Ի՞նչ է կատարվում Ստեփանակերտում

Հունիսի 1-ը չստացվեց Ստեփանակերտում, ավտոլվացման կետում` կենցաղային հողի վրա անվանված ծեծկռտուքը, որի տեսանյութը հայտնվել է համացանցում, քաղաքացիների ու այդ պահին ծառայության մեջ չգտնվող ԱԱԾ աշխատակիցների մասնակցությամբ, երեք օր շարունակվում էր հետևանքների մեջ: Վստահաբար` դա առաջին ծեծկռուքը չէ, ոչ էլ գուցե վերջինը: Բայց այս մեկը հանգեցրեց ցույցերի ու հրաժարականների պահանջի, խորհրդարանում հատուկ հանձնաժողովի ստեղծման, նախագահի հրավիրած խորհրդակցությունների, պետնախարարը հանդիպեց ցուցարարներին, իսկ կրքերը չեն հանդարտվում: Ուրեմն` կա ինչ-որ հիմնավոր պատճառ և ծեծկռտուքը դարձավ կայծ, որ բողոքի ալիք բարձրանա: Երեկ հայտարարություն էր արել ԼՂ ՊՆ-ն` շեշտելով` «առաջնագծից ոչ այնքան հեռու գտնվող թիկունքում տեղի ունեցող ցանկացած իրադարձություն, որն անգամ թեթևակիորեն կարող է սպառնալ ժողովրդի անվտանգությանը և անդրադառնալ սահմանային իրադրության վրա, Արցախի Հանրապետության պաշտպանության նախարարությունը խորին մտահոգություն է հայտնում այդ և դրան հետևած դեպքերի զարգացման վերաբերյալ»: ՊՆ-ն հորդորել էր «զերծ մնալ առանց այդ էլ արտաքին սպառնալիքների տակ գտնվող մեր երկրի ներքաղաքական իրավիճակն արհեստականորեն սրելու վտանգավոր քայլերից և հարցի հանգուցալուծումը դիտարկել բացառապես իրավական հարթությունում»:

Հայտարարությունը, խորհրդակցությունները, հանդիպումները, հորդորները, արդյունք չեն տալիս: Երեկ նաև ՀՀ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հարկ համարեց միջամտել, «Այն, ինչ տեղի ունեցավ Հայաստանում, մեղմ ասած, անթույլատրելի է Ղարաբաղում: Նկատի ունեմ բողոքի զանգվածային գործողությունները և ճնշումները ԼՂՀ իշխանությունների վրա: Պատերազմական վիճակում գտնվող պետության համար դրանք կարող են աղետալի հետևանքներ ունենալ: Փակագծերը չեմ ուզում բացել, հետևանքները, վստահաբար, պարզ են ցանկացած բանական մարդու համար»` գրում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Նա ևս գտնում է, որ զանգվածային բողոքի առիթ հանդիսացած միջադեպի մեղավորները խստագույնս պետք է պատժվեն և հիշեցնում, որ ԼՂՀ նախագահը ևս հստակ հավաստիացում է տվել: «Ուժային կառույցների` ԱԱԾ և Ոստիկանության ղեկավարների հրաժարականի պահանջի կատարումը ծանր հարված կլինի ԼՂՀ իշխանական համակարգին, ինչից չեն հապաղի օգտվել մեր հակառակորդները: ԼՂՀ ԱԱԾ-ն և Ոստիկանությունը Բանակից հետո Ղարաբաղի անվտանգության ապահովման կարևորագույն հաստատություններն են, որոնց չի կարելի ցնցումների ենթարկել»` հորդորում է առաջին նախագահը և ելք առաջարկում` անհրաժեշտ է մի երրորդ, չեզոք կողմի ակտիվ միջամտությունն ու հորդորը` Ղարաբաղի ներքաղաքական կայունությունը վերականգնելու և պետական մեքենայի անխափան գործունեությունն ապահովելու համար: Այդ կողմը դեռևս 1993-ից իրեն պաշտոնապես Լեռնային Ղարաբաղի անվտանգության երաշխավոր հայտարարած երկրի` Հայաստանի Հանրապետության ղեկավարն է` Նիկոլ Փաշինյանը: Նաև հիշեցնում, որ նման մի իրավիճակ Լեռնային Ղարաբաղում ստեղծվել էր 1993-ին, և ինքն ու Վազգեն Սարգսյանը ուղղաթիռով մեկնել են Ստեփանակերտ, ԼՂՀ ղեկավարների հետ լուրջ խորհրդակցությունների միջոցով արագ լուծել իշխանության ամրապնդման և երկրի կայունության ապահովման խնդիրը:

Թերևս միայն Նիկոլ Փաշինյանի վրա հույս չդնելով` Լևոն Տեր-Պետրոսյանը առաջարկում է, որ իրենց ազդեցությունը Ղարաբաղում օգտագործեն Ռոբերտ Քոչարյանը, Սերժ Սարգսյանը, Արկադի Ղուկասյանը և Սամվել Բաբայանը, նույնիսկ նրան անհապաղ ազատ արձակելու միջոցով: «Բոլոր հակասությունները մի կողմ դնելով` Բակո Սահակյանին մենակ չպետք է թողնել»` եզրափակում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը: Ի՞նչ է, ուրեմն, կատարվում Ղարաբաղում, որ նախկին ու ներկա իշխանության տոտալ զորահավաքի կարիք կա:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Իսկ ընդհանրապես` ինչու՞ «ինչ տեղի ունեցավ Հայաստանում, անթույլատրելի է Ղարաբաղում»: Երեկ Ստեփանակերտում նաև երկու հանրահավաք է եղել` Վերածննդի հրապարակում զորակցել են ուժային մարմինների ղեկավարներին, որոնց հրաժարականներն արդեն երկու օր է` պահանջում են ավտոկայանի մոտ Ազատամարտիկների փողոցը շրջափակած ցուցարարները: Մի կողմից ` սա չափազանց վտանգավոր է և կարող է պառակտել պատերազմական վիճակում գտնվող Արցախի հասարակությանը, մյուս կողմից, եթե Արցախում հասունացել են փոփոխություններ, եթե ոչ այս անգամ, մեկ այլ առիթով նորից բողոքի ալիք է բարձրանալու: Որ քաղաքացիների դեմ բռնություն գործադրած ԱԱԾ հատուկջոկատայինները պետք է պատասխանատվության ենթարկվեն, ոչ ոք չի առարկում, բայց մարդիկ կամ չեն հավատում, որ նրանք իրոք կպատժվեն, կամ` դժգոհությունները ավելի խորքային պատճառներ ունեն: Այդ դեպքում Նիկոլ Փաշինյանի միջամտությունը, որ առաջարկում է Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, կարող է հանդարտեցնել, բայց հարցի լուծում չէ: Մինչև 2020-ի ընտրությունները դեռ 2 տարի կա և Սահմանադրության փոփոխությունից հետո Բակո Սահակյանը կարող է նորից առաջադրվել:

Հիմա դեռ իրավիճակը առանձին դեպքի հետ է կապված, իսկ եթե ընդվզումը շարունակվի՞` թափ հավաքելով: Հայաստանն ու Արցախը քաղաքական ու տնտեսական նույն իրավիճակում են, նույն մթնոլորտում, այնտեղ ևս անհրաժեշտ են համակարգային փոփոխություններ: Պատերազմական իրավիճակը ու ադրբեջանական մշտական սպառնալիքը փաստացի այլևս չի կաշկանդում արցախցիներին ընդվզել իշխանության դեմ: Չի բացառվում, որ հրաժարականների պահանջը դառնա քաղաքական: Հայաստանի հեղափոխության շարունակումը Արցախում բացարձակապես նոր իրավիճակ է ստեղծելու, ու այդ դեպքում ոչ ոք չի կարող ասել` ինչ լուծում կստանա Արցախի հարցը:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ