ԵՄ արտաքին և անվտանգության քաղաքականության գերագույն ներկայացուցիչ Ժոզեպ Բորելը կոչ է արել թուլացնել Իսրայելի և Իրանի միջև հակամարտության լարվածությունը՝ հրեական պետությանը Իսլամական Հանրապետության հարվածից հետո: «Մենք կանգնած ենք անդունդի եզրին և պետք է հեռանանք այդտեղից։ Մենք պետք է սեղմենք արգելակները և միացնենք հետընթաց շարժումը»,- ասել է ԵՄ բարձրաստիճան դիվանագետը։                
 

Ռուսաստանն անմեղ գառնուկ չէ, բայց պետք չէ քավության նոխազ դարձնել

Ռուսաստանն անմեղ գառնուկ չէ, բայց պետք չէ քավության նոխազ դարձնել
05.04.2018 | 10:26

Արևմուտքի երկրները իրենց պահում են պարանոիկների պես, երբ հավատում են, որ Ռուսաստանն է իրենց ներկա քաղաքական մեծ դժբախտությունների ակունքում, իրականում Ռուսաստանը միայն ցավոտ տեղերն է սեղմում` Le Figaro-ում գրում է Ռենո Ժիրարը: Եթե այսօր ԵՄ-ում ամեն ինչ հրաշալի չէ, պատճառը «չար» ռուսները չեն: Մեղավորը եվրոպացիներն են:

Ասում են, որ Դոնալդ Թրամփի Սպիտակ տուն մտնելու մեղավորը նույնպես Պուտինի Ռուսաստանն է: Բայց իրերն ու երևույթները պետք է տեսնել` ինչպես կան. Թրամփի մասնագիտական վերելքը, փառքը, քաղաքական թռիչքը բացառապես ամերիկյան երևույթներ են: Նրա հանրաճանաչության փաստը հանրապետական ընտրախավի շրջանում ընդհանուր ոչինչ չունի Մոսկվայի հետ: Ռուսաստանն անմեղ գառնուկ չէ, բայց պետք չէ քավության նոխազ դարձնել: Ռուսաստանը Արևմուտքի վրա ազդեցության ռազմավարությունը զարգացնում է այնպես, ինչպես Արևմուտքը միշտ վարվել է Արևելքի հետ: Դա ակնհայտ է: Թույլ տնտեսություն ունենալով, շատ ավելի նվազ, քան ԽՍՀՄ-ի ժամանակներում, Ռուսաստանը փորձում է պահպանել աշխարհում իր տեղը բոլոր միջոցներով, որ ունի` միջուկային զենք, զորքերը արտասահմանում օգտագործելու կարողություն, կիբեռազդեցություն տեղեկատվական զենքի օգտագործմամբ: Գլոբալացման ու մոլորակային մասշտաբով սոցցանցերի դարաշրջանում բարդ է խուսափել մեկ հասարակության մյուսի վրա ազդելու ճակատամարտերից: Ռուսաստանի պես «դեմոկրատուրայի» նկատմամբ պետք է պահպանել խելամտությունը: Ռուսաստանը հեռու է կատարելությունից, բայց պետք չէ նրան հրել Չինաստանի գիրկը և պետք է օգնել միանալ «եվրոպական ընդհանուր տանը» (ինչպես Գորբաչովն էր ասում): Հրաման տվե՞լ է Կրեմլը վերացնել նախկին հետախույզին, որ հանուն փողի ծախել է տասնյակ ընկերների, դա ցուցադրական դարձնելու մտադրությամբ: Լիովին հնարավոր է: Կոռուպցիան Ռուսաստանում հասել է այն մակարդակի, որ ցարը կարող էր ցանկանալ հստակ մեսիջ ուղարկել` դավաճաններին ամենադաժան պատիժ է սպասում, որտեղ էլ լինեն: Բայց այդ միջադեպը պետք է մնար հատուկ ծառայությունների մակարդակում: Ցավալի է, որ վերածվեց երկարատև դիվանագիտական ճգնաժամի:

Արևմուտքի երկրների ու Ռուսաստանի չդադարող խաչաձև հարձակումները վտանգավոր են պարանոյայի մռայլ դրոշի տակ: Պուտինը պարանոիկ է, երբ պնդում է, որ Արևմուտքը դիտմամբ գունավոր հեղափոխություններ է նախապատրաստում խորհրդային նախկին պետություններում: Այդ հեղափոխությունները տարերային են սկսվում: Որ արևմտյան քաղաքական կառույցները աջակցության են գալիս, այլ պատմություն է: Արևմուտքի երկրները պարանոիկ են, երբ հավատում են, որ Ռուսաստանն է իրենց այսօրվա դժբախտությունների աղբյուրը: Այդ երկկողմանի պարանոյան վերացնելը Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնի պատմական առաքելությունն է, և Մակրոնը այդ առաքելությունը պետք է կատարի իր երկու կարևորագույն այցերով` ապրիլին Վաշինգտոն, մայիսին` Սանկտ Պետերբուրգ:
Le Figaro


Հ.Գ. Կկատարի՞ Մակրոնն իր առաքելությունը: Ընդհանրապես` ունի՞ նման խնդիր, մեծ հարց է: Պարանոյան երկկողմանի է ու հաջողությամբ խորանում է: Սկրիպալները պատրվակ էին, որ Արևմուտքը Պուտինին պատասխաներ բոլոր վիրավորանքների համար` կուտակելով նոր վիրավորանքների ռեսուրս, որ Պուտինն իր պարտքն է համարելու հասցնել Արևմուտքին: Նրա հայելային պատասխանը դիվանագետների արտաքսումներին ընդամենը մակերեսային մասն է, իրական պատասխանը Պուտինը տալիս է ոչ համարժեք` հարվածելով անսպասելի ու ցավոտ կետում: Որպեսզի Մակրոնը կարողանա պարանոյան վերացնելու քայլեր անել, հարաբերությունները նոր էջից սկսել է պետք: Դա բարդ է ու ոչ միշտ հնարավոր: Վստահության վերականգնումը պետք է լինի համակողմանի ցանկություն:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1874

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ