«Աբովյան փողոցը դառնում է գրատների փողոց»

Ստանիսլավսկու անվան դրամատիկական թատրոնի շենքում իր դռներն է բացել «Զանգակ» գրատան «Աբովյան» մասնաճյուղը: Հասցեն՝ Աբովյան 7, լուծումները՝ ժամանակակից, վայրը՝ պատմական: Գրատան ստեղծման ընթացքում պահպանվել է շենքի պատմական ճարտարապետական դիմագիծը, բարեկարգվել ողջ դիմային հատվածը, կառուցվել թեքահարթակ: Մեր զրուցակիցը «Զանգակ» գրատների ցանցի «Աբովյան» մասնաճյուղի տնօրեն ԱՐՄԵՆ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆՆ է:

-Ինչու՞ հենց Ստանիսլավսկու անվան դրամատիկական թատրոնում բացվեց գրատունը:
-Իրականում սկզբունքային էր ոչ թե թատրոնի, այլ որևէ մշակութային շենքի ֆիզիկական հատվածը կենդանացնելը, վերականգնելը: Բացի այդ, մշակութային օջախում գրախանութ բացելը աշխարհում ընդունված փորձ է, թանգարաններում, թատրոններում, համերգասրահներում կան թեմատիկ գրատներ: Այս դեպքում, եթե թեմատիկ լիներ, կունենայինք փոքր գրախանութ: Աբովյան 7-ում կարելի է ձեռք բերել ամեն տեսակի գրականություն՝ հայերեն, անգլերեն, ռուսերեն:
-Ինչո՞վ է առանձնանում նորաբաց գրատունը:
-Իր տեսակով այն բոլորովին նոր երևույթ է Երևանում: Ոչ միայն վաճառակետ է, այլև մշակութային հետաքրքիր վայր՝ ժամանակակից ձևավորմամբ, միջոցառումների և ընթերցանության համար նախատեսված ընդարձակ տարածքներով: Գրատանը կարելի է զբոսնել, նստել, ընթերցել, թեյել, համակարգչով աշխատել:
-Ասում են՝ ամեն գիրք մի ապրանք է, ըստ այդմ, կարևոր է կադրերի ընտրությունը:
-Բյուրոկրատական տարբեր պատճառներով գրատան շինարարությունը ձգձգվեց մոտ մեկ տարի, այդ ընթացքում մենք ընտրել ենք աշխատակիցներ, գործընկերներ, որոնք զբաղվելու են խորհրդատվությամբ, ինչը շատ կարևոր է և՛ ընթերցողին օգնելու, և՛ գրքի պահանջարկը խթանելու հարցում:
-Գրքի բիզնեսից շահույթ կարելի՞ է ակնկալել, թե՞ ռիսկերը մեծ են:
-Ցանկացած գործող բիզնես պետք է շահույթ ակնկալի, հակառակ դեպքում ողջ աշխատանքը անիմաստ կդառնա: Մենք հակված ենք մտածելու, որ մոտենում են գրքի ժամանակները: Աշխարհում այդ տենդենցը կա, վերջին հինգ տարում տպագիր գրքի մոտ 20 տոկոս աճ է գրանցվել (էլեկտրոնային գիրքը հետընթաց է ապրում), և մենք էլ նոր ձևաչափով, նոր ոճով պետք է խթանենք այդ պահանջարկը:
-Նորաբաց գրատան մոտակայքում և հենց Աբովյան փողոցում էլի կան գրախանութներ, սա լա՞վ է, թե՞ վատ:
-Շատ է խոսվում այն մասին, որ գրատները մոտ են և կարող են միմյանց խանգարել, բայց, օրինակ, Սարյան փողոցում կողք կողքի գինետներ են: Մարդն ունի ընտրելու հնարավորություն: Այս դեպքում ընթերցողը մոտենում է քաղաքի այն հատվածին, որտեղ գրատները շատ են, և հավանականությունը մեծանում է, որ կգտնի իր նախընտրած գիրքը: Աբովյան փողոցը դառնում է գրատների փողոց, ինչը շատ հետաքրքիր ու աշխարհում ընդունված ձևաչափ է: Ավելին ասեմ՝ առաջարկ ենք ունեցել Աբովյան փողոցում գրքի փառատոներ կազմակերպելու:
-Նաև թատրոնի և գրականության կա՞պ կստեղծվի, գրասերները կհետաքրքրվեն ներկայացումներով, և հակառա՞կը:
-Իհարկե, արդեն իսկ ականատես ենք եղել՝ ինչպես ներկայացումների ժամանակ գրատունը լցվեց մարդկանցով: Նույն շարժն ու ոգևորությունն էր, հատկապես մանկական ներկայացումների ժամանակ երեխաները ծնողների հետ մտնում են գրախանութ, գրքեր նայում-ընտրում: Այս պահին մենք շատ մեծ պոտենցիալ ենք տեսնում գրատան ու թատրոնի համագործակցության:

Արմինե ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Պատմության վկաները
• Վերացող ծաղիկներ
• Ձեռք մեկնելու գաղափարը առաքելության վերածվեց
• «Մի նայեք, որ փոքր է մեր երկիրը, եթե արդուկով այս սարերը հարթեցնեք, Չինաստանից մեծ կլինի»
• «Բանկ օտոման» գործողությունը ժամանակին ցնցել էր ամբողջ Եվրոպան
• «Դրսից մեզ վրա կա­րող են ազ­դել միայն ներ­սի գոր­ծիք­նե­րով»
• «Ե­րե­սուն տա­րի ձգ­վեց մեր ան­կա­խու­թ­յան պատ­մու­թ­յու­նը, մենք շա­հե­ցի՞նք»
• Մշա­կույ­թը հեռ­վից հե­ռու պահ­պա­նե­լու հույ­սով
• Անի­մա­ցիան, աշ­խարհն ու մենք
• «Մեր տա­րածք­նե­րը փոք­րա­ցան, ո­րով­հետև այդ­պես էլ չհաս­կա­ցանք, որ պետք է խմենք մեր բա­ժա­կով»
• Արվեստի ուժը
• Նոր մա­տե­նա­շա­րը ներ­կայաց­նում է արևմտա­հայ և ս­փ­յուռք­յան գրող­նե­րի
• Բե­մը կեն­դա­նու­թ­յուն է ստա­նում ա­ռայժմ միայն մա­նուկ­նե­րի հա­մար
• «Գիրք սիրողների համար սա իսկական մկնդեղ է` հյութեղ ու անտանելի»
• Հա­մաշ­խար­հա­յին դա­սա­կան­նե­րի ստեղ­ծա­գոր­ծու­թ­յուն­նե­րը՝ դու­դու­կով
• «Բնակ­չու­թ­յու­նը պատ­րաստ չէ, բայց տար­վում են աշ­խա­տանք­ներ»
• Ամա­նո­րի գի­շե­րը դի­մա­վո­րե­լու են ե­կե­ղե­ցում
• «Ջա­զի մեջ զգաց­վում է ապ­րածդ ժա­մա­նա­կաշր­ջա­նը»
• «Ե­թե չլի­ներ Փե­լե­շ­յա­նը, կար­ծում եմ, դեռևս գտած չէի լի­նի կի­նո­յում իմ ու­ղին»
• «Հու­շար­ձան­ներն այդ տա­րածք­նե­րի պատ­կա­նե­լու­թ­յան անձ­նագ­րերն են»

Մեկնաբանություններ