SOS. Սայաթ-Նովայի քամանչան և դավթարը որպես խայծ

Հայաստանի տնտեսության զարգացման, առհասարակ, հանրապետության քաղաքակրթման փրկօղակը զբոսաշրջության ոլորտի կայացումն է ամեն գնով, այնուհետև վերջինիս բարգավաճումն է, ներառումը համաշխարհային զբոսաշրջության առաջնադիրք, ի վերջո, 3-րդ հանրապետության վերաիմաստավորումը զբոսաշրջային Մեքքայի։ Գաղափարն առկա՞ է։ Այո։ Եվ մտասևեռված մեր պատասխանատու այրերն ու տիկնայք ապշեցնում են հայ հանրությանը, համայն հայությանը, առհասարակ քաղաքակիրթ աշխարհին նորանոր գլխիվայր իրարանցումներով։ Այո, հարգարժան ընթերցողներ, քայլենք մայրաքաղաքով և առերեսվենք իրարանցումային գլուխգործոց-գլուխկոտրուկներին։ Ահա մենք Հյուսիսային պողոտայում ենք, պողոտա, որն անմարդաբնակ է, սակայն վերածվել է առևտրի կենտրոնի, գուցե սա՞ էր պողոտան կառուցելու գլխավոր ցանկությունը։

Միով բանիվ, եկեք խորասուզվենք Հյուսիսային պողոտայի ընդերքում գործող «Տաշիր» առևտրի կենտրոն։ Գեղեցիկ է, հարդարված է, աչք են ծակում պերճանքի առարկաները, գայթակղում ու գրավում են չրամրգային բլրակները, հնչում է ռիթմիկ երաժշտությունը և ահա անակնկալը` հանճարեղ բանաստեղծ և անզուգական աշուղ Սայաթ-Նովայի քամանչան և դավթարը ապակե անոթի մեջ, պատվանդանի վրա։ Գեղագիր գրություններն իրազեկում են, որ քամանչան և դավթարը բնօրինակներ են։ Իսկ նվաստիս անաչառ հիշողությունը հուշում է, որ այս մասունքները գտնվում էին Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանում։ Եվ կորզվել են թանգարանից ու առևտրի կենտրոնում են հայտնվել զբոսաշրջության զարգացման նվիրական նպատակով։ Այսպես, զբոսաշրջիկները, վաղօրոք տեղեկանալով, որ «Տաշիր» առևտրի կենտրոնում են գտնվում Սայաթ-Նովայի քամանչան և դավթարը, նպատակաուղղված այցելում են «Տաշիր», հիանում մշակութային մասունքով, ձեռքի հետ էլ չրեղեն գնում։

Այսինքն, Սայաթ-Նովայի մասունքները խայծ են, գայթակղություն, զբոսաշրջային նորարարություն։ ՀՀ մշակույթի նախարար տիար Արմեն Ամիրյանը, ամենայն հավանականությամբ, վերոնշյալ նորարարությանը տեղյակ չէ։ Սակայն ինչու՞ տեղյակ չէ, չէ՞ որ վերոնշյալը նրա մշակութա-առևտրային հոգեկերտվածքին և քաղաքականությանը միանգամայն հարիր է։ Չէ՞ որ նա (և նրա համախոհները) երկնել, բայց առայժմ ինչ-ինչ պատճառներով չեն կենսագործվել ցնցակաթվածային երկու գլուխկոտրուկ` օպերային թատրոնում ռեստորան ստեղծել և Սևանա լճի հատակում տեղադրել արձանախումբ, որպեսզի Հայաստանում սկզբնավորվի ջրասուզակային զբոսաշրջության մշակույթը։ ՀՀ մշակույթի նախարարությանն առաջարկում եմ` որպես ցնցող «նախաձեռնություն», Մատենադարանի գանձերը տեղակայել «Երևան սիթի» վաճառատների ցանցում։
Միով բանիվ, այսօր մտահոգվելու բան ունեն Արմեն Ամիրյանին ՀՀ մշակույթի նախարարի պաշտոնում նշանակողները։

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»
• Զարթնի՛ր, Լաո (ուղերձներ Ժամանակավոր կառավարությանը)
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»

Մեկնաբանություններ