Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Եկե­ղե­ցու վրա մատ մի՛ թափ տվեք

Եկե­ղե­ցու վրա մատ մի՛ թափ տվեք
24.09.2019 | 00:32
Նա­խորդ հա­մա­րում անդ­րա­դա­րձել էինք ե­կե­ղե­ցի-պե­տու­թյուն հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րին, նշե­լով, որ Հայ ա­ռա­քե­լա­կան ե­կե­ղե­ցին, մեղմ ա­սած, ծանր օ­րեր է ապ­րում: Անդ­րա­դառ­նա­լով Գե­ղար­քու­նյաց թե­մի Մա­քե­նյաց վան­քում տե­ղի ու­նե­ցած սր­բապղ­ծու­թյա­նը (մի քա­նի ան­ձինք ի­րենց ի­րա­վունք էին վե­րա­պա­հել օծ­ման ա­րա­րո­ղու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նել)՝ ըն­դգ­ծել էինք. «Դժ­վար է բա­ցատ­րել ի­րա­վա­պահ­նե­րի ու առ­հա­սա­րակ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի այս­չափ հարևանցի վե­րա­բեր­մուն­քը, ա­սես ի­րենց շա­հե­րից է բխում, որ ե­կե­ղե­ցու դեմ ա­նընդ­հատ դա­վեր նյութ­վեն, ե­կե­ղե­ցին պա­ռակ­տե­լու փոր­ձեր ար­վեն»:
Մեր հրա­պա­րա­կու­մից բա­ռա­ցիո­րեն օ­րեր անց աս­վա­ծի ճշ­մար­տա­ցիու­թյու­նը հաս­տա­տեց ան­ձամբ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը՝ լո­սան­ջե­լե­սյան ա­սու­լի­սի ժա­մա­նակ: Հան­դիպ­մա­նը ներ­կա­նե­րից մե­կի հար­ցին ի պա­տաս­խան, թե ինչ­պես պետք է կար­գա­վոր­վեն ե­կե­ղե­ցի-պե­տու­թյուն հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը, Փա­շի­նյա­նը կար­ծես մատ թափ տվեց հոգևոր դա­սի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի վրա՝ ա­սե­լով. «Երբ ա­սում ենք՝ ե­կե­ղե­ցու ներ­քին կյան­քի մեջ չենք մտ­նում, ո­րոշ ե­կե­ղե­ցա­կան­ներ սրա­նից եզ­րա­կաց­նում են, թե սա թույլ կա­ռա­վա­րու­թյուն է, ե­կեք քան­դենք: ՈՒ­ժեղ հա­կա­հար­ված կս­տա­նան և ծն­կի կբեր­վեն բա­ռիս բուն և փո­խա­բե­րա­կան ի­մաս­տով»։
Դա­րեր ի վեր ազ­գին միա­վո­րող կա­ռույ­ցի հետ նման տո­նով խո­սե­լու ի­րա­վունք ու­նե՞ր ար­դյոք Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ա­ղան­դա­վոր­նե­րի, ա­մե­նա­տար­բեր փոր­ձու­թյուն­նե­րի դեմ պայ­քա­րի դուրս ե­լած հոգևոր հայ­րե­րի վրա մուն­նաթ գա­լով` ի՞նչ էր ու­զում հաս­կաց­նել: Չլի­նի՞ ու­զում են, որ ե­կե­ղե­ցա­կան ա­մեն մի ա­րա­րո­ղու­թյան ժա­մա­նակ ու ա­ղոթք­նե­րում հոգևո­րա­կան­նե­րը պար­տա­դիր օգ­տա­գոր­ծեն «թա­վիշ» և «քայլ ա­րա» բա­ռե­րը: Ի դեպ, ըստ մեր տե­ղե­կու­թյուն­նե­րի, կա­ռա­վա­րու­թյան կող­մից վե­րահ­սկ­վող ՊՈԱԿ-ի հայտ­նի «ֆեյ­քա­բա­նա­կին» էլ օ­րեր ա­ռաջ հրա­հանգ­ված է ե­ղել հնա­րա­վոր բո­լոր ձևե­րով քն­նա­դա­տել ու քար­կո­ծել ռու­սաս­տա­նա­հայ խո­շոր գոր­ծա­րար Սամ­վել Կա­րա­պե­տյա­նին՝ պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյամբ, թե ին­չու գոր­ծա­րա­րի ու նրա տիկ­նոջ դի­ման­կա­րը պետք է փակց­ված լի­նի կա­թո­ղի­կո­սի նս­տա­վայ­րում: Մի կողմ թող­նե­լով երևույ­թի ճիշտ կամ սխալ լի­նե­լը՝ նշենք միայն, որ վե­րա­նո­րոգ­ված շեն­քի բաց­մա­նը ներ­կա էին թե՛ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, թե՛ Սամ­վել Կա­րա­պե­տյա­նը, ու ե­թե ինչ-որ բան վար­չա­պե­տի սր­տով չէր, ա­պա Կա­րա­պե­տյա­նի ա­կան­ջին ան­ձամբ կա­րող էր շշն­ջալ այդ մա­սին:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3443

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ