երբ փողոց դուրս չի գալիս, երբ չի աջակցում ընդդիմադիրներին։ Ոչ վաղ անցյալում երբեմնի «մոլեռանդ» ընդդիմադիրները դարձան իշխանության ջերմ երկրպագուներն ու երգիչները, ստացան պաշտոններ, ղեկավար դարձան ինչ-որ խորհուրդների։ Տեսան նաև, թե ինչպես մարդկանց բերեցին հրապարակ ու ամենավտանգավոր պահին թողեցին կրակի տակ։ Շատ բան տեսած հասարակությանը դժվար է համոզել փողոց դուրս գալ ու ազատվել այս իշխանությունից, ապահովել այդ շարժման ղեկավարների հաղթանակը, այն դեպքում, երբ այդքան էլ վստահ չեն, թե գործող ղեկավարներին ինչ մարդկանցով են փոխարինում։

Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ժողովրդի վրա կրակելու հրահանգն արդեն ուժի մեջ է
• Անդրանիկ Քոչարյանի ինքնախոստովանությունը
• «Նիկոլն ու իր ընտանիքը Հայաստանում ապրելու իրավունք չունեն»
• Զուր մի ջանացեք
• Չեն կարողանում ԿԳՍՄ փոխնախարար գտնել
• Հանուն Ռուսաստանի հետ միութենական միավորման նոր շարժում հիմնադրվեց
• Այս իշխանությունն իր ստվերից էլ է վախենում
• Փաշինյանի դեմ պայքարելու համար գոնե մի փոքր Նիկոլ պիտի լինել
• Մեզ պե՞տք է ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, թե՞ ոչ
• «Հայաստանի Նավալնին Նիկոլ Փաշինյանն է, որը եկավ իշխանության ու քանդեց մեր երկիրը»
• Տիգրան Ուրիխանյանը Հայաստանի փրկությունը տեսնում է ՌԴ-ի հետ նոր միութենական միավորման ձևավորման մեջ
• Հայաստանի ողջ հպարտությունն ու թշվառությունն ամփոփված մեկ օրում
• Սերմացու գողացող մկների և թուխս գողացող աղվեսների ժամանակը
• Ինչու էր Փաշինյանը վեց ամիս աղերսում
• Փաշինյանն էլ է զարմացած
• Ընդդիմության հարցերով թիվ մեկ «փորձագետը»
• Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե ողջերն են պատժելու, հալածելու, այլ անմահացածները
• «Գոմի» հարցի լուծումը կենսական անհրաժեշտություն է
• Առանց փամփուշտների ու ԱԹՍ-ների Ադրբեջանն այսօր շռնդալից հաղթանակներ է տանում Հայաստանի դեմ
• Խորհրդարանական ընդդիմությունը լեգիտիմացրեց Փաշինյանի պաշտոնավարումը

Մեկնաբանություններ