Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:                
 

«...Իսկ այսօր բոլորս ենք որոշում, թե որ նախարարությունում ով լինի նախարար»

«...Իսկ այսօր բոլորս ենք որոշում, թե որ նախարարությունում ով լինի նախարար»
17.05.2018 | 18:54

ՀԵՂԻՆԱԿԸ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴՆ Է

Ինչ կարծիք ունեն մեր երկրում տեղի ունեցող փոփոխությունների մասին տարբեր ոլորտների երիտասարդ ներկայացուցիչները: Արձակագիր ՍԱՐԳԻՍ ՀՈՎՍԵՓՅԱՆԸ, խոսելով իր մտավախությունների ու ակնկալիքների մասին, ասաց, որ մտավախությունները հիմնականում կապված են նախկին համակարգի դիմադրության, հնարավոր սաբոտաժի և ՀՀԿ խորհրդարանական մեծամասնության կողմից արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները խափանելու հետ, իսկ ակնկալիքները չափավոր են, առնվազն այս փուլում, երբ կառավարությունը ժամանակավոր է, և դեռ ամբողջական իշխանափոխություն չի եղել:
-Ասում են՝ էյֆորիայից հիասթափություն մեկ քայլ է:
-Այո, եթե ինքդ գիտակցված կերպով դուրս չգաս միանգամայն բնական էյֆորիայից ու չսկսես սառը գլխով վերլուծել ստեղծված իրավիճակը, հիասթափությունն անխուսափելի է:
-Այն, որ ազգովին հետևում ենք երկրում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձության, վերլուծում, գնահատում կամ քննադատում՝ լա՞վ է, թե՞ մի քիչ շատ է:
-Ստեղծված աննախադեպ իրավիճակում նորմալ է, նույնիսկ անհրաժեշտ է ու գովելի, քանի որ ժողովուրդն առաջին անգամ հնարավորություն է ստացել վերլուծելու, գնահատելու կամ քննադատելու բաներ, որոնց հեղինակն ինքն է, որի հնարավորությունից տարիներ շարունակ զրկված է եղել: Կարծում եմ՝ աստիճանաբար կրքերը կհանդարտվեն, ու ավելի հանգիստ փուլի մեջ կմտնենք, եթե, իհարկե, անկանխատեսելի սրացումներ չլինեն:
-Իսկ գրական դաշտում, գրահրատարակչական ոլորտում փոփոխությունների կարիք կա՞:
-Փոփոխությունների կարիք կա ամենուր, առանց բացառության:
-Ձեզ հետաքրքրու՞մ է` ո՞վ է մշակույթի նախարարը: Մանավանդ, երբ հարց է բարձրացվում՝ պե՞տք է մեզ այդ կառույցը, թե՞ ոչ:
-Անկեղծ ասած չի հետաքրքրում, քանի որ ինչպես նշեցիք, ես նույնպես խիստ կասկածներ ունեմ այդ կառույցի պիտանության առնչությամբ: Կարծում եմ՝ նախարարության փոխարեն պետք էլ լինեն հիմնադրամներ կամ ավելի ճկուն, քիչ ծախսատար այլ կառույցներ:

ԱՌԱՋՆԱՀԵՐԹ ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈՒՆ ԴԱՐՁՆԵԼ ՊՐՈՖԵՍԻՈՆԱԼԻԶՄԻՆ


ՀԳԱԱ էկոկենտրոնի սննդի շղթայի ռիսկերի գնահատման կենտրոնի ղեկավար, սննդագիտության դոկտոր ԴԱՎԻԹ ՊԻՊՈՅԱՆՆ ասաց, որ ապրիլից Հայաստանում չէ, և բավարար չափով տեղյակ չէ վերջին շրջանի իրադարձություններին:
-Բայց կարող եմ միայն մի բան ասել՝ տա Աստված, որ ամեն ինչ լավ լինի: Ժամանակը ցույց կտա: Խնդրում եմ բոլորին առաջնահերթ ուշադրություն դարձնել պրոֆեսիոնալիզմին,- խորհուրդ տվեց սննդագետը:
-Ձեր ոլորտում բարեփոխումներ կլինե՞ն: Ի՞նչ սպասելիքներ ունեք:
-Սովորաբար, սպասելիքներ ու ակնկալիքներ ինձնից եմ ունենում։ Խոսք եմ տալիս՝ վերադառնալ Հայաստան նոր գաղափարներով, որոնք միանշանակ դրականորեն կազդեն ոլորտի զարգացման վրա։

ԲԵՐՔԸ ՔԱՂԵԼՈՒ ԺԱՄԱՆԱԿԸ


ՆԱՐԻՆԵ ՓԻԼՈՅԱՆ (Այնթապի Բյուզանդ Մարգարյանի անվան թիվ 2 միջնակարգ դպրոցի կենսաբանության ուսուցչուհի, «Բնասերներ» խմբի ղեկավար)
-Նարինե, այս օրերին տեսանք, որ, մի կողմից, քաղաքը աղտոտում էին, մյուս կողմից՝ մաքրության ակցիաներ անում: Սա խոսում է այն մասին, որ երկու տարբեր բևեռնե՞ր կան մեր հասարակության մեջ:
- Կարծում եմ՝ հասարակությունը չի կարող միաբևեռ լինել, խոսքն այն մասին է, թե որ բևեռն է առավել գերակշռող:Կարծում եմ՝ դրական տեղաշարժ ունենք:
-Բնապահպանության ոլորտում ի՞նչ փոփոխություններ կուզեիք տեսնել:
-Կցանկանայի, որ բոլորն անխտիր բնապահպանական աշխատանք կատարելու պարտավորվածություն ունենային, ինչը կլիներ վերահսկելի: Այս ոլորտում պետք է լինեն որակավորված անկախ փորձագետներ՝ լսելի, վճռական և անկաշառ խոսքով:
-ՈՒսուցանում ես երեխաներին. ինչպիսի՞ն են նրանք, ի՞նչ հայացքներ ունեն, որակական ի՞նչ հատկանիշներ:
- Երեխաներն այսօր արագ են զարգանում, շատ կարևոր են այն ազդակները որոնք տրվում են այդ ընթացքում: Նրանք յուրացնում և կիրառում են այն, ինչը տրվում է պարբերաբար և հետևողականորեն, օրինակ, եթե երեխային մեկ անգամ ասում ես՝ թուղթը մի գցիր գետնին, դա բավարար չէ իր ամբողջ կյանքի համար, դա անընդհատ պրոցես պետք է լինի, դա նման է սերմից աճող ծառի, չես կարող սերմը տնկել և հաջորդ օրն ակնկալել, որ բերք կքաղես, անընդհատ և ամենօրյա խնամքի շնորհիվ է, որ ծառը մի օր անուշ պտուղներ է տալիս, բայց մինչ այդ պահանջում է համբերատար խնամք:
-Հատկապես ի՞նչն է փոխվել մեր քաղաքում, մեր երկրում:
-Տրամադրությունն ու տրամադրվածությունը: Այս օրերին ովքեր դուրս էին գալիս փողոց, նաև կրթվում էին, այնտեղ մի շատ կարևոր արտահայտություն էին հնչեցնում՝ «Հայաստանի հպա՛րտ քաղաքացի», և կարծում եմ՝ դա տեղ հասավ, մինչ այդ մարդկանց մեջ ներդրվել էր այն գաղափարը, թե «ինքն ով է, որ ինչ-որ բան փոխի», իսկ այսօր բոլորս ենք որոշում, թե որ նախարարությունում ով լինի նախարար: Եթե ուշադրություն դարձնենք՝ սա ևս պարբերաբար կրկնելու արդյունք է: Եվ իհարկե, անկարելի է չտեսնել ինքնագնահատականի բարձրացումը, ինչը ևս շատ կարևոր գործոն է մեզ համար՝ որպես ազգի:
-Սիրո մասին ենք խոսում, բայց սոցցանցերում (և ոչ միայն) անհանդուրժողականության դրսևորումների ենք հանդիպում նաև:
-Կարծում եմ՝ սոցցանցերի քննարկումները լավ հնարավորություն են, որ քաղաքացին հասունանա և սովորի իր համոզմունքը հիմնավորել: Գուցե անփորձությունից այդ ընթացքում սխալներ թույլ տրվեն, բայց սա հղկման ճանապարհ է, մեկ-երկու նման դեպք, և անհատը կընտրի քաղաքակիրթ տարբերակը, իր կարծիքն առանց պարտադրանքի արտահայտելու ճանապարհը: Անկեղծ ասած, ինձ համար մինչ այժմ մեր հանդուրժողականությունն էր սարսափելի, իսկ հիմա պետք է կռիվ տանք իրար հասկանալու համար, ինչում ես որևէ վտանգավոր բան չեմ տեսնում, մենք ընդամենը հղկվում ենք:


Ճեպազրույցները՝ Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ

Դիտվել է՝ 4434

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ