Բարձր պարիսպների ու չնահանջող անվստահության մասին

Ինչքան էլ նոր իշխանություններն ամենատարբեր ամբիոններից հայտարարեն, թե Հայաստանում տեղի ունեցածը հեղափոխություն է, այդուհանդերձ, գոնե ըստ քաղաքագիտության տեսության, մեր երկրում սոսկ սահուն իշխանափոխություն է եղել:

Գնալով համոզվում ենք, որ թե՛ տնտեսական, թե՛ քաղաքական, թե՛ մշակութային ու, առհասարակ, բոլոր ոլորտներում իրավիճակը շարունակում է առաջ մղվել այն նույն ոգով, ինչ նախկինում էր: Ըստ ռուս հայտնի տնտեսագետ Ալեքսանդր Աուզանի՝ վերոնշյալ երևույթը հատուկ է հատկապես փակ հասարակություններին, երբ երկրի տնտեսական զարգացումն ուղիղ համեմատական է իշխանությունների ու հասարակության միջև առկա պարիսպներին:
Ծանոթ-բարեկամներին կարևորագույն պաշտոնների նշանակելու համար նախորդ իշխանություններին անընդհատ մեղադրող նոր իշխանություններն առաջնորդվում են նույն՝ «բա մեր ծանոթին չվստահենք, էլ ու՞մ վստահենք» մտածելակերպով: Հայաստանում անկախացումից ի վեր այս տրամաբանությունը փաստացիորեն չի նահանջում: Իշխանության եկող ուժն իր թիմակցից ու մտերիմից բացի մեկ ուրիշին չի ցանկանում վստահել՝ անկախ տվյալ մարդու փորձից, գիտելիքից ու կարողություններից: Անվստահությունը, փաստորեն, սոցիալական բնազդ ու քաղաքական մտածողություն է դարձել: Դրա ամենավառ ու ամենաանընդունելի դրսևորման ականատեսը եղանք Կապանի ընտրությունների ժամանակ, երբ իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության թեկնածուի պարտությունից հետո անձամբ վարչապետի պաշտոնակատար Նիկոլ Փաշինյանը տարակուսանք հայտնեց ընտրությունների ընթացքի առնչությամբ, ինչին էլ հաջորդեցին ՊԵԿ-ի իրականացրած ստուգումները նորընտիր քաղաքապետի եղբորը պատկանող ընկերությունում: Սա արդեն պետական ծառայության ոլորտում քաղաքական անվստահության դրսևորում է:
Վստահության ցուցիչներից են նաև պարիսպների առկայությունն ու դրանց բարձրությունը։ Որքան հաջողակ է չինովնիկը կամ քաղաքականության մեջ արմատներ գցած գործարարը ու որքան լավ է յուրացրել պետական միջոցներն ի շահ իրեն ծառայեցնելու «արհեստը», այնքան բարձր ու շքեղ է նրա առանձնատան պարիսպը: Հատկապես քաղաքամայր Երևանում բարձր պարիսպների պակաս չկա: Սկանդինավյան երկրներում, օրինակ, պարիսպներ չկան առհասարակ, քանի որ այդ երկրի հասարակությունը մերժում, ընդհուպ վիրավորական է համարում պարսպի գաղափարը: Պարիսպն ինքնին փակ լինելու, դիմացինին չվստահելու, ինքդ քեզ ապահովագրելու տրամաբանություն է ենթադրում, իսկ քանի դեռ վստահություն չկա, անիմաստ է խոսել արդարությունից:

Առավել վտանգավոր է հատկապես, երբ պարսպային մտածողությունը տեղափոխվում է վստահության դաշտ: Հայաստանի նախկին իշխանական էլիտաների ստեղծած այդ պարիսպները նորեկները չեն քանդում: Համադրելով բժշկական համալսարանում տեղի ունեցած միջադեպը, Կապանի քաղաքապետի ընտրությունները, պետական ավտոպարկի կրճատման և հասարակական տրանսպորտով աշխատանքի գնալու մասին այդպես էլ կյանքի չկոչված հայտարարությունները և այլն՝ արձանագրում ենք, որ նոր կառավարիչներն այժմ ավելի բարձր պարիսպներ կառուցելու հիմքեր են գցում:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում
• Լենա Նազարյանին գործուղեք Մառնեուլի
• Ինքնաթագադրված «թաղապետը»
• Դավիթ Տոնոյան՝ մեծ-մեծ «փրթողը»
• Փաշինյանի որևէ նշանակում ո՛չ հուզում, ո՛չ անհանգստացնում է ինձ
• Կոդ Բ-Դ-Խ, վարձով է տրվում 3 հարկանի գոմ Մոնումենտում
• Իշխանությունը Ջհանգիրյանին, աներկբայորեն, ԲԴԽ անդամ կընտրի
• Վիգեն Ստեփանյանի հոգեհանգստին իշխանությունից որևէ ներկայացուցիչ չէր եկել
• Գժվելու բան է՝ իշխանությանն ազգովին 2 օր է համոզում ենք, որ Շուշին հայկական է

Մեկնաբանություններ