Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Խո­ր և գերբ­նա­կան շեր­տեր կան այն­տեղ»

«Խո­ր և գերբ­նա­կան շեր­տեր կան այն­տեղ»
25.11.2019 | 22:24
Գր­քի երևա­նյան փա­ռա­տո­նի շր­ջա­նակ­նե­րում տե­ղի ու­նե­ցավ ա­մե­րի­կա­ցի հան­րա­հայտ գրող Սթի­վեն Քին­գի «Փայ­լա­տա­կում» գր­քի շնոր­հան­դե­սը:
Գրա­կա­նա­գետ ՀԱՅԿ ՀԱՄ­ԲԱՐ­ՁՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ խոս­քով` «Փայ­լա­տա­կու­մը» առն­չու­թյուն ու­նի Ջոն Լե­նո­նի հան­րա­հայտ եր­գե­րից մե­կի հետ. Սթի­վեն Քին­գը ներշ­նչ­վել է Ջոն Լե­նո­նի եր­գի մի տո­ղից, որ­տեղ նա եր­գում է այն մա­սին, որ մար­դիկ փայ­լա­տա­կում­ներ են ու­նե­նում. «Սթի­վեն Քինգն ա­ռա­ջին ան­գամ է ներ­կա­յաց­վում հայ ըն­թեր­ցո­ղին, և այն­պես ստաց­վեց, որ «Զան­գակ» հրա­տա­րակ­չու­թյու­նը այս տա­րի միա­ժա­մա­նակ եր­կու գիրք հրա­տա­րա­կեց`«Մար­տա­կում­բը» և Սթի­վեն Քին­գի «Փայ­լա­տա­կու­մը»: Եր­կու դեպ­քում էլ փոր­ձեց հայ գրա­կան դաշ­տում ո­րոշ փո­փո­խու­թյուն­նե­րի ա­ռիթ դառ­նալ, քա­նի որ այս ժան­րով մե­զա­նում ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյուն­ներ չեն գր­վում և չեն էլ թարգ­ման­վում: Սար­սա­փի ժան­րը մենք գի­տենք հիմ­նա­կա­նում ֆիլ­մե­րից: Ան­ցյալ շա­բաթ «Մար­տա­կում­բը» վե­պի շնոր­հան­դե­սին հենց այդ հար­ցի վրա կանգ ա­ռանք, թե ար­դյո՞ք հա­յե­րեն պատ­րաստ ենք այս ժան­րի գր­քեր թարգ­մա­նե­լու, ի­հար­կե, նաև հրա­տա­րա­կե­լու: Ես` որ­պես գրա­կան դաշ­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ, գրա­կա­նա­գետ, դա­սա­խոս, գի­տեմ՝ որ­քան սահ­մա­նա­փակ են մեր և մեր ու­սա­նող­նե­րի պատ­կե­րա­ցում­նե­րը գրա­կա­նու­թյան մա­սին, մտա­ծում ենք, որ վե­պե­րը ան­պայ­ման պետք է լի­նեն պատ­մա­կան, հայ­րե­նա­սի­րա­կան, սի­րո, բնու­թյան մա­սին: Կար­ծում ենք, որ սար­սա­փի ժան­րի վե­պում ան­պայ­ման պետք է զոմ­բի­ներ, վամ­պիր­ներ վա­զեն այս ու այն կողմ: Շատ տհաճ է դա ըն­թեր­ցե­լը, բայց երբ իս­կա­պես ծա­նո­թա­նում ես, հաս­կա­նում ես, թե որ­քան խոր և գերբ­նա­կան շեր­տեր կան այն­տեղ և հատ­կա­պես այս ստեղ­ծա­գոր­ծու­թյան մեջ»:
Կի­նո­գետ ԿԱ­ՐԵՆ Ա­ՎԵ­ՏԻ­ՍՅԱՆՆ ա­սաց, որ երբ 2014-2015 թթ. ցան­կեր էին կազ­մում և ընտ­րում վե­պեր, ի­րենց հա­մար շատ կարևոր էր, որ բազ­մա­ժան­րու­թյու­նը պահ­պան­վի. «Պետք է այն­պի­սի վե­պեր թարգ­ման­վեն, որ ոչ միայն հե­տաքր­քիր, այլև ի­րենց բո­վան­դա­կու­թյամբ բազ­մա­շերտ լի­նեն: Սթի­վեն Քին­գը այն գրող­նե­րից է, ո­րը տա­րին մեկ ան­գամ վեպ է գրում, և այն սո­վո­րա­բար դառ­նում է բեսթ­սել­լեր, ինչ­պես նաև էկ­րա­նա­վոր­վում է: Սթի­վեն Քին­գը, չնա­յած այն փաս­տին, որ սար­սա­փի ժան­րի գրող է, չի մո­ռա­նում անդ­րա­դառ­նալ սո­ցիա­լա­կան մի շարք խն­դիր­նե­րի, ինչ­պի­սիք են` ըն­տա­նե­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ, կին-տղա­մարդ, աղ­քատ մարդ, մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան մարդ, ալ­կո­հո­լիզ­մով, թմ­րա­մո­լու­թյամբ տա­ռա­պող մար­դիկ, բան­տարկ­ված մար­դիկ, և այդ բո­լո­րը միա­հյուս­ված են սար­սա­փի թե­լե­րով: Հատ­կան­շա­կան է, որ ոչ թե գործ ու­նենք հո­րին­ված սար­սա­փի հետ, այլ ի­րա­կա­նում գո­յու­թյուն ու­նե­ցող վա­խե­րի, սար­սափ­նե­րի հետ»:
Գր­քի նկա­րա­զարդ­ման հե­ղի­նակ ԶԱՔ ԴԵ­ՄԻՐ­ՃՅԱ­ՆԸ պատ­մեց, որ Ջեք Թո­րեն­սին չի տվել մար­դու կեր­պար, ստ­վե­րի պես է նկա­րել, և այդ հե­րո­սը կա­րող է լի­նել մեզ­նից յու­րա­քան­չյու­րը:
Կա­րեն Ա­վե­տի­սյանն ա­վե­լաց­րեց, որ գիր­քը էկ­րա­նա­վորղ ռե­ժի­սո­րը՝ Սթեն­լի Կուբ­րի­կը, երբ կար­դա­ցել է վե­պը, զան­գա­հա­րել է Քին­գին և ա­սել, որ գր­քում գերբ­նա­կան ու­ժեր կան. նշա­նա­կում է, որ այս կյան­քը վեր­ջը չէ, մենք փո­խադր­վե­լու ենք ինչ-որ ու­րիշ տեղ: Քին­գը պա­տաս­խա­նել է, թե գու­ցե մտա­ծել ես՝ դա դժո՞խքն է:
Ան­ժե­լա ՎԱՐ­ԴԱ­ՆՅԱՆ
Դիտվել է՝ 29413

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ