Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Հանդիսատեսին գրավում է այն, ինչ փոխանցում ես քո երաժշտությամբ»

«Հանդիսատեսին գրավում է այն, ինչ փոխանցում ես  քո երաժշտությամբ»
13.03.2018 | 11:33

Հայաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ նվագախումբը և երիտասարդ ջութակահարուհի Սոֆյա Վարդանյանը, դիրիժոր Ռուբեն Ասատրյանի ղեկավարությամբ, հանդիսատեսի դատին հանձնեցին հայ և ֆրանսիացի կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները: Համերգը տեղի ունեցավ «Արամ Խաչատրյան» համերգասրահում՝ Հայաստանում ֆրանկոֆոնիայի երկամսյակի շրջանակում: Ծրագրում՝ Բեռլիոզ, Միրզոյան, Ռավել և Ֆրանկ:
Որպես մենակատար, Սոֆյա Վարդանյանը առաջին անգամ հանդես է եկել 12 տարեկանում` Հայաստանի ազգային ֆիլհարմոնիկ և Հայաստանի պետական կամերային նվագախմբերի հետ (դիրիժոր՝ Հարություն Արզումանյան)` պատանի երաժիշտ-կատարողների «Նոր անուններ» միջազգային փառատոնի շրջանակում: 2016-ին կատարել է Բախի Կրկնակի կոնցերտը ֆիլհարմոնիկի հետ` Էդուարդ Թոփչյանի ղեկավարությամբ:
2017-ին, գերմանացի հայտնի թավջութակահար Յան Ֆոգլերի հրավերով, Սոֆյան մասնակցել է Մորիսբուրգի երաժշտական փառատոնին` արժանանալով գլխավոր մրցանակի՝ «20-րդ դարի կոմպոզիտորի ստեղծագործության կատարում» անվանակարգում: ՍՈՖՅԱ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ «Իրատեսի» հյուրն է:

-Սոֆյա, ի՞նչ կասեք համերգի մասին: Ինչո՞վ էր առանձնահատուկ այն Ձեզ համար:
-Էդվարդ Միրզոյանի «Ինտրոդուկցիա և անընդհատ շարժում» ստեղծագործությունը նվիրված է պապիկիս` ջութակահար Հակոբ Վարդանյանին: Պապիկս և Էդվարդ Միրզոյանն ընկերներ են եղել և, կարելի է ասել, այս ստեղծագործությունը միասին են գրել, սկզբում գրվել է «Անընդհատ շարժումը», դա եղել է առանձին ստեղծագործություն, հետո որոշել են գրել առաջին մասը` «Ինտրոդուկցիան»: Ինձ համար առանձնահատուկ է այս ստեղծագործությունը, քանի որ պարզ երևում է պապիկիս ձեռագիրը թե՛ նոտաների բովանդակության առումով, թե՛ դրամատիզմի: Ամեն նոտայի մեջ մի մեծ գաղափար կա, ես մեծ հաճույքով եմ դա կատարում:
-Սովորել եք Չայկովսկու անվան երաժշտական դպրոցում, 2017-ից ուսանում եք Գերմանիայում (Detmold Musik Hochschule), մասնակցել եք մեծ թվով վարպետության դասերի. շա՞տ են տարբեր մեր և արտասահմանյան դպրոցները: Ի՞նչ են տալիս երաժշտին ուսումը արտերկրում, դրսի փորձը, առհասարակ:
-Ինձ համար կարևոր է ստանալ այն գիտելիքները, որ ցավոք այստեղ արդեն չկան: Խորհրդային շրջանում մենք շատ լավ դպրոց ենք ունեցել, հիմա քիչ բան է մնացել դրանից: Արտասահմանում դեռ շարունակում են այդ դպրոցի ավանդույթները: Դա է պատճառը, որ նախընտրում եմ ուսումս շարունակել արտերկրում:
-Ինչպիսի՞ն է երաժշտի աշխատանքային առօրյան, որքա՞ն եռանդ, ժամանակ, աշխատանք է պահանջվում հանդիսատեսին այն արդյունքը տալու համար, որ տեսնում ենք բեմում:
-Այդքան էական չէ՝ 24 ժամ ես պարապում, թե 100 ժամ: Իհարկե, շատ աշխատելը ցանկալի է, բայց ավելի կարևոր է գլխով պարապելը՝ լիովին ընկղմվելով նյութի մեջ:
-Երաժշտի համար առաջնային է լավ տեխնիկա՞ն:
-Տեխնիկան առաջին տեղում է, բայց հետո արդեն հանդիսատեսին գրավում է այն, ինչ փոխանցում ես քո երաժշտությամբ: Կարևոր է, որ ասելիքդ հասնի հանդիսատեսին:
-Համերգացանկը խոսու՞մ է երաժշտի մասին:
-Բնականաբար, կատարում ես այն, ինչ հոգեհարազատ է: Նախընտրած ստեղծագործությունը խոսում է երաժշտի հոգեվիճակի մասին, խառնվածքի, տեսակի:
-Կապ ունի՞, թե տվյալ երաժշտությունը կատարելիս երաժիշտն ինչ հոգեվիճակում է: Տրամադրությունը, բեմը, հանդիսատեսը ի՞նչ ազդեցություն ունեն երաժշտի վրա:
-Կապ չունի՝ ինչ հոգեվիճակում է երաժիշտը, նա պետք է միշտ առավելագույնս լավ ներկայանա, կապ չունի, թե ով է հանդիսատեսը՝ հարևանը, ընկերը, բեմը մեծ է, թե փոքր: Ավելին, կարող եմ ասել, որ երբ քիչ մարդ է լինում դահլիճում, պատասխանատվությունն ավելի մեծանում է, մանավանդ եթե ճանաչում ես այդ մարդկանց, չէ՞ որ դու առանձնահատուկ վերաբերմունք ունես ամեն մեկի նկատմամբ և ուզում ես հնարավորինս գոհացնել նրանց:
-Օտարերկրյա գործընկերներիդ հետ շփման ժամանակ նկատե՞լ ես՝ հայկական երաժշտությանը ծանո՞թ են, թե՞ հայտնություն է նրանց համար:
-Հիմնականում ծանոթ են Արամ Խաչատրյանի երաժշտությանը, Միրզոյանի, Բաբաջանյանի և մյուս կոմպոզիտորների մասին գրեթե չգիտեն:
-Իսկ հայ երաժշտարվեստին առնչվելիս ինչպե՞ս են արձագանքում:
-Հոգին, էներգիան, որ կա հայկական երաժշտության մեջ, անծանոթ է, տարբերվող, կարող եմ ասել, որ հիացմունքի է արժանանում:
-Հիացնում է, բայց տեղ չի գտնում օտարերկրյա երաժիշտների համերգացանկում, շարունակում է մնալ քիչ ճանաչելի: Ի՞նչն է պատճառը, մտածե՞լ եք այդ մասին:
-Մտածել եմ, հավանաբար, պետք է շատ ներկայացվի, շատ պրոպագանդվի:
-Ելույթներ եք ունեցել Երևանյան միջազգային երաժշտական փառատոնի կամերային երաժշտության համերգներում: Ի՞նչ կասեք Երևանյան երաժշտական փառատոնի մասին, հանդիսատեսի շրջանում կա՞ հետաքրքրություն:
-Երևանյան երաժշտական փառատոնը մեծ հետաքրքրություն է առաջացնում, հատկապես կոնսերվատորիայի ուսանողներն ակտիվորեն հաճախում են, ունկնդրում, քանի որ այդ փառատոնը համերգների միջոցով դասական երաժշտությանն առնչվելու յուրահատուկ հարթակ է:
-Սոֆյա, ավելի բարդ է որպես մենակատա՞ր հանդես գալը, թե՞ անսամբլի հետ:
-Երկու դեպքում էլ սովորելու շատ բան կա: Երբ մենակատար ես, ինքդ քեզ ես լսում, քեզ վրա աշխատում: Անսամբլայինը ավելի բարդ է, աշխատում ես ուրիշների հետ՝ ուրիշներին լսելով: Միասնական աշխատանք է: Պիտի կարողանաս համաձայնության գալ՝ ոչ միայն քո կարծիքը ասել, այլև լսել դիմացինին:
-Ի՞նչ կասեք ծրագրերի մասին:
-Նպատակ ունեմ հնարավորինս շատ ելույթներ ունենալու, մրցույթների մասնակցելու: Առայժմ այսքանը:


Զրուցեց Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ

Լուսանկարներ

. .
Դիտվել է՝ 3207

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ