Մայրաքաղաքը մի՞թե «պոլիգոն» է

«Պոլիգոնը» արտաբերեց նորընծա վարչապետ Կարեն Կարապետյանը, երբ օրը ցերեկով մայրաքաղաքի կենտրոնում ոմն Գենիկ, որը Երևանի թիվ 1 տպարանի սեփականատերն էր, պայթեցրեց տպարանի մասնաշենքերից մեկը: Վարչապետը խիստ բարկացավ և հրահանգեց նման պայթեցումներ Երևանում այլևս թույլ չտալ: «Երևանը պոլիգոն չէ»,- ասաց նա:
Երևանը, այո, պոլիգոն չէ, բայց պարզվում է, որ մայրաքաղաքը մրցարշավարան է, ուր 24 ժամ մարզվում են սուր զգացողությունների սիրահար մրցարշավորդները, մոտոցիկլետները հեծած և մեքենաները սանձած: Որ ի՞նչ: Եվ հանուն ինչի՞:

Մարզվում են մայրաքաղաքի պողոտաներում, փողոցներում նաև, բնականաբար, հրապարակներում: Մարզվում են, կուտակելով հակահասարակական կրքեր, որոնք հենց մարզումների ընթացքում սիրով «նվիրաբերում» են մեզ, մեր քաղաքին, նրա բնությանն ու կենդանական աշխարհին: Սանձարձակ արշավորդները նպատակաուղղված են դժոխային աղմուկով ապականում շրջակա միջավայրը: Սրանք աշխատու՞մ են: Հազիվ թե: Սրանք զվարճանու՞մ են: Դժվար թե: Որովհետև աշխատանք չի կարելի համարել քաղաքի ահեղաձայն հերկումը՝ 24 ժամ անընդմեջ: Միաժամանակ այս արշավները զվարճանքի սյուրռեալիստական ձև դժվար է համարել, զվարճանալ անհնար է օրնիբուն և ամենուր, գարնանն ու ամռանը, աշնանն ու ձմռանը, լուսաբացից առաջ և մայրամուտից հետո: Բարի, գերազատական բարքերի դրսևորում է վերոնշյալը, ինչ-որ մեկը (կամ ոմանք) ծանրակշիռ միջոցներ են ծախսում, մրցարշավային մեքենաներ և մոտոցիկլետներ են ձեռք բերում, դրանցով զինում են տկարամիտների վերոնշյալ լեգեոնը և նշյալ ոհմակը բաց են թողնում քաղաքի վրա: Նաև քաղաքացիների վրա: Որ ի՞նչ: Եվ հանուն ինչի՞:

Ահա այս հարցերի պատասխանն ենք սպասում Երևանի քաղաքապետարանի ավագանուց: Ամենաիրական և քաղաքակիրթ պատասխանը, իհարկե, դժոխային այս մրցարշավների կանխարգելումն է՝ վերջիններիս գործունեության կասեցմամբ: Սակայն կա այլընտրանք, և դա ներկայացնում ենք հարգարժան ավագանու և քաղաքապետի ուշադրությանը՝ մրցարշավային մեքենաների և մոտոցիկլետների վրա տեղադրել համապատասխան խլացուցիչներ:
Սպասենք և հուսանք:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»
• Զարթնի՛ր, Լաո (ուղերձներ Ժամանակավոր կառավարությանը)
• «Պապլավոկ․13-րդ սեղան»

Մեկնաբանություններ