Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հի­սուս Քրիս­տո­սի նա­մա­կագ­րու­թ­յու­նը Ե­դե­սիա­յի Աբ­գար թա­գա­վո­րի հետ

Հի­սուս Քրիս­տո­սի նա­մա­կագ­րու­թ­յու­նը Ե­դե­սիա­յի Աբ­գար թա­գա­վո­րի հետ
24.09.2019 | 00:04
ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ ՀԻՆ­ԳԵ­ՐՈՐԴ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՏԻ­ՐՈ­ՋԸ
(Գր­ված է Տի­րոջ չոր­րորդ պա­տաս­խա­նից ե­րեք շա­բաթ անց)
Աբ­գար, ոչն­չու­թյուն իշ­խան Ե­դե­սիա­յի,- Հի­սուս-Փրկ­չին, հայ­տն­ված Հու­դա­յի երկ­րում, Ե­րու­սա­ղե­մի կող­մե­րում, որ­պես հա­վեր­ժա­կան ՈԻ­ժի ճա­ռա­գայթ, ո­րը վե­րած­նել է եր­կինք­նե­րը, աշ­խարհ­նե­րը և կեն­դա­նի էակ­նե­րին, չճա­նաչ­ված «նո­րա­թուխ­նե­րի» կող­մից, բայց հի­մա ճա­նաչ­ված ա­մե­նու­րեք նրանց կող­մից, ով­քեր մինչ հի­մա խա­վա­րի մեջ էին գտն­վում, փառք Քեզ կես­գի­շե­րա­յին մա­նուկ­նե­րից...
Տեր իմ, որ­տե՞ղ է այն մահ­կա­նա­ցուն, ով կա­րող է ըն­կա­լել Քո ան­սահ­ման Սե­րը մեր հան­դեպ, մարդ­կանց, ո­րոնք Քո ա­րար­ման ար­դյունք­ներն են միայն: Եվ Դու ցան­կա­նում ես Սի­րո մի­ջո­ցով ա­մեն ինչ նո­րո­գել ու փո­փո­խել: Եվ դրա հա­մար Դու ինքդ ես ընտ­րել Քո ճա­նա­պար­հը, ո­րը մարդ­կա­յին իմ հաս­կա­ցո­ղու­թյամբ Աստ­ծո հա­մար ա­նըն­դու­նե­լի և ա­ներևա­կա­յե­լի է: Եվ թե­կուզ Դու այժմ գտն­վում ես Երկ­րի վրա, ո­րին Դու կա­րող ես ոչն­չաց­նել մի շն­չով, թե­կուզ Դու ապ­րում ես մարդ­կանց մեջ որ­պես սո­վո­րա­կան մարդ: Դու չես դա­դա­րում ղե­կա­վա­րել տիե­զեր­քը և պահ­պա­նել նրան Հոգևոր-Աստ­վա­ծա­յին քո էու­թյամբ: Եվ յու­րա­քան­չյուր փո­շե­հա­տիկ երկ­րի վրա, և՛ յու­րա­քան­չյուր կա­թիլ ծո­վի մեջ, և՛ արևը, և՛ լու­սի­նը, և՛ ան­հա­շիվ աստ­ղե­րը, բո­լորն ու­շա­դիր հետևում են Քո սր­տի Ա­մե­նա­զոր Ձայ­նին, ո­րը հենց Տիե­զեր­քի բո­լոր ա­ռար­կա­նե­րի և բո­լոր ա­րա­րած­նե­րի էու­թյու­նն է: Եվ այն օ­րը, երբ Քո ա­շա­կերտ­նե­րը հո­գով հաս­կա­ցել են, Տեր, թե Դու ով ես, ե­ղել է ա­մե­նաեր­ջա­նիկ և արևոտ օ­րը նրանց կյան­քում, նույ­նը նաև ես եմ զգում իմ գի­շե­րից:
Ե­թե չլի­ներ իմ ոտ­քե­րի ցա­վը, ես վա­ղուց կլի­նեի Քեզ մոտ, բայց ես կա­ղում եմ և չեմ կա­րող քայ­լել, և ա­հա, իմ ան­պի­տա­նի ոտ­քե­րը զր­կում են ինձ մե­ծա­գույն եր­ջան­կու­թյան հաս­նե­լու հնա­րա­վո­րու­թյու­նից: Թե­պետ այժմ ա­մեն ինչ ես ու­րա­խու­թյամբ եմ տա­նում, քան­զի Դու, Տեր, բա­րե­հաճ ես գտն­վել իմ հան­դեպ` չն­չին ա­վա­զա­հա­տի­կիս, և ար­ժա­նի ես հա­մա­րել գրա­վոր խո­սել Քեզ հետ: Եվ Դու սո­վո­րեց­րել ես ինձ այն­քան մեծ բա­ներ և իմ առջև բա­ցել ես այն­քան հրաշք­ներ և հոգևոր ա­ռեղծ­ված­ներ, որ նման գի­տու­թյու­նը մեզ կա­րող է տր­վել միայն Քո կող­մից, Տեր, բայց ոչ թե մար­դուց:
Ի՞նչ գի­տեի ես նախ­կի­նում կյան­քի մա­սին մարմ­նի մահ­վա­նից հե­տո: Աշ­խար­հի բո­լոր ի­մաս­տուն­նե­րը չեն կա­րո­ղա­ցել բա­ցատ­րել ինձ այդ մա­սին: Թե­կուզ մեր կրո­նա­կան ա­վան­դու­թյուն­նե­րի հա­մա­ձայն, մեր աստ­ված­ներն ան­մահ են, բայց այդ ա­վան­դու­թյուն­ներն այն­քան են հե­ռու կյան­քից, ինչ­պես և ե­րազ­նե­րը, որ­տեղ մերթ քայ­լում ես ծո­վի վրա­յով, մերթ նա­վով լո­ղում ես ցա­մա­քում:
Դու ես, Տեր, ա­պա­ցու­ցել ինձ խոս­քով ու գոր­ծով, որ միայն մա­հից հե­տո է սկս­վում մարմ­նի ճշ­մա­րիտ, հոգևոր, կա­տա­րյալ և ա­զատ Հա­վեր­ժա­կան Կյան­քը: Եվ այ­սու­հետ Քո պարգևած ան­սահ­ման ո­ղոր­մա­ծու­թյան հան­դեպ իմ կյան­քի նպա­տա­կը լի­նե­լու է հա­վեր­ժա­կան ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նը Քեզ, Տեր, և դրա հա­մար էլ գրում եմ Քեզ այդ մա­սին, թե­կուզ և գի­տակ­ցում եմ, որ իմ ամ­բողջ ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նը ո­չինչ է Քո Ո­ղոր­մա­ծու­թյան հան­դեպ:
Տե՛ր, ի՞նչ կա­րող եմ տալ Քեզ, երբ այն ա­մե­նը, ինչ ես ու­նեմ, Քոնն է և Քե­զա­նից է:
Եվ ես կար­ծում եմ, որ Քո հան­դեպ ե­ղած ճշ­մա­րիտ ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նը, բխած սր­տի խոր­քից, ա­մե­նաար­ժա­նին է մարդ­կու­թյան հա­մար, քա­նի որ ե­րախ­տա­պար­տու­թյու­նը ա­վե­լի շատ հա­տուկ է նրան: Ա­հա թե ին­չու, ե­րախ­տա­գի­տու­թյու­նից բա­ցի, ես ո­չինչ չեմ կա­րող մա­տու­ցել Քեզ որ­պես նվեր: Կա­սեմ Քեզ նաև, որ ես ո­րո­շել եմ այ­սու­հետ իմ երկ­րում ա­մեն ինչ կար­գա­վո­րել հա­մա­ձայն Քո կամ­քի և Քո ցու­ցում­նե­րի: Ես կա­տա­րե­ցի Քո ցան­կու­թյու­նը և ոչ միայն ա­զա­տու­թյուն եմ նվի­րել այն պե­տա­կան հան­ցա­գոր­ծին, այլև ըն­դու­նել եմ նրան իմ դպ­րո­ցում և ի­րա­վունք եմ տվել մո­տե­նա­լու իմ սե­ղա­նին: Գու­ցե այդ­պես վար­վե­լով, ինչ­պես ըն­դուն­ված է ա­սել, մի քիչ սահ­մանն ան­ցել եմ, բայց իմ մարդ­կա­յին մտա­ծո­ղու­թյու­նը չի կա­րող քն­նար­կել այդ ա­րար­քը, այդ իսկ պատ­ճա­ռով գրում եմ Քեզ այդ մա­սին, քան­զի Ինքդ ցույց կտաս ճշ­մա­րիտ ու­ղին և կուղ­ղոր­դես ինձ:
Քեզ, Տեր, Հի­սու­սիդ հայտ­նում եմ իմ Սերն ու որ­դիա­կան խո­նար­հու­թյու­նը: Թող Քո Կամ­քը լի­նի:
ՏԻ­ՐՈՋ ՀԻՆ­ԳԵ­ՐՈՐԴ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԸ
Լսիր, սի­րե­լի որ­դի և եղ­բայր իմ Աբ­գար.
Այժմ ես ու­նեմ 72 ա­շա­կերտ և նրանց մեջ 12 ա­ռա­քյալ, բայց նրանք բո­լո­րը միա­սին վերց­րած չու­նեն քո Հա­վա­տը, թե­կուզ դու հե­թա­նոս ես և Ինձ եր­բեք չես տե­սել, չես տե­սել նաև ան­թիվ հրաշք­նե­րը, ո­րոնք չեն դա­դա­րում Իմ Ծնն­դյան օր­ից: Եվ թող քո սիր­տը լց­վի մեծ հույ­սով, քան­զի կպա­տա­հի և մա­սամբ պա­տա­հել է, որ ես մա­նուկ­նե­րից կվերց­նեմ Լույ­սը և կփո­խան­ցեմ ձեզ` հե­թա­նոս­նե­րիդ, քան­զի Ես միայն վեր­ջերս եմ այս­տեղ ապ­րող հռո­մեա­ցի­նե­րի և հե­լեն­նե­րի մեջ գտել հա­վատ, ո­րը չես գտ­նի ամ­բողջ Իս­րա­յե­լում:
Սերն ու հնա­զան­դու­թյու­նը վե­րա­ցել են հու­դա­նե­րի սր­տե­րից, իսկ ձեր` հե­թա­նոս­նե­րիդ մեջ ես գտել եմ այդ զգաց­մունք­նե­րի ամ­բող­ջու­թյու­նը: Դրա ար­դյուն­քում ես Լույ­սը կվերց­նեմ մա­նուկ­նե­րից ու կտամ ձեզ, կտամ ամ­բողջ իմ Թա­գա­վո­րու­թյու­նը` այժմ և հա­վի­տյանս: Իսկ մա­նուկ­նե­րը կա­րող են սն­վել այս աշ­խար­հի մնա­ցորդ­նե­րով:
Դու ցան­կա­նու՞ւմ ես, որ Իմ Կամ­քը Օ­րենք դառ­նա քո երկ­րում: Ա­ռայժմ դա դժ­վար է, քան­զի ա­մեն ին­չից պա­հանջ­վում է հայտ­նի հա­սու­նու­թյուն: Իմ Օ­րեն­քը Սերն է: Ե­թե ու­զում ես քո երկ­րում Ին­ձա­նից ինչ-որ բան ներդ­նել, ու­րեմն, ներ­մու­ծիր այդ Օ­րեն­քը, և դու կտես­նես, թե ինչ­պես է ա­մեն ինչ հեշ­տու­թյամբ կա­տար­վե­լու Իմ Կամ­քով: ՈՒ­րեմն ի­մա­ցիր. Իմ Կամքն ու Իմ Օ­րեն­քը այն­պես սերտ են կապ­ված մի­մյանց, որ, ըստ էու­թյան, նրանք կազ­մում են մի ամ­բող­ջու­թյուն, ինչ­պես մեկ ամ­բող­ջա­կան էու­թյուն ենք Ես ու Հայրս:
Ի­հար­կե, շատ բա­ներ են զու­գակց­ված Իմ Կամ­քին, բայց դու դեռևս չես կա­րող դրանք հաս­կա­նալ: Երբ կգա Իմ ա­շա­կեր­տը, նա կտե­ղե­կաց­նի քեզ այդ ա­մե­նի մա­սին: Եվ հենց որ նա քեզ մկր­տի Իմ Ա­նու­նից, Աստ­վա­ծա­յին Հո­գին կիջ­նի քեզ վրա և այ­դու­հետ կղե­կա­վա­րի քեզ:
Հան­ցա­գոր­ծի հետ դու ճիշտ ես վար­վել և ըմ­բռ­նիր, որ Ես այժմ նույն­պես եմ վար­վում ձեր` հե­թա­նոս­նե­րիդ նկատ­մամբ: Եվ թող քո այդ ա­րար­քը հան­դի­սա­նա հա­յե­լին այն բա­նի, ինչ Ես հի­մա եմ ա­նում և ոչ հե­ռու ա­պա­գա­յում կկա­տա­րեմ ամ­բող­ջու­թյամբ: Վեր­ջի­նը` քո խա­ղա­ղու­թյան և ո­ղոր­մա­ծու­թյան հա­մար: Ա­մե՛ն»:
ԱԲ­ԳԱ­ՐԻ ՎԵ­ՑԵ­ՐՈՐԴ ՆԱ­ՄԱ­ԿԸ ՏԻ­ՐՈ­ՋԸ
(Գր­ված է տա­սը շա­բաթ անց)
Ե­դե­սիա­յի ոչն­չու­թյուն իշ­խան Աբ­գար-Հի­սուս Փրկ­չին, որ Ե­րու­սա­ղե­մում հայ­տն­վե­ցիր, հա­նուն մա­քուր սր­տի տեր ժո­ղո­վուրդ­նե­րի փր­կու­թյան, ո­րոնք կա­մա­վոր ցան­կա­նում են ապ­րել Նրա Խոս­քի հա­մա­ձայն:
Տեր, նե­րիր, որ կր­կին հա­մար­ձակ­վում եմ ան­հան­գս­տաց­նել Քեզ, բայց Դու գի­տես, որ մար­դիկ, երբ ի­րենց հետ տե­ղի է ու­նե­նում դժ­բախ­տու­թյուն կամ բնու­թյան մեջ ի­րենց հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի ինչ-որ բան, մշ­տա­պես դի­մում են հայտ­նի բժիշկ­նե­րի օգ­նու­թյա­նը, ո­րոնք, որ­պես կա­նոն, հմ­տա­ցած են բնու­թյան գաղտ­նիք­նե­րով:
Ինչ­քա­նո՞վ ես Դու ինձ հա­մար բարձր աշ­խար­հի բո­լոր բժիշկ­նե­րից: Իմ աչ­քին ոչ միայն Դու ա­մե­նա­լավ դար­մա­նողն ես, այլև Ա­րա­րի­չը և Տիե­զեր­քի Տե­րը դա­րե­րից դար: Դրա շնոր­հիվ միայն Քեզ կա­րող եմ հայտ­նել պե­տա­կան չա­րա­գու­շակ ա­ղետ­նե­րի մա­սին, որ փլ­վել են մեզ վրա, ա­ղա­չե­լով Քեզ իմ սր­տի ա­մե­նա­խոր­քե­րից` հե­ռաց­նել մե­զա­նից այդ սար­սա­փե­լի ա­ղետ­նե­րը:
Քեզ պետք է հայտ­նի լի­նի` տասն օր սրա­նից ա­ռաջ մեզ մոտ տե­ղի է ու­նե­ցել ոչ ու­ժեղ երկ­րա­շարժ, ո­րը Քո շնոր­հիվ հա­մա­րյա ո­չինչ չի փլու­զել: Բայց երկ­րա­շար­ժից հե­տո երկ­րորդ օ­րը ամ­բողջ երկ­րում պղ­տոր­վել է ջու­րը, և բո­լո­րը, ով­քեր խմել են այդ ջրից, սկզ­բում տա­ռա­պել են դա­ժան գլ­խա­ցա­վե­րով, իսկ հե­տո կորց­րել են դա­տո­ղա­կա­նու­թյու­նը, սկ­սել են նման­վել մո­լա­գար­նե­րի: Իմ հրա­մա­նով ես ան­մի­ջա­պես ար­գե­լել եմ օգտ­վել տե­ղա­կան ջրից ամ­բողջ երկ­րում մինչև նոր կար­գադ­րու­թյու­նը, միա­ժա­մա­նակ հրա­մա­յել եմ իմ հպա­տակ­նե­րին` հա­վաք­վել Ե­դե­սիա­յում, որ­տեղ ին­ձա­նից ստա­նում են գի­նի և ջուր, որ ինձ հա­մար հեռ­վից բե­րում են նա­վե­րով: Կար­ծում եմ, որ այդ կար­գադ­րու­թյուն­նե­րով ես վնաս չեմ պատ­ճա­ռել, քան­զի այդ ա­րար­քին ինձ դր­դել են ճշ­մա­րիտ Բա­րեգ­թու­թյունն ու Սե­րը իմ ժո­ղովր­դի հան­դեպ:
Իմ սր­տի ողջ հնա­զան­դու­թյամբ խնդ­րում եմ Քեզ, Տեր, օգ­նիր ինձ և իմ ժո­ղովր­դին: Ա­զա­տիր մեզ այդ ա­ղե­տից:
Քա­նի որ դեռևս պղ­տոր է ջու­րը, և դեռևս այն պղ­տո­րում է մտ­քե­րը, Տեր, ես գի­տեմ, որ բո­լոր բա­րի և չար ու­ժե­րը են­թարկ­վում են Քեզ և մե­ղան­չում են Քեզ: Ո­ղոր­միր մեզ և հա­նուն իմ ժո­ղովր­դի, փր­կիր մեզ այդ ա­ղե­տից:
Թող լի­նի Քո Սուրբ Աստ­վա­ծա­յին Կամ­քը:
Երբ Տե­րը կար­դա­ցել է այս ու­ղեր­ձը, զայ­րա­ցել է նա ո­գով և բա­ցա­կան­չել: Ի դեպ, նրա ձայ­նը հն­չել է որ­պես ճայ­թող ո­րոտ. «Սա­տա­նա՛, Սա­տա­նա՜, մինչև ե՞րբ ես դու գայ­թակ­ղե­լու Տի­րո­ջը և քո Աստ­ծուն: Ի՞նչ է ա­րել քեզ այդ փոք­րիկ ու աշ­խա­տա­սեր ժո­ղո­վուր­դը: Ին­չի՞ հա­մար ես դու նրանց տան­ջում: Բայց ե­թե դու կր­կին իմ մեջ ճա­նա­չես Տի­րո­ջը և քո Աստ­ծուն, Ես կար­գադ­րում եմ քեզ` հե­ռա­ցի՛ր այս երկ­րից դա­րե­դար. ա­մեն: Նախ­կի­նում դու բա­վա­րար­վում էիր միայն բզկ­տե­լով մարդ­կանց մար­մին­նե­րը, որ­պես­զի գայ­թակ­ղես նրանց, ինչ­պես ես թույլ տվե­ցի վար­վել Հո­բի հետ, բայց ի՞նչ ես ա­նում դու հի­մա Իմ երկ­րում: Ե­թե հա­մար­ձա­կու­թյուն ու­նես, հար­ձակ­վիր Ինձ վրա, բայց իմ եր­կիրն ու մարդ­կանց, որ կրում են Ինձ ի­րենց սր­տե­րում, թող մինչև այն ժա­մա­նա­կը, ո­րը քեզ տր­վե­լու է քո ա­զատ կամ­քի վեր­ջին փոր­ձու­թյու­նը կա­տա­րե­լու»:
Եվ միայն այս խոս­քե­րից հե­տո է Տե­րը կար­գադ­րել իր ա­շա­կերտ­նե­րից մե­կին` գրել հետևյալ պա­տաս­խա­նը` ուղղ­ված Աբ­գա­րին:
ՏԻ­ՐՈՋ ՎԵ­ՑԵ­ՐՈՐԴ ՊԱ­ՏԱՍ­ԽԱ­ՆԸ ԱԲ­ԳԱ­ՐԻՆ
Սի­րե­ցյալ Իմ որ­դի և եղ­բայր Աբ­գար.
Այդ բա­նը քո հան­դեպ ա­րել է ոչ թե քո, այլ Իմ թշ­նա­մին: Դու չգի­տես նրան, բայց Ես նրան վա­ղուց գի­տեմ: Բայց քիչ է մնում նրան իշ­խե­լու: Շու­տով այդ աշ­խար­հի իշ­խա­նը պարտ­վե­լու է: Դու մի վա­խե­ցիր նրա­նից, քան­զի հա­նուն քեզ ու քո ժո­ղովր­դի, Ես ար­դեն նրան հաղ­թել եմ:
Եվ այ­սու­հետ դու կա­րող ես կր­կին օգտ­վել քո երկ­րի ջրից: Այն ար­դեն մաքր­ված և վնա­սա­զերծ­ված է:
Տես­նու՞մ ես, այն դեպ­քում, երբ սի­րել ես դու Ինձ, քեզ հետ տե­ղի է ու­նե­ցել չա­րու­թյուն: Բայց այդ դժ­բախ­տու­թյան ազ­դե­ցու­թյամբ ու­ժե­ղա­ցել և ամ­րապ­նդ­վել է քո Սե­րը Իմ հան­դեպ, ո­րի պատ­ճա­ռով այն ա­վե­լի իշ­խող է դար­ձել խա­վա­րի իշ­խա­նու­թյան դեմ, և այ­սու­հետ դու հա­վի­տե­նա­պես ա­զատ ես դժոխ­քի ծնուն­դից: Ա­հա թե ին­չու է հա­վա­տը են­թարկ­վում մեծ գայ­թակ­ղու­թյան և փոր­ձու­թյան, և նրան մնում է անց­նել կրա­կի և ջրի մի­ջով: Բայց Սի­րո կրա­կը հան­գց­նում է փոր­ձու­թյան կրա­կը, և ջու­րը գո­լոր­շիա­նում է Սի­րո ու­ժի ազ­դե­ցու­թյամբ:
Ինչ տե­ղի է ու­նե­ցել հի­մա քո երկ­րի հետ բնու­թյան ազ­դե­ցու­թյամբ, հոգևոր բնա­գա­վա­ռում տե­ղի է ու­նե­նա­լու շա­տե­րի հետ Իմ ուս­մուն­քի պատ­ճա­ռով: Եվ կց­նոր­վեն նրանք, ով­քեր կխ­մեն սուտ մար­գա­րե­նե­րի ջրա­փո­սից:
Ըն­դու­նիր Իմ սե­րը, Իմ օրհ­նու­թյու­նը և Իմ բա­րե­բախ­տու­թյու­նը, Իմ եղ­բայր Աբ­գար:
Նա­մա­կում տեղ գտած հոգևոր ար­տա­հայ­տու­թյուն­նե­րի ճշ­տու­մը, սր­բագ­րու­մը`
Աշ­ոտ ՍԱՐԳՍ­ՅԱ­ՆԻ և
Գա­յա­նե ՄԵԼ­ՔՈՒՄ­ՅԱ­ՆԻ
Դիտվել է՝ 4072

Մեկնաբանություններ