Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Չէի ուզենա, որ ժողովուրդն իրեն մի պտղունց անգամ հիասթափված ու խաբված զգար»

«Չէի ուզենա, որ ժողովուրդն իրեն մի պտղունց անգամ հիասթափված ու խաբված զգար»
02.05.2018 | 16:46

Արցախցի գրող ԴԱՎԻԹ ՇԻՐԻՆՅԱՆԻ հետ զրուցել ենք երկրում ծավալված ժողովրդական շարժման, Արցախի արձագանքի, մեր երիտասարդների ներուժի, սպասելիքների ու մտահոգությունների մասին:

-Դավիթ, վերջին անգամ զրուցել ենք ապրիլյան դեպքերի ժամանակ: Ի՞նչ է փոխվել այս ամողջ ժամանակահատվածում: Ավելի զգո՞ն ենք դարձել: Ավելի ամրապնդե՞լ ենք մեր դիրքերը սահմանում և առհասարակ:
-«Ապրիլյան դեպքեր» ձևակերպումը դուրս եկավ, թե չէ «ապրիլյան պատերազմը» մի քիչ շինծու է: Էդ ե՞րբ է «նախորդ» պատերազմն ավարտվել, որ... Երևի ավելի զգոն ենք դարձել, որովհետև մի պահ հաղթանակածի կեցվածք էինք ընդունել և անտեսել ապրիլյանի հավանականությունը: Գուցե պարզապես այդպես էինք ուզում, հոգնել էինք: Հիմա, ես կասեի, ոչ թե ամրապնդել, այլ վերանայել ենք մեր դիրքերը, որն էլ իր հերթին բերել է ամրապնդման:
-Ապրիլյան դեպքերն ապացուցեցին, որ մենք հրաշալի երիտասարդություն ունենք: Հայաստանում ծավալված ժողովրդական շարժումը նու՞յնպես խոսում է մի նոր, մի ուրիշ սերնդի մասին:
-Այո՛: Ապրիլյանում էլ հենց նրանք հաղթեցին, հիմա էլ: Սրանք իրար և՛ նման են, և՛ տարբեր: Այս հաղթանակում պարտվողներ չկային և չպետք է լինեին: Սա, հասարակության լայն շերտերի համար առավել հասկանալի որակումով, անարյուն հեղափոխություն էր, անարյուն, բառիս ամենաուղղակի իմաստով, որն իրականացվեց հստակ սցենարով, ի վերուստ չափված-ձևված, ուղղակի մի փոքր էլ ինքնահղկված ու ինքնադրսևորված, և անհատի ունեցած դերակատարումն այստեղ չգնահատելը արդարացի չէր լիներ:
-Ի՞նչ արձագանք գտան վերջին իրադարձությունները Արցախում: Ի՞նչ է ասում պաշտոնական լրահոսը, ի՞նչ է ասում Արցախի ժողովուրդը:
-Արցախում մարդուն բնորոշ մի իրավիճակ է, երբ նա, առանց լուրջ հիմնավորումների, տագնապի մեջ է և իրեն զգում է վտանգված: Այսպիսի իրավիճակում մենք հայտնվել ենք տևական սպառնալիքի հարատև ուղեկցումից: Մենք վախենում ենք կորուստներից, առավել ևս՝ հոգեբանական կորուստներից: Մենք մեզ հեռու ենք պահում կամ փորձում ենք հեռու պահել առանձնահատուկ իրադարձություններից ու իրավիճակներից, թերևս, առնվազն այն պարզ պատճառով, որ մենք, գրեթե մեկ դար, այդպիսի իրադարձությունների ու իրավիճակների կիզակետում ենք, և այդ տագնապից ազատվելը մեզ դեռ չի հաջողվում: Այն, ինչ եղել է երեկ, կարող է լինել նաև վաղը, և հակառակը ենթադրելու համար ուղղակի ապացույցներ չկան: Պաշտոնական լրահոսն ու պաշտոնյաների մեծ մասը ավելի զուսպ էին, չափից ավելի զուսպ:
-Տագնապը մի՞թե հիմնավորված չէ: Թշնամին, օգտվելով մեր երկրում տիրող իրավիճակից, կարող է ռազմական գոծողություններ սանձազերծել:
-Թշնամին չէր կարող, այս իրավիճակն այնքան էլ նպաստավոր չէ թշնամու համար, այլ ճիշտ հակառակը: Այս համախմբման արդյունքում թշնամու անվերադարձ պարտությունն անխուսափելի կլիներ: Արցախում, սակայն, բոլորն իմ կարծիքին չեն, և վերոնշյալ տագնապը, թերևս, կա:
-Առհասարակ, հայաստանյան իրականությունը, խնդիրներն ու ձեռքբերումները որքանո՞վ են առնչվում ու որքանո՞վ չեն առնչվում Արցախին:
-Ես չեմ կարող և չեմ ուզում տարանջատել` հայաստանյան ու արցախյան: Պաշտոնական Արցախը միջազգային հանրության համար է, ոչ մեզ համար:
-Ինչո՞վ է բացառիկ այս շարժումը կամ հեղափոխությունը, եթե կարելի է այդպես ձևակերպել:
-Այս շարժումը շատերին զարմացրեց և աշխարհում բարձրացրեց մեզ ճանաչելու նշաձողը: Ժողովուրդը մեկ անձի դեմ չէ և ոչ էլ մեկ անձի կողմ, այլ դեմ է լճացած անորոշությանը և կողմ՝ իր իսկ կերտած հավանական որոշյալի: Վստա՞հ է ժողովուրդը լուսավոր ապագայի հանդեպ՝ ո՛չ, չեմ կարծում, բայց վստահ է, որ իր քայլը վատթարագույնը չէ, այլ, գոնե, վատթարագույնից դեպի լուսավորը:
-Ըստ Ձեզ՝ փոփոխություններն ինչի՞ց պետք է սկսել:
-Ամեն ինչից, առավել արմատական՝ մշակույթից, կրթությունից:
-Ի՞նչն է մտահոգում, վախեցնում:
-Գիտեմ, հրաշքներ չեն լինի, ձեռքբերում՝ արդեն կա: Չէի ուզենա, որ ժողովուրդն իրեն մի պտղունց անգամ հիասթափված ու խաբված զգար: Ժողովուրդը, ոչ թե մի քանի անհատներ:
-Գործարար Ռուբեն Վարդանյանն ասել է, որ եթե հանկարծ էյֆորիան կրկին հիասթափության վերածվի, դա կհանգեցնի նրան, որ Հայաստանը կլքեն բոլոր երիտասարդները, դա Հայաստանի վերջը կնշանակի։ Մտածե՞լ եք այդ մասին՝ նոր հիասթափության, նորից խաբվելու:
-Սա մեր հայրենիքն է` ազգանվան պես, ազգանունից վեր: Իրադարձությունների շրջուն արդյունքում (Աստված մի արասցե) նոր պայքար կսկսվի, ոչ ոք էլ չի լքի հայրենիքը: Վստահ եմ:
-Սփյուռքի հայերը հայտարարություն են տարածել, ասելով, որ շատերը կվերադառնան Հայաստան, եթե ժողովրդական շարժումը հաղթի:
-Սփյուռքը սփյուռք էլ կմնա, իր լավով ու վատով: Մենք էլ առանց սփյուռքի մի տեսակ կատարյալ չենք: Մեծ հաշվով վերադարձ չեմ ակնկալում, թեև շատ կուզենայի:
-Այնուհանդերձ, կարծում եք արտագաղթը կնվազի՞:
-Հուսանք, արտագաղթը կնվազի: Հուսանք, բայց դրա համար հուսալը քիչ է:


Զրուցեց Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԸ

Դիտվել է՝ 4142

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ