Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:                
 

Բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությու՞ն

Բուրժուադեմոկրատական հեղափոխությու՞ն
04.05.2018 | 00:51

Երկիրը տևական ու ծանր վիբրացիաների մեջ պահող հարցադրումն ստացավ իր վերջնական լուծումը: Այո, թույլ տամ աներկբա պնդել` Նիկոլը մայիսի ութին կդառնա վարչապետ: Փորձենք արձանագրել կողմերի արածներն ու անելիքները:


ա) Այո. Նիկոլը հաղթեց: Հաղթանակը բազմաթիվ տերեր է ունենում, պարտությունն է որբ: Սա ասված է հենց այս դեպքի համար: Նիկոլն այս փուլում խաղաց անչափ գրագետ. ինչպե՞ս կկարողանա անցնել սպասվող փշոտ ճամփան, «բայղուշություն» չանենք, սակայն մի քանի դիտարկում կատարենք:
Նիկոլը հաղթեց, այսպես ասած, Սերժ Սարգսյանին ու ՀՀԿ-ին, որովհետև վերջիններիս հարցում համաձայնություն կար` հասարակության, քաղաքական ուժերի, աշխարհաքաղաքական կենտրոնների միջև:
Նիկոլը պարտվեց, որովհետև հաղթանակի վերջում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նման կանգնեց ԲՀԿ-ի ու նրա ղեկավարի կողքին` ոչնչացնելով թավշյա հեղափոխության, գաղափարական պայքարի, արդարության ու մնացած ամեն ինչի մասին պատկերացումները:
Չմոռանանք նաև, որ նույն Ծառուկյանը «հինգ րոպե առաջ» էր եկել Ռուսաստանից, ասել է` Նիկոլը աշխարհաքաղաքական կենտրոնների միջև առկա լուրջ դիլեմայի առջև է կանգնած նաև, ինչը ոչ այսօր, բայց վաղը հաստատ «ձայն է տալու»: Այս փուլի համար չերկնչենք ասել` Նիկոլի հարցում ևս աշխարհաքաղաքական կենտրոնների միջև համաձայնություն կա: Կարծում ենք` դա ևս ի սկզբանե մոդելավորված է եղել: Ճիշտ է, ինչ-որ մի պահի Ռուսաստանը փորձեց խաղալ Կարեն Կարապետյանի միջոցով, սակայն ԱՄՆ-ն ասաց` «нельзя Россия»:


Չընկնենք «բայղուշության» գիրկը, հավատանք Նիկոլին ու նրա կողմնակիցներին, որ այս «թավշյա» հեղափոխությունը աշխարհաքաղաքական ոչ մի կենտրոնի հետ կապված չէր և ներքին «արտադրության» էր, ներքին արտադրության արդյունքում էլ Նիկոլն ու ԲՀԿ օլիգարխը միավորվեցին, նրանց հաղթական շքերթին միացավ նաև վայրկյանների ընթացքում ինքնամոռացաբար կոալիցիայից ճողոպրած ՀՅԴ-ն, բայց դա այս պահին էական չէ, զի հաղթողներին չեն դատում, նրանց եղջյուրներից վեր են բարձրացնում` «վաղը ոտքերի տակ վար նետելու համար». սա ես չէ, դասականն է ասում:
ՈՒ նաև պետք չէ ասել՝ իսկ հնարավո՞ր է, որ մի վեց ամիս հետո էլ պարզվի՝ Բակո Սահակյանն է Արցախում խանգարում թավշյա հեղափոխությանը, և այնտեղ ևս «բուրժուադեմոկրատական» հեղափոխություն պետք է անել: Ով` ինչպես: Զի Ղարաբաղի հարցը «չի կարելի շահարկել», մանավանդ այս փուլում, երբ բոլորի դռնով մայիսն է անցնում, և կարելի է չնկատել սահմանին կուտակված ադրբեջանական լուրջ ուժերն ու տեխնիկան:


բ) Իշխանություններ, ՀՀԿ: Սիրուն հեռացան: Ընդհանրապես, թե՛ Նիկոլին, թե՛ Սերժ Սարգսյանին արժանին պետք է մատուցել: Նրանք միմյանց խիստ քաղաքակրթորեն հրաժեշտ տվեցին. ճյուղ չջարդվեց, ծաղիկ չտրորվեց: Իհարկե, ՀՀԿ-ն լրջորեն մտածելու, վերանայելու, ապաշխարելու բաներ ունի, բայց շատ ավելի արժանապատիվ հեռացավ, քան եկողները «մոտեցան»:
Արձանագրենք նաև՝ ուղղակի գարշելի էր այն ամենը, ինչ արվեց վերջին օրը «թավշիստների» կողմից` սոցցանցերում դրսևորած դեգրադացիոն ¥չասենք` այլասերվածության, չմարդության, դիվայնության) դրսևորումներով, ինչն այնուհետ հորդեց նաև փողոցում` շրջափակելով ՀՀԿ-ականների, այդ թվում՝ կին պատգամավորների տները, սև ժապավեններ կապելով իրենց իսկ պայքարի խորհրդանիշ դարձած փողոցների վրա:
Եվ քանի որ ՀՀԿ-ականների արածներն իրենց հետ դարձան, նորօրյա «երջանիկների» արածներն էլ իրենց են դառնալու` ըստ Աստվածաշնչի: Սա չմոռանանք:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2747

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ