Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Հա­նա­պա­զօ­ր­յա հա­ցը միայն նա­խա­րա­րաց, փոխ­նա­խա­րա­րաց ու դա­տա­վո­րաց հա­մար չէ»

«Հա­նա­պա­զօ­ր­յա հա­ցը միայն նա­խա­րա­րաց, փոխ­նա­խա­րա­րաց ու դա­տա­վո­րաց հա­մար չէ»
08.11.2019 | 00:21

Չնա­յած «Բարձ­րա­գույն կր­թու­թյան և գի­տու­թյան մա­սին» օ­րեն­քի նա­խա­գի­ծը դեռևս աշ­խա­տան­քա­յին փու­լում է, բայց այն հասց­րել է բա­վա­կան լուրջ դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի տե­ղիք տալ: Ըստ նա­խագ­ծի՝ հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի՝ «Հա­յոց լեզ­վի», «Հայ գրա­կա­նու­թյան» և «Հա­յոց պատ­մու­թյան» դա­սա­վան­դու­մը բու­հե­րում դառ­նա­լու է ոչ պար­տա­դիր: Նման քա­ղա­քա­կա­նու­թյան դեմ ա­ռա­ջին ըն­դվ­զող­նե­րը Երևա­նի պե­տա­կան հա­մալ­սա­րա­նի բա­նա­սի­րա­կան ֆա­կուլ­տե­տի ու­սա­նող­ներն են, որ օ­րերս դա­սա­դուլ էին հայ­տա­րա­րել: Նրանց պա­հան­ջը հս­տակ է՝ նա­խագ­ծում հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի մա­սով տվյալ դրույ­թը պետք է վե­րա­նա, ա­ռար­կա­նե­րը պետք է պար­տա­դիր լի­նեն ու դա­սա­վանդ­վեն բո­լոր ֆա­կուլ­տետ­նե­րում:


Բա­նա­սի­րա­կան ֆա­կուլ­տե­տի դե­կան ԱՐԾ­ՐՈՒՆ Ա­ՎԱ­ԳՅԱ­ՆԸ թեև դեմ է հար­ցը դա­սա­դու­լի մի­ջո­ցով լու­ծե­լուն, բայց և չի կա­րող ըն­դվ­զել ու­սա­նող­նե­րի ա­զատ կա­մար­տա­հայտ­ման դեմ: Միայն թե, ա­սում է, թող դա­սե­րից հե­տո ար­տա­հայ­տեն ի­րենց ան­հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը: Նա այն տե­սա­կե­տին է, որ հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րը բու­հե­րում ոչ պար­տա­դիր դարձ­նելն ան­ժա­մա­նակ է. «Երբ դպ­րո­ցը կտա հա­մա­պա­տաս­խան գի­տե­լիք­ներ, ա­շա­կերտ­նե­րը բուհ ըն­դուն­վե­լիս կու­նե­նան բա­վա­րար ու անհ­րա­ժեշտ մա­կար­դակ, գու­ցե այդ հարցն օ­րա­կարգ բե­րե­լը ճիշտ լի­նի, բայց այժմ նման քայ­լի գնա­լը սխալ է: Մենք ռեկ­տո­րի ներ­կա­յու­թյամբ զրույց ենք ու­նե­ցել, քն­նար­կել ենք վի­ճա­կը և ե­կել այն եզ­րա­կա­ցու­թյան, որ մեկ ան­գամ ևս պետք է հա­մա­պա­տաս­խան տեքս­տով դի­մել վե­րա­դաս մար­մին­նե­րին։ Ստո­րագ­րա­հա­վա­քով և հա­մա­պա­տաս­խան տեքս­տով դի­մե­լու ենք վե­րա­դա­սին ու ներ­կա­յաց­նե­լու ենք այն թե­րա­ցում­նե­րը, որ պետք է շտկ­վեն»,- նշում է նա:


ԵՊՀ պատ­մու­թյան ֆա­կուլ­տե­տի դե­կան Է­ԴԻԿ ՄԻ­ՆԱ­ՍՅԱ­ՆԻ դիր­քո­րո­շու­մը հս­տակ է՝ զար­գաց­ման, աշ­խար­հա­յացք ձևա­վո­րե­լու, հա­յե­ցի դաս­տիա­րա­կու­թյան ա­ռու­մով անհ­րա­ժեշ­տու­թյուն է հայ­րե­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի դա­սա­վան­դու­մը: Բա­ցի այդ՝ հա­մալ­սա­րան են ըն­դուն­վում սփյուռ­քա­հայ ու­սա­նող­ներ, ո­րոնք դպ­րոց­նե­րում ընդ­հան­րա­պես հա­յոց պատ­մու­թյուն չեն ան­ցել, ու միան­գա­մից ա­սել, թե նրանք չպետք է անց­նեն այդ ա­ռար­կա­նե­րը, խտ­րա­կան վե­րա­բեր­մունք է մայր հայ­րե­նի­քում կր­թու­թյուն ստա­նա­լու ե­կած­նե­րի նկատ­մամբ: Գու­ցե կա­րիք կա վե­րա­նա­յե­լու ա­ռար­կա­նե­րի բո­վան­դա­կու­թյու­նը, մա­տուց­ման ձևը, շեշ­տում է Մի­նա­սյա­նը, բայց դրանք իս­պառ հա­նել պար­տա­դիր ա­ռար­կա­նե­րի ցան­կից, ժա­մա­նա­կավ­րեպ է: Պատ­մու­թյան ֆա­կուլ­տե­տի դե­կա­նը ո­րոշ ա­ռում­նե­րով դժ­գոհ է նաև իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի վա­րած կր­թա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նից. «Մինչև նա­խա­գիծ կազ­մե­լը կա­րե­լի էր ա­ռա­ջին հեր­թին սկզ­բունք­նե­րը քն­նար­կել, դրա­նից հե­տո ընդ­հա­նուր փաս­տա­թուղթ մշա­կել: Ե­թե հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի մա­սին ըն­դա­մե­նը մեկ նա­խա­դա­սու­թյուն կա, ու այդ նա­խա­դա­սու­թյու­նից պարզ է դառ­նում, որ ա­ռար­կա­նե­րը կա­րող են դուրս մնալ ա­ռար­կա­յա­ցան­կից, ա­պա պարզ է, որ նա­խա­գի­ծը մշա­կող­նե­րը բա­վա­րար ու­շադ­րու­թյուն չեն դարձ­րել ա­ռար­կա­նե­րին»:


Պատ­մու­թյան ֆա­կուլ­տե­տի դե­կա­նին հա­մա­կար­ծիք է բա­նա­սի­րա­կան ֆա­կուլ­տե­տի դա­սա­խոս ԱՐ­ՇԱ­ԼՈՒՅՍ ԳԱԼՍ­ՏՅԱ­ՆԸ: Հաս­կա­նա­լու հա­մար, թե ին­չու են ա­ռար­կա­նե­րը հան­վում, ա­սում է` նա­խա­գի­ծը նախ պետք է հա­սա­րա­կա­կան լայն քն­նարկ­ման փուլ անց­ներ: Պար­տա­դիր բա­ղադ­րիչն ին­չու՞ է հան­վում, ազ­գա­յին ինք­նու­թյանն ար­դյոք չե՞նք վնա­սում. «Ե­թե քն­նար­կում­նե­րից հե­տո գանք այն եզ­րա­հանգ­ման, որ ոչ մի վնաս չի հասց­վում, ա­պա ե­կեք հա­նենք, փո­խենք մաս­նա­գի­տա­կան շատ ա­ռար­կա­նե­րով, բայց ե­թե դրա­նով մեր ազ­գա­յին բա­ղադ­րի­չին, ինք­նու­թյա­նը վտանգ է սպառ­նում, միան­շա­նակ դեմ ենք դրան: Քաջ գի­տակ­ցում եմ, որ ե­թե ֆա­կուլ­տետ­նե­րին տր­վի կա­մընտ­րա­կան ա­ռար­կա­ներ ընտ­րե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն, ա­պա նրանք ա­վե­լի շուտ ա­ռաջ կմ­ղեն մաս­նա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րը: Կար­ծում եմ՝ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը պետք է հս­տակ դիր­քո­րո­շում հայտ­նի, կր­թա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն վա­րե­լիս ա­ռաջ­նորդ­վի ազ­գա­յին, մշա­կու­թա­յին ար­ժեք­նե­րը պահ­պա­նե­լու սկզ­բուն­քով: Ինձ հա­մար ա­նըն­դու­նե­լի է այն, ինչ կա­տար­վում է այ­սօր»:
Ար­շա­լույս Գալս­տյա­նը շեշ­տում է նաև, որ նա­խա­րա­րի անձն այս պա­րա­գա­յում էա­կան չէ, կարևո­րը կա­ռա­վա­րու­թյան դիր­քո­րո­շումն է: Ըստ նրա՝ ե­թե ներ­կա նա­խա­րա­րը պի­տի հրա­ժա­րա­կան տա, փո­խա­րե­նը գա մեկ ու­րի­շը և շա­րու­նա­կի նույն քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը, ա­պա որևէ տար­բե­րու­թյուն չի լի­նե­լու:


Ֆա­կուլ­տե­տի դա­սա­խոս ՆԱՐԻ­ՆԵ ԴԻԼԲԱ­ՐՅԱՆՆ էլ իր մտա­հո­գու­թյու­նը բա­նաս­տեղ­ծա­կան տո­ղե­րով է հայտ­նում. «Մա՞հն է ար­դյոք, թե՞ նին­ջը քեզ պա­տել, պայ­ծա՛ռ Նաի­րի». հու­սով եմ, որ Նաի­րիին մա­հը դեռ չի պա­տել: Աստ­վա­ծա­շունչն ա­սում է՝ ի սկզ­բա­նե այդ բանն էր, ե­թե մենք այդ բա­նը չենք պաշտ­պա­նում, ին­չի՞ մա­սին է խոս­քը. հա­յե­րե­նի հան­դեպ պետք է պատ­շաճ վե­րա­բեր­մունք դրսևոր­վի: Պետք է տա­րան­ջա­տենք դպ­րո­ցա­կան գի­տե­լիք­նե­րը բու­հա­կա­նից. միայն մաս­նա­գե­տով, որ հա­յոց լե­զու չգի­տի, պե­տու­թյուն չենք ստեղ­ծի»: Տի­կին Դիլ­բա­րյա­նը շեշ­տում է՝ հա­յոց լեզ­վի տպա­գիր վեր­ջին բա­ռա­րա­նը` Է­դուարդ Ա­ղա­յա­նի երկ­հա­տոր բա­ցատ­րա­կա­նը, ար­տա­ցո­լում է 50-ա­կան­նե­րի բա­ռա­պա­շա­րը, դրա­նից հե­տո Հա­յաս­տա­նում որևէ բա­ռա­րան չի տպ­վել: Իսկ դա­սա­խո­սի հա­մար դա ազ­գա­յին թշ­վա­ռու­թյան ու անկ­ման ա­պա­ցույց է: Դառ­նա­լով վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի Face­book-յան ու­ղիղ ե­թե­րին, որ­տեղ նա խո­սում է դա­սագր­քե­րի բա­ցա­կա­յու­թյան մա­սին, հարց է բարձ­րաց­նում՝ իսկ ո՞վ պետք է այդ դա­սագր­քե­րը թարգ­մա­նի. «Ե­կեք խո­սենք նաև դա­սագր­քե­րի ֆի­նան­սա­վոր­ման մա­սին: Ինքս ան­ցյալ տա­րի ա­վար­տե­ցի «Հա­յոց լեզ­վի պատ­մու­թյուն» դա­սա­գիր­քը, մոտ 400 էջ աշ­խա­տանք եմ գրել: Դժ­վար աշ­խա­տանք է, ու դրա դի­մաց ըն­դա­մե­նը 60000 դրամ եմ ստա­ցել: Ո՞ր մաս­նա­գե­տը պետք է տն­տե­սա­գի­տու­թյան, ի­րա­վա­գի­տու­թյան, ճար­տա­րա­պե­տու­թյան և այլ ա­ռար­կա­նե­րի դա­սագր­քե­րը թարգ­մա­նի չն­չին վար­ձատ­րու­թյան դի­մաց: Գնա­ցեք տե­սեք, թե մեր ՀՆԱ-ից գի­տու­թյանն ու կր­թու­թյանն ինչ է հաս­նում,- տա­րա­կու­սանք է հայտ­նում տի­կին Դիլ­բա­րյանն ու հա­վե­լում.- մեր երկ­րում գնա­հատ­վում է նա­խա­րա­րի աշ­խա­տան­քը, փոխ­նա­խա­րա­րի, դա­տա­վո­րի, դա­տա­խա­զի, իսկ գիտ­նա­կա­նի՞ աշ­խա­տան­քը երբ է գնա­հատ­վե­լու: 140000 դրա­մով մենք ա­նընդ­հատ կա­րո՞ղ ենք գր­քեր թարգ­մա­նել ու դրա­նով ըն­տա­նիք պա­հել: Փո­խա­նակ գի­տա­կան գոր­ծե­րով զբաղ­վես, ստիպ­ված մաս­նա­վոր պատ­վեր­ներ ես վերց­նում: Հա­նա­պա­զօ­րյա հա­ցը միայն նա­խա­րա­րաց, փոխ­նա­խա­րա­րաց ու դա­տա­վո­րաց հա­մար չէ»:


Բա­նա­սի­րա­կան ֆա­կուլ­տե­տի ու­սա­նող ԳԵ­ՎՈՐԳ ԳՅՈՒԼՈՒՄՅԱ­ՆԸ դա­սա­դու­լը որ­պես նա­խազ­գու­շա­կան ակ­ցիա է բնո­րո­շում: Բարձ­րա­ձայ­նում է՝ հա­յոց լե­զուն որևէ մեկն իր հոր տա­նից չի բե­րել: «Նա­խա­րա­րին կոչ ենք ա­նում որևէ ո­րո­շում կա­յաց­նե­լուց ա­ռաջ խոր­հր­դակ­ցել մաս­նա­գետ­նե­րի հետ, մաս­նա­գի­տա­կան խոր­հուրդ կազ­մել: Ե­թե մար­դու ոտ­քը ցա­վում է, ա­պա այն բու­ժում են, ոչ թե կտ­րում: Հա­րու­թյու­նյանն ա­սում է՝ դպ­րոց­նե­րում մա­կար­դա­կը կբարձ­րաց­նենք, բու­հե­րում էլ ոչ պար­տա­դիր դարձ­նենք, բայց մի գոր­ծը չա­րած, մյու­սից են խո­սում: Ե­թե նա­խա­րա­րը հաշ­վի չառ­նի ու­սա­նող­նե­րի ու դա­սա­խոս­նե­րի խոս­քը, մտա­հո­գու­թյու­նը, պա­հան­ջը, մենք պատ­րաստ­վում ենք բո­ղո­քի ցույ­ցեր ի­րա­կա­նաց­նե­լու խոր­հր­դա­րա­նի, կա­ռա­վա­րու­թյան նա­խա­րա­րու­թյան շեն­քե­րի մոտ: Ե­թե այս­պես շա­րու­նակ­վի, Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյանն ինչ­պես քայ­լե­լով ե­կել է, այդ­պես քայ­լե­լով էլ հետ կգ­նա»:
ԵՊՀ ու­սա­նո­ղա­կան խոր­հր­դի նա­խա­գահ ԴԱ­ՎԻԹ Ա­ՓՈ­ՅԱՆՆ առ­հա­սա­րակ դեմ է Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի՝ կր­թու­թյա­նը վե­րա­բե­րող բո­լոր ո­րո­շում­նե­րին. «Մայր բու­հը կա­ռա­վա­րու­թյան ու­շադ­րու­թյան կենտ­րո­նում չէ, իսկ կր­թու­թյունն ա­ռա­ջըն­թաց չի գրան­ցում»։


Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 4480

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ