«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 

Շնորհավոր ծնունդդ, պոետ

Շնորհավոր ծնունդդ, պոետ
21.12.2018 | 02:24

Սենեկա Կրտսերն ասում էր. «Նրանց մահը, ովքեր ստեղծում են անմահ գործեր, միշտ անժամանակ Է»։ Այդ անժամանակ մահով հավերժ ապրողներից մեկն էլ ՂՈՒԿԱՍ ՍԻՐՈՒՆՅԱՆՆ է: Բանաստեղծ, արձակագիր, մանկագիր, առակագիր… Թերևս, սկզբում պետք է նշեի նրա բարձրագույն կոչումը՝ հայրենասեր հայ մարդ:
Դեկտեմբերի 18-ին բանաստեղծի ծննդյան օրն էր, նա կդառնար, ներեցեք, դարձավ 69 տարեկան։ Դարձավ, որովհետև պոետները չեն մեռնում:
Ղուկաս Սիրունյանը ծնվել է 1949 թ. դեկտեմբերի 18-ին՝ ՈՒջանում…


«1915
Այս թվականը չեմ տեսել,
բայց նա է տեսնում ինձ
ամեն օր, ժամ ու վայրկյան
և երբ ասես, որտեղ պատահի,
անպատճառ պիտի
իմ ու հացի արանքում,
իմ ու երգի արանքում,
իմ ու կնոջ արանքում
բսցնի մի թուրք,
որին հնարավոր չէ քշել,
հանդուրժել` առավել ևս»։


Այս բանաստեղծությունը կարդալուց հետո զգում ես, որ նա իր ողջ գիտակցական կյանքն ապրել է անցյալում՝ Արևմտյան Հայաստանում, ապրել է առավելապես 1915 թ., ամենաշատը՝ այդ տարվա ապրիլի 24-ին, թեև իր երկրային կյանքում ամենաշատն ատել է այդ թվականի այդ օրը։ Որովհետև այդ օրն է նրան կտրել իր համար այնքան կարևորից՝ հայրենիքից, այդ օրն է պատճառ եղել, որ նա ծնվի ոչ թե Սասունում, այլ ՈՒջանում, պապի կառուցած տան մռայլ գերանների հայացքի ներքո: Այդ օրն է նրանից խլել դափի ձայնն առաջինը Սասունում լսելու իրավունքը: Այդ օրը շատ բան է խլել նրանից, այդ օրը նրան էլ է խլել իրենից…


Ղուկաս Սիրունյանը 1967-1971 թթ. սովորել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետում, ավարտելուց հետո տևական ժամանակ հայոց լեզու և գրականություն դասավանդել Սևանի Գեղամավան գյուղի դպրոցում: 1972-1978 թվականներին աշխատել է «Աշտարակ» թերթի խմբագրությունում, 1978-1989 թվականներին եղել է համբավավոր «Գարուն» ամսագրի պոեզիայի բաժնի վարիչը։ 1989-1992 թվականներին աշխատել է Հայաստանի մշակույթի ֆոնդում, 1992-1993 թվականներին ստանձնել է ռադիոհեռուստապետկոմի մանկապատանեկան հաղորդումների գլխավոր խմբագրի բարդ ու պատասխանատու պաշտոնը: 1993-1994 թթ. աշխատել է «Ազատամարտ» թերթում: Երկու տարի անց՝ 1996 թ. աշխատանքի է անցել Արագածոտնի մարզային «Կանթեղ» թերթում, որտեղ աշխատել է մինչև 1997 թ.: Նույն թվականից մինչև 1998 թ. զբաղեցրել է «Պարտեզ» մանկական ամսագրի գլխավոր խմբագրի աթոռը։ 1998-2010 թվականներին եղել է ՀՀ պաշտպանության նախարարության լրատվության և քարոզչության վարչության գլխավոր խմբագիր։


1988 թ. «Աստղածաղիկ» մանկական բանաստեղծությունների ժողովածուի համար արժանացել է ՀԳՄ Ստեփան Զորյանի անվան մանկապատանեկան գրականության մրցանակի։ 2007 թ. «ՈՒշացած կապիկներ» վեպի համար արժանացել է «Հայը 21-րդ դարասկզբին» գրական մրցանակի: Իսկ 2011 թ. «Տառափնջիկ» մանկական ժողովածուն արժանացել է ՀԳՄ Վախթանգ Անանյանի անվան մանկապատանեկան գրականության մրցանակի և այլն:
Ղուկաս Սիրունյանը բազմաժանր գրող էր, գրել է բոլորի համար, առավելապես՝ ամենարժանավորների. նա պաշտում էր մանկագրությունը: Նրա գործերը թարգմանվել են մի քանի լեզուներով։ Նաև կինոսցենարների հեղինակ է։ Կյանք է տվել է 23 գրքի, մի մասն էլ՝ անտիպ, սպասում է տպարան մտնելու բաղձալի օրվան: Գրողների միության անդամ էր, գրողների տան գործադիր տնօրեն, Հայոց բանակի պահեստազորի փոխգնդապետ:


Նա ամբողջ կյանքում ապրեց հայի ու հայ գրողի պատիվը սրտում, մի ամբողջ կյանք, որին մահն անժամանակ այցի եկավ, երբ բանաստեղծն ընդամենը 67 գարուն էր ապրել, երբ չէր էլ հասցրել 67-րդ տարին մի կարգին մաշել։ 2017 թ. հուլիսի 2-ին նա հրաժեշտ տվեց երկրային կյանքին՝ բոլորի հուշերում հավերժ մնալով 67 տարեկան: Նա գնաց երկինք` իր պապերի մոտ, որոնց չէր տեսել, բայց շատ լավ էր ճանաչում, ամեն օր բարևում ու հետները հաց էր ուտում, մտածում ու… ապրում։
Պոետները չեն մեռնում, շնորհավոր ծնունդդ, պոետ:


Գևորգ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 3042

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ